Δουλέψτε επιτέλους. Σταματήστε την αερολογία. Δείτε την πραγματικότητα.
Στέγνωσε η αγορά. Βοηθείστε να μην κλείσουμε.
Δεν πάει άλλο.
Φωνές από παντού.
Τα άκουσαν με αφορμή τα εργασιακά. Πήραν μαντάτα από την Θεσσαλονίκη. Κλείνουμε, φωνάζουν οι βιοτέχνες. Έπεσε ο τζίρος 10% λένε από την μεταποίηση του Βορρά.
Μαντάτα χθες και από τον τουρισμό.
Μαύρο καλοκαίρι, ουρλιάζουν στην Κρήτη.
Αλλά η κυβέρνηση προβάρει... το βραχιολάκι του Ξηρού!!!
Η αγορά δεν έχει να τα βγάλει πέρα ούτε μέχρι το καλοκαίρι.
Ο Βαρουφάκης όμως δεν ξέρει κατά που πέφτει το υπουργείο του, αλλάζει μοντελάκια και συνεχίζει να πουλάει αέρα στην Ευρώπη.
Οι επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται ότι τα μοναδικά νέα που θα έχουν θα είναι κάπου 11 καινούργιοι φόροι και αγωνιούν αφού βλέπουν τον Μάρδα και την Βαλαβάνη να ψάχνουν και στα πανέρια των εκκλησιών να βρουν τα ψιλά να πληρώσουν το ΔΝΤ...
Όσοι περιμένουν να πάρουν τα 4 δισ. ευρώ από τα χρωστούμενα του κράτους και ειδοποιήθηκαν να τα ξεχάσουν... καταλαβαίνουν γιατί ο Δραγασάκης αναγκάστηκε να τα μασάει, γιατί χάθηκε ο Σταθάκης, γιατί το έβαλε στα πόδια ο Μηλιός. Και γιατί τράβηξε την ουρά του... ο καλεσμένος... νομπελίστας Κρούγκμαν.
Οι τράπεζες που με την σειρά τους αγωνιούν για τα κόκκινα δάνεια και τις ρυθμίσεις, αντιλαμβάνονται τώρα τι σημαίνει το... δεν χάθηκε ο κόσμος αν πληρώσουμε με αέρα... του Φλαμπουράρη.
Οι άλλοι που τους μίλησαν για μειώσεις στην ενέργεια εξηγούν τώρα τι σημαίνουν τα κούφια... του Λαφαζάνη προχθές με τους Κινέζους, χθες με τους Ρώσους και αύριο με τους Βούλγαρους...
Και όσοι παρακολούθησαν τα ταξιδάκια Κοτζιά και λοιπών συγγενών... από την Αμερική μέχρι το Ιράν κατάλαβαν ότι πρόκειται μόνο για ταξιδάκια χωρίς περιεχόμενο και χωρίς συνέχεια...
Η ιδιωτική οικονομία του τόπου σε απελπιστική πλέον κατάσταση μελετάει τα δικά της εναλλακτικά σχέδια. Λουκέτα, μετανάστευση, σκότωμα των εγκαταστάσεων...
Κανείς επιχειρηματίας δεν έχει να θυμηθεί παρόμοια κατάσταση τα τελευταία 50 χρόνια.
Να βλέπεις ότι πνιγόμαστε. Να βλέπεις ότι δεν βγάζουμε οικονομικά ούτε τον Ιούνιο. Να βλέπεις ότι η Ελλάδα έχει απομονωθεί από τους πάντες. Και την κυβέρνηση να ασχολείται με το βαθύτερο νόημα... του μηνύματος... που στέλνουν οι σπείρες και οι ναρκομανείς καταληψίες των Πανεπιστήμιων.
Αν εξαιρέσουμε το στρίβειν δια των εκλογών... του Καραμανλή το 2009 και τα ακαταλαβίστικα του Παπανδρέου μέχρι το 2012, δεν έχουμε ζήσει παρόμοιο θέατρο άθλιας ποιότητας.
Αλλά ακόμη και τότε υπήρχε μια εικόνα έστω και αν τα επερχόμενα (συγκεκριμένα) μαύρα χάλια προσπαθούσε ο Παπανδρέου με παλαιοκομματική ψευδολογία να τα κάνει άσπρα.
