Αλέξη, δυστυχώς είστε... μία από τα ίδια!

Κάτι δεν πάει καλά στην κυβέρνηση και δεν εννοώ τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους. 
Αναφέρομαι 
σε επιμέρους δράσεις, αποφάσεις και εξελίξεις που πολύ φοβάμαι ότι την εκθέτουν σε σχέση με τις προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για αλλαγή στην ηθική της διακυβέρνησης, αλλά και στον δίκαιο...
κοινωνικά καταμερισμό των βαρών στους πολίτες. 
Δυστυχώς, υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα που προκαλούν ανησυχία, ότι τελικά και ή κυβέρνηση Τσίπρα, είναι "μία από τα ίδια". 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την περίφημη ρύθμιση εξπρές για το χάρισμα των προσαυξήσεων και των προστιμων σε όσους πληρώσουν την βασική οφειλή. Ποιους περισσότερο ευνοεί αυτή ή ρύθμιση της μίας εβδομάδας; 
Μήπως δίνει διέξοδο σε συνειδητούς φοροφυγάδες και μπαταχτσήδες; Γιατί δεν υπήρξε στη ρύθμιση παραμετροποίηση σε σχέση με το πότε δημιουργήθηκαν οι οφειλές; Γιατί άλλο να δημιουργήθηκε η οφειλή μετά ας πούμε το 2010, οπότε μπορεί να αποδοθεί και στην κρίση και άλλο τις καλές εποχές. 

Για ποιο λόγο δίνεται φορολογική αμνησία και χαρίζονται εκατομμύρια σε όσους πιθανώς φοροδιέφευγαν συνειδητά και κατ´ εξακολούθηση; Οι τεράστιες προσαυξήσεις και πρόστιμα δεν προήλθαν από οφειλές των πολύ τελευταίων χρόνων αλλά από περιπτώσεις φοροδιαφυγής αρκετά παλαιότερες. Στον ίδιο "κουβά" λοιπόν η αδυναμία με την απάτη; Είναι αυτό δικαιοσύνη; Αλλο να έχεις υποστεί τις συνέπειες της κρίσης και να είχες αδυναμία να ανταποκριθείς στις υποχρεώσεις σου και άλλο να είσαι μπαταχτσής και να σου χαρίζονται τα πρόστιμα. 

Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε ποιοι για παράδειγμα μεγαλοοφειλέτες θα ξεπλυθούν μέσα από τη φορολογική κολυμπήθρα του Σιλωάμ της κυρίας Βαλαβάνη, και θα αποδοθούν και πάλι πεντακάθαροι και ανταγωνιστικοί στην επιχειρηματικότητα δις βάρος όλων εκείνων που ως... κορόιδα πλήρωναν τις υποχρεώσεις τους σε βάρος της προσωπικής τους ζωής και επιβίωσης αλλά και σε βάρος της ανάπτυξης των επιχειρήσεών τους. Αυτοί έχουν τα πρόστιμα μαμούθ και τις μεγάλες προσαυξήσεις, όλοι αυτοί που φοροδιέφευγαν όχι μόνο την εποχή της κρίσης, αλλά επί σειρά ετών. 

Γιατί λοιπόν δεν μπήκε χρονικό όριο; Γιατί δεν τέθηκε για παράδειγμα ως παράμετρος το πότε δημιουργήθηκαν αυτά τα χρέη προς τη εφορία; Ποιοι οφελούνται; Οι μικροί που ούτως ή άλλως δεν έχουν να δώσουν το αρχικό κεφάλαιο της οφειλές και δεν θα προσέλθουν να αξιοποιήσουν τη ρύθμιση ή κάποιοι μεγαλοκαρχαρίες που θα σωθούν μέσα απλό αυτη τη διαδικασία; 

Και πάμε και στη υπόθεση Κατρούγκαλου. Προσωπικά, οι δικαιολογίες του υπουργού δεν με έπεισαν καθόλου. Και δεν εννοώ μόνο το επίμαχο χρονικό διάστημα για το οποίο άλλωστε θα υπάρξουν αποδείξεις ούτως ή άλλως όταν ανοίξει ο δικηγορικός σύλλογος. Αναφέρομαι κυρίως στο ηθικό ζήτημα της υπόθεσης για όλο το χρονικό διάστημα που ο κ. Κατρούγκαλος δεν ήταν υπουργός, ούτε καν εν αναμονή, ούτε καν Ευρωβουλευτής, αλλά αξιοποιούσε έστω και "διαφημιστικά" τη σχέση του με μία επερχόμενη -τότε- πολιτική κατάσταση για να παίρνει δουλειές το γραφείο του. 

Τέλος πάντων, ο καθένας έχει τις απόψεις του, αλλά συμβαδίζει η κάλυψη που του παρέχει το Μαξίμου με το καθεστώς της μηδενικής ανοχής; Ηθικά θεωρεί ο πρωθυπουργός ότι όλα είναι εντάξει; Αυτή ήταν η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε περιπτώσεις έστω και ενδείξεων "ελεγχόμενης" συμπεριφοράς κυβερνητικών στελεχών όταν ήταν στην αντιπολίτευση; Και είναι και κάτι άλλο. Δεν μου άρεσε καθόλου η προσπάθεια συμψηφισμού από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, που θύμισε την υπόθεση Βορίδη. Εκεί είναι το ζήτημα; Αν οι "άλλοι" έκαναν τα ίδια ή και χειρότερα; 

Πάλι τι έκαναν οι προηγούμενοι είναι το θέμα; 
Πάει κρίθηκαν, ο ένας έφτασε να κινδυνεύει να μείνει εκτός βουλής και στον άλλον δίνουν οι δημοσκοπήσεις πλέον κάτω και από 20%. 
Ο λαός αποφάσισε και πλήρωσαν τα λάθη τους. 
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε για να επαναλάβει τα ίδια λάθη και τις ίδιες διαπλοκές; 
Πού είναι τελικά η περίφημη διαφορά που υποτίθεται ότι θα έφερνε μία κυβέρνηση της αριστεράς, μια κυβέρνηση μηδενικής ανοχής απέναντι διαφθορά και στα κάθε λογής συμφέροντα; 
Μία από τα ίδια... 
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου 

dimitris.papakonstantinou@capital.gr 

Πηγή:www.capital.gr