Εκλογές σημαίνουν Βαλκάνια και δραχμή

Ακόμη και οι ψίθυροι περί εκλογών «...για να ξεκαθαρίσει η κατάσταση μιας και έχουμε ρεύμα...» έστω και από τους, καφενειακού επιπέδου, ολίγους του ΣΥΡΙΖΑ στοιχίζουν στην κυβέρνηση πολύ περισσότερο από μια αποφασιστική πρωτοβουλία του κ. Τσίπρα να τους αδειάσει. 

Γιατί ενώ στις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ μόνο με Grexit θα απαντούν σε ένα νέο ελληνικό παιχνίδι εκλογών στην Ελλάδα θα αδειάζουν εκτός από τις Τράπεζες και τα μπακάλικα...

Γνωρίζω ότι ο αντίλογος στο, ελαφρώς αναπτυσσόμενο, σπιράλ αναίδειας και βλακείας των συγκεκριμένων αμετανόητων μαρξιστών και λενινιστών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως «...δεν πρόκειται για εξελισσόμενο φαινόμενο αλλά άποψη προς εξαφάνιση...».
Ωστόσο ας πει κάποιος στους συγκεκριμένους ταβλαδόρους των τσιπουράδικων... ότι εξουσία δεν σημαίνει κατάκτηση και κατοχή μιας χώρας και ενός λαού.

Ότι αυτιά έχουν και οι διάδρομοι των Βρυξελλών και οι ψίθυροι αυτοί συνυπολογίσθηκαν στην διαμόρφωση της μέχρι στιγμής στάσης των δανειστών...

Ότι είναι πολύ χρήσιμο, για το μέλλον της οικονομίας και την διαχείριση του χρέους, να μην περνάει εκτός συνόρων η γελοιότητα που προκαλούν τέτοιας μορφής ανοησίες όπως η συνεχής αναμέτρηση των πολιτικών δυνάμεων και το ποιος θα δουλέψει περισσότερο τον λαό στην αναίσχυντη κούρσα της αριστεροσύνης...

Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε ως κυβέρνηση τις πρώτες προφορικές και γραπτές εξετάσεις του και ήδη βαθμολογήθηκε από τον λαό.

Τους καλούς όμως βαθμούς τους έδωσαν με συγκατάβαση και ανοχή οι ψηφοφόροι που παραμένουν αμετακίνητοι στην ευρωπαϊκή ιδέα και στο ευρώ με ό,τι και αν κοστίζει αυτό σε παραπέρα προσπάθεια εξόδου από την κρίση.

Τους κακούς βαθμούς τους έδωσε η βάση του ΣΥΡΙΖΑ, το γνωστό 3-4%, που δεν έχει ούτε να προσφέρει αλλά ούτε και να προτείνει τίποτε για το μέλλον της χώρας εκτός από την επιστροφή στο 1950 με συνταγές Χότζα και άλλων μουσειακών «προσωπικοτήτων».

Η κυβέρνηση και ιδιαίτερα η «πτέρυγα» Τσίπρα οφείλει να δει τι θα κάνει με αυτές τις συνιστώσες και τους υπουργούς ή αναπληρωτές που τις εκφράζουν γιατί το τέλος Ιουνίου είναι κοντά.

Εάν μάλιστα όλα πάνε κατ΄ ευχή η Ελλάδα μπορεί να μπει και στο ευρωπαϊκό παιχνίδι βιομηχανικής ανάπτυξης που θα χαράζεται τον ίδιο μήνα στις Βρυξέλλες.

Μια πρώτη ιδέα για το τι συμβαίνει τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση με την ευρωπαϊκή βιομηχανική ανάπτυξη θα πάρει ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Σταθάκης που (όπως μαθαίνω) θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην σύνοδο τους Συμβουλίου «Ανταγωνιστικότητα» στην πρωτεύουσα της Ε.Ε. την προσεχή Δευτέρα και την Τρίτη .

Από τα πρώτα που θα πληροφορηθεί ο κ. Σταθάκης στην Σύνοδο «Ανταγωνιστικότητα» θα είναι ότι προς το τέλος Ιουνίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αποφασίζει την σύνδεση της ευρωπαϊκής βιομηχανικής πολιτικής με ψηφιακή στρατηγική που θα αποτελεί βασική κατεύθυνση στην πολιτική ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Πρακτικά αυτό σημαίνει ενσωμάτωση και αξιοποίηση των μεγάλων δυνατοτήτων των νέων τεχνολογιών για την υποστήριξη της παραγωγικότητας, της αποτελεσματικότητας και της ανάπτυξης των επιχειρήσεων, τόσο σε καινοτόμους κλάδους, όσο και στους υφιστάμενους, όπου η ευρωπαϊκή παρουσία είναι δυναμική.

Ποιος μπορεί να υποστηρίξει λοιπόν ότι αυτό δεν ενδιαφέρει πολύ περισσότερο την Ελλάδα από τη αναμέτρηση των μαρξιστικών και λενινιστικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ σε εκλογές;

Ασφαλώς και ενδιαφέρει περισσότερο την Ελλάδα με μια αγορά και παραγωγικές δυνάμεις στο κατεψυγμένο επιχειρηματικό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει η (ευνόητη ίσως) απραξία έργου εδώ και τρεις μήνες μαζί με το σκοτάδι στην προοπτική ρευστότητας.

Γιατί ο παραγωγικός ιστός της χώρας που συντηρείται από εντελώς ισχνά στοιχεία θα διαλυθεί μπροστά στο ενδεχόμενο ενός βίαιου Grexit από την πλειοψηφία των δανειστών που δεν ανέχονται την Ελλάδα να ζητάει την βοήθεια των ευρωπαϊκών λαών για να την σπαταλά σε εκλογικά πειράματα μαρξιστικής τακτικής.

Οπότε ας μην επαναπαυόμαστε από την περιορισμένη έκταση που (πιθανώς) έχουν τα σενάρια (ορισμένων) περί εκλογών ή και από την αλήθεια ότι οι μαρξιστικές και λενινιστικές δοξασίες ούτε είχαν, ούτε έχουν, ούτε και πρόκειται να έχουν αντίκρισμα στην διακυβέρνηση της χώρας.

Το ξεκάθαρο βαρύ πολιτικό πρόβλημα της οικονομίας θα γίνει ανίατο εάν δεν αξιοποιήσουμε την τελευταία ευκαιρία που ήδη μας δόθηκε να σηκώσουμε κεφάλι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ο άλλος δρόμος είναι η αναβίωση των μεταπολεμικών Βαλκανίων σε μια γεροντική χώρα που θα ζει από τα εμβάσματα σε δραχμές των ελλήνων κηπουρών και εργατών στην νέα βιομηχανική Ευρώπη που μπαίνει στα σκαριά το καλοκαίρι του 2015 όπως θα αντιληφθεί την Δευτέρα και ο νέος υπουργός Οικονομίας.

Του Γιώργου Κράλογλου
george.kraloglou@capital.gr