Πολλοί κατηγορούν τον Καραμανλή γιατί δεν μιλάει και ίσως να μην έχουν άδικο.
Δεν μίλησε πέντε χρόνια, δεν μίλησε στα μνημόνια, δεν μίλησε όταν τον κατηγορούσαν.
Δεν μίλησε ούτε στα καλά, ούτε στα άσχημα.
Δεν μίλησε