Ακόμη και την διετία 2012-2014 που η μεσαία τάξη υπέστη, διωγμό από αιματηρές φορολογικές επιδρομές Σαμαρά- Βενιζέλου ήξερες που το πάνε.
Έβλεπες ότι κάνουν διαχείριση του χρέους για να έχουν πόρους να συντηρούν το κράτος σε βάρος της διαχείρισης των εσωτερικών αναγκών της οικονομίας.
Καταλάβαινες που πηγαίνει το πράγμα. Έξοδος από το μνημόνιο με κρατισμό και μηχανισμούς εξυπηρέτησης των κρατικοδίαιτων.
Ωστόσο υπολόγιζες ότι αυτή η κακή διαχείριση της ανάκαμψης με το κράτος-δραγάτη φόρων, περιουσιών και κερδών έδινε κάποια περιθώρια στους όποιους δυναμικούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες να παλέψουν και να ανατρέψουν την κατάσταση.
Αυτό όμως που ζούμε σήμερα είναι αδύνατον να το παλέψεις. Γιατί δεν ξέρεις με ποιόν να παλέψεις και ποιους κανόνες έχεις να αντιμετωπίσεις.
Το ίδιο δηλαδή με ό,τι συμβαίνει στους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ.
Δεν ξέρουν που το πάμε και κυρίως που θέλουμε τελικά να το πάμε.
Θέλουμε να προκαλέσουμε εμείς το ατύχημα και την πτώχευση ή θέλουμε να γίνει έτσι που να μπορούμε να το ρίξουμε στους δανειστές;
Αλλά η σύγχυση αυτή μπερδεύει και την αγορά και τις επιχειρήσεις μέσα στην χώρα κάνοντας τραγική μια κατάσταση που δεν φαίνεται να έχει σύντομο τέλος.
Η κυβέρνηση σούρνεται χωρίς να σου δίνει να καταλάβεις ακόμη και τι έχει κατά νου. Αν θέλει να είναι στην Ευρώπη ή την ενοχλεί που είναι στην Ευρώπη. Αν θέλει ιδιωτική οικονομία ή αν δεν την θέλει και την αφήνει να φύγει μόνη της.
Και πάνω απ΄ όλα αν πιστεύει ότι μπορεί να βρει λεφτά για να συντηρήσει κράτος και κλειστή οικονομία ή απλά το γλεντάει... με κόντρες προς την Ευρωπαϊκή Ένωση που επιβάλλει κανόνες, νοικοκυριό, σεβασμό στα άλλα κράτη - μέλη και απελευθέρωση των αγορών.
Ο Βαρουφάκης όμως δεν ξέρει κατά που πέφτει το υπουργείο του, αλλάζει μοντελάκια και συνεχίζει να πουλάει αέρα στην Ευρώπη.
Οι επιχειρήσεις αντιλαμβάνονται ότι τα μοναδικά νέα που θα έχουν θα είναι κάπου 11 καινούργιοι φόροι και αγωνιούν αφού βλέπουν τον Μάρδα και την Βαλαβάνη να ψάχνουν και στα πανέρια των εκκλησιών να βρουν τα ψιλά να πληρώσουν το ΔΝΤ...
Όσοι περιμένουν να πάρουν τα 4 δισ. ευρώ από τα χρωστούμενα του κράτους και ειδοποιήθηκαν να τα ξεχάσουν... καταλαβαίνουν γιατί ο Δραγασάκης αναγκάστηκε να τα μασάει, γιατί χάθηκε ο Σταθάκης, γιατί το έβαλε στα πόδια ο Μηλιός. Και γιατί τράβηξε την ουρά του... ο καλεσμένος... νομπελίστας Κρούγκμαν.
Οι τράπεζες που με την σειρά τους αγωνιούν για τα κόκκινα δάνεια και τις ρυθμίσεις, αντιλαμβάνονται τώρα τι σημαίνει το... δεν χάθηκε ο κόσμος αν πληρώσουμε με αέρα... του Φλαμπουράρη.
Οι άλλοι που τους μίλησαν για μειώσεις στην ενέργεια εξηγούν τώρα τι σημαίνουν τα κούφια... του Λαφαζάνη προχθές με τους Κινέζους, χθες με τους Ρώσους και αύριο με τους Βούλγαρους...
