Η "κυβέρνηση" Ξηρού απέναντι στον Τσίπρα

Ο επαγγελματίας δολοφόνος Σάββας Ξηρός επέβαλλε στον σύντροφο υπουργό Παρασκευόπουλο την επανένταξή του στην κοινωνία.
Ο εγκληματίας Χριστόδουλος Ξηρός υποχρέωσε τον σύντροφο υπουργό Πανούση να μην απλώνει χέρι στις συμμορίες των Εξαρχείων.
Μια χούφτα αλήτες της Θεσσαλονίκης ανταποκρίθηκαν στο όραμα του συντρόφου υπουργού Μπαλτά για αναρχική Παιδεία.
Οι αριστεροί του βουνού και ο σύντροφος υπουργός Λαφαζάνης χτίζουν καθεστώς Κούβας στην οικονομία.

Και απέναντί τους ο Τσίπρας προετοιμάζει μεταρρυθμίσεις...

Ποιες όμως μεταρρυθμίσεις θα επικρατήσουν τελικά μέσα στο «αντάρτικο» που ήδη σχηματοποιείται ενάντια στους λεγόμενους Προεδρικούς ( Φλαμπουράρης, Παππάς, Σκουρλέτης, Δραγασάκης, Σταθάκης Παπαδημούλης και 5-6 συνεννοήσιμους βουλευτές) από τους «αντάρτες» του βουνού… με πρώτο τον σύντροφο Λαφαζάνη, το μαρξιστικό καθηγηταριό, τα τρωκτικά του ΠΑΣΟΚ, τον Λαπαβίτσα και τους συμμάχους του λόμπι της δραχμής; 

Οι μεταρρυθμίσεις των Προεδρικών όπως και αν εμφανιστούν και όπως και να τις περάσει στο κοινό η προπαγάνδα θα είναι τα μνημόνια από εκεί που τα άφησαν οι Σαμαράς-Βενιζέλος με κάποιες διαφοροποιήσεις που θα έχουν να κάνουν με την ανθρωπιστική βοήθεια και την ενδυνάμωση της φορολογικής πολιτικής στην βάση της εισπρακτικής λογικής. 

Οι μεταρρυθμίσεις όμως που θα αντιπροτείνει η «κυβέρνηση Ξηρού» δεν θα διαφέρουν από αυτές που ήδη προετοιμάζει (για το εσωτερικό της χώρας) το αριστερό καθεστώς και θα επιδιώξει να ενταχθούν ως πολιτική Τσίπρα είτε τις ανεχθεί είτε όχι η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί και αν δεν γίνουν αποδεκτές δεν χάθηκε ο κόσμος. 

Στις επιλογές της «κυβέρνησης Ξηρού» υπάρχει το γνωστό εναλλακτικό σχέδιο του μονόδρομου της δραχμής και της απομόνωσης στα Βαλκάνια που θα κάνει (έτσι και αλλιώς) έντονα την εμφάνισή του ως κυριαρχούσα τάση ενάντια στους ευρωπαϊστές Προεδρικούς του Τσίπρα. 

Βεβαίως στην περίπτωση αυτή η «κυβέρνηση Ξηρού» θα προπαγανδίζει ότι της το ζήτησε ο λαός έστω και αν ο λαός της… γεμίζει μόνο 2-3 πλατείες. 

Και εμείς τι κάνουμε; 

Απλώς τα παρακολουθούμε από την τηλεόραση λες και τις μεταρρυθμίσεις, τα σπασμένα στα Πανεπιστήμια, στους δρόμους και στα μαγαζιά θα τα πληρώσουν αυτοί που χτίζουν το αριστερό καθεστώς στην χώρα και όχι οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, και οι επαγγελματίες. 

Πριν εξήντα χρόνια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διερωτήθηκε, δημόσια μετά την δολοφονία Λαμπράκη «…ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο»; Τότε και ο ίδιος ήξερε πολύ καλά την απάντηση όπως και οι πολιτικοί που τα «έλεγαν» με τους βασιλείς. 

Σήμερα όμως το ερώτημα που προκύπτει είναι το «…Ποιος δουλεύει ποιον σ αυτόν τον τόπο;» Και (σε αντίθεση με το τότε) έχουμε την ευθύνη να το απαντήσουμε μόνο εμείς. 

Εμείς γιατί μόνο εμείς παριστάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ότι, ως χώρα, τα καταφέραμε να μας δουλεύουν χοντρά οι «κουτόφραγκοι» δανειστές, η Τρόικα, η ΕΚΤ αλλά και οι Γερμανοί σε επίπεδο καφενείου. 

Εμείς πρέπει να το απαντήσουμε αφού κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ότι η Τρόικα είχε, έχει και θα έχει τον πρώτο λόγο ακόμη και αν (για χατίρι των ιθαγενών-ΣΥΡΙΖΑ) την αποκαλέσουμε και τρίο Στούτζες… 

Εμείς θα το απαντήσουμε γιατί από την τσέπη μας πληρώνονται οι μαρξιστές υπουργοί των υπουργείων Παιδείας, Δικαιοσύνης και Εσωτερικών που θεωρούν ελληνική νεολαία μόνο τα Εξάρχεια και αγνοούν παντελώς τους φοιτητές που θέλουν να σπουδάσουν και δεν έχουν λεφτά και ώρες για χάσιμο μαθημάτων γιατί πρέπει να γυρίσουν στην επαρχία να βοηθήσουν την οικογένεια στις αγροτικές δουλειές. 

Εμείς πρέπει να το απαντήσουμε γιατί οι μεταρρυθμίσεις που θα φέρουν τα νέα δανεικά (για να πληρωθούν τα χρέη ώστε να μείνουν λεφτά για τον κομματικό στρατό) κοστίζουν στην δική μας τσέπη και όχι στους μισθούς των μαρξιστών πολιτικών που χαϊδεύουν την αλητεία των Εξαρχείων αλλά τα σπασμένα τα στέλνουν στις δικές μας φορολογικές δηλώσεις. 

Εμείς είμαστε εκείνοι που πρέπει, επιτέλους, να δεχθούμε ότι στην δημοκρατία είναι άλλο πράγμα η ιδεολογία από άκρα δεξιά έως άκρα αριστερά και εντελώς άλλο πράγμα αυτοί που την εκπροσωπούν. 
Και όσοι δεν διαφωνούν ας ρίξουν μια ματιά στον θίασο-ρεζίλι της Βουλής και ας μετρήσουν, στα δάχτυλά τους, τους σοβαρούς πολιτικούς που εκφράζουν όντως την ιδεολογία τους για το σήμερα και το αύριο της χώρας. 
Φτάνουν τα δάκτυλά των χεριών μας ή περισσεύουν;
Του Γιώργου Κράλογλου 
george.kraloglou@capital.gr