Πρώτο βήμα: Ελευθερία

Η πολιτική ελίτ της χώρας και έκαστος οφείλουμε επιτέλους να ξεφύγουμε πέρα από τον εσφαλμένο στερεότυπο ρόλο του πιστού ακολούθου «μικρού κράτους» και συντεταγμένα όλοι μαζί, με σκληρή δουλειά και στόχο, ώστε να απεγκλωβιστούμε όσο το δυνατόν ταχύτερα από τη δυσμενή κατάσταση που βιώνουμε. 

Σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο, όπου η Δύση και δη οι ΗΠΑ πλησιάζουν το Ιράν και ουσιαστικώς τελειώνει το εμπάργκο κατά της Κούβας, εμείς λειτουργούμε ακόμα με σύνδρομα ψυχροπολεμικά...


Ρητορικές βασισμένες σε στενόμυαλη προπαγάνδα, σε παρωχημένες ιδεολογίες που αδυνατούν να αλλάξουν τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης ζωής. 
Οι πρωτόγνωρες εποχές απαιτούν και πρωτόγνωρες αποφάσεις. 
Είναι αδιανόητο εν μέσω ιστορικών μετασχηματισμών παγκοσμίως, στην Ελλάδα οι σκέψεις πολλών και οι δράσεις ναι είναι ποτισμένες με τις διαχωριστικές, οπισθοδρομικές, εκφυλισμένες από τον κομματισμό ιδεολογικές προσταγές, ιδεοληψίες που προκαλούν ανελευθερία σκέψης και επαφής με την  πραγματικότητα. 
Διαφορετικές προσεγγίσεις προς Θεού όλοι έχουμε. Αλλά όταν ο στόχος είναι συνειδητά κοινός τότε και οι κατάλληλοι συμβιβασμοί θα επέλθουν. 
 Όταν η σκέψη μας καθορίζεται από κομματικές ιδεοληψίες και το ίδιο η δράση μας, τότε το αποτέλεσμα δεν θα έλθει , διότι θα έχει ως πηγή το κομματικό συμφέρον ή το ατομικό συμφέρον. 
Όλες οι ιδεολογίες όπως εκφράζονται σήμερα στην Ελλάδα είναι παρωχημένες και nomina nuda, ονόματα άδεια από πολιτικό και κοινωνικό πραγματισμό.
Είναι έννοιες που έχουν επί τούτου, ως σκοπό να αναδεικνύουν μόνο εκείνα τα οποία μας χωρίζουν και όχι όλα αυτά που μας ΕΝΩΝΟΥΝ. Έννοιες σκιές ενός σκοτεινού παρελθόντος, ξεπερασμένες και εκδικητικές και όχι ενός λαμπρού μέλλοντος.
Είναι υποχρέωση όλων μας, από οποιοδήποτε πόστο κατέχουμε, είναι καθήκον μας να έχουμε πάντα στην άκρη του μυαλού μας την προσφορά στην κοινωνία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. 
Οι φιλοδοξίες είναι θεμιτές, όμως στο βωμό της ατομικότητας να μην λησμονούμε την προσφορά στον τόπο αυτό. 
Αυτή η αίσθηση της συλλογικότητας, του ανήκειν, είναι αυτή που οδηγεί σε πρόοδο τις κοινωνίες. 
Ο καθένας από εμάς οφείλει να προσθέσει το λιθαράκι του. Κανείς δεν περισσεύει. 
Δεν είναι θέμα ιδεολογιών ή κομμάτων, είναι θέμα επιβίωσης και πορείας μέσα στο χρόνο. Λίγοι λίγοι, μικροί πυρήνες ποιότητας, συλλογικότητας, αλληλεγγύης και αγάπης. Μην ξεχνάμε πως την ποιότητα κανένας ολοκληρωτισμός δεν κατάφερε να την νικήσει. 
Ο στίχος: «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» δε θα συμβεί εξ ουρανού, όπως νομίζουν πολλοί. Συν Αθηνά και χείρα κίνει. 
Όπως έλεγε και ο Μακρυγιάννης, να κάνουμε εμείς τα ανθρώπινα και τα υπόλοιπα θα τα φροντίσει ο Θεός, είτε πιστεύετε είτε όχι.
Όπως αναφέρει και ο Ι.Θ Κακριδής ¨ Να καλλιεργήσουμε τη σκέψη μας αναλύοντας της σκέψη των παλιών, να καλλιεργήσουμε το καλλιτεχνικό μας αίσθημα, μελετώντας ότι ωραίο έπλασε το χέρι και η φαντασία του ανθρώπου με ένα στόχο και μόνο: Να μπορέσουμε να νιώσουμε τον εαυτό μας αισιόδοξο, ελεύθερο και υπεύθυνο για τη μοίρα του ανθρώπου, προπαντός να φουντώσει μέσα μας ο πόθος για την εσωτερική αλλαγή¨!
Αυτή η εσωτερική αλλαγή της συνειδησιακής μας κατάστασης, αποτελεί και τον ακρογωνιαίο λίθο για την πορεία μας στο χρόνο!
Ερμής Σούλης Σκιαδόπουλος
infognomonpolitics