Και όσοι παρακολούθησαν τα ταξιδάκια Κοτζιά και λοιπών συγγενών... από την Αμερική μέχρι το Ιράν κατάλαβαν ότι πρόκειται μόνο για ταξιδάκια χωρίς περιεχόμενο και χωρίς συνέχεια...
Η ιδιωτική οικονομία του τόπου σε απελπιστική πλέον κατάσταση μελετάει τα δικά της εναλλακτικά σχέδια. Λουκέτα, μετανάστευση, σκότωμα των εγκαταστάσεων...
Κανείς επιχειρηματίας δεν έχει να θυμηθεί παρόμοια κατάσταση τα τελευταία 50 χρόνια.
Να βλέπεις ότι πνιγόμαστε. Να βλέπεις ότι δεν βγάζουμε οικονομικά ούτε τον Ιούνιο. Να βλέπεις ότι η Ελλάδα έχει απομονωθεί από τους πάντες. Και την κυβέρνηση να ασχολείται με το βαθύτερο νόημα... του μηνύματος... που στέλνουν οι σπείρες και οι ναρκομανείς καταληψίες των Πανεπιστήμιων.
Αν εξαιρέσουμε το στρίβειν δια των εκλογών... του Καραμανλή το 2009 και τα ακαταλαβίστικα του Παπανδρέου μέχρι το 2012, δεν έχουμε ζήσει παρόμοιο θέατρο άθλιας ποιότητας.
Αλλά ακόμη και τότε υπήρχε μια εικόνα έστω και αν τα επερχόμενα (συγκεκριμένα) μαύρα χάλια προσπαθούσε ο Παπανδρέου με παλαιοκομματική ψευδολογία να τα κάνει άσπρα.
Ακόμη και την διετία 2012-2014 που η μεσαία τάξη υπέστη, διωγμό από αιματηρές φορολογικές επιδρομές Σαμαρά- Βενιζέλου ήξερες που το πάνε.
Έβλεπες ότι κάνουν διαχείριση του χρέους για να έχουν πόρους να συντηρούν το κράτος σε βάρος της διαχείρισης των εσωτερικών αναγκών της οικονομίας.
Καταλάβαινες που πηγαίνει το πράγμα. Έξοδος από το μνημόνιο με κρατισμό και μηχανισμούς εξυπηρέτησης των κρατικοδίαιτων.
Ωστόσο υπολόγιζες ότι αυτή η κακή διαχείριση της ανάκαμψης με το κράτος-δραγάτη φόρων, περιουσιών και κερδών έδινε κάποια περιθώρια στους όποιους δυναμικούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες να παλέψουν και να ανατρέψουν την κατάσταση.
Αυτό όμως που ζούμε σήμερα είναι αδύνατον να το παλέψεις. Γιατί δεν ξέρεις με ποιόν να παλέψεις και ποιους κανόνες έχεις να αντιμετωπίσεις.
Το ίδιο δηλαδή με ό,τι συμβαίνει στους Ευρωπαίους δανειστές και το ΔΝΤ.
Δεν ξέρουν που το πάμε και κυρίως που θέλουμε τελικά να το πάμε.
Θέλουμε να προκαλέσουμε εμείς το ατύχημα και την πτώχευση ή θέλουμε να γίνει έτσι που να μπορούμε να το ρίξουμε στους δανειστές;
Αλλά η σύγχυση αυτή μπερδεύει και την αγορά και τις επιχειρήσεις μέσα στην χώρα κάνοντας τραγική μια κατάσταση που δεν φαίνεται να έχει σύντομο τέλος.
Η κυβέρνηση σούρνεται χωρίς να σου δίνει να καταλάβεις ακόμη και τι έχει κατά νου. Αν θέλει να είναι στην Ευρώπη ή την ενοχλεί που είναι στην Ευρώπη. Αν θέλει ιδιωτική οικονομία ή αν δεν την θέλει και την αφήνει να φύγει μόνη της.
Και πάνω απ΄ όλα αν πιστεύει ότι μπορεί να βρει λεφτά για να συντηρήσει κράτος και κλειστή οικονομία ή απλά το γλεντάει... με κόντρες προς την Ευρωπαϊκή Ένωση που επιβάλλει κανόνες, νοικοκυριό, σεβασμό στα άλλα κράτη - μέλη και απελευθέρωση των αγορών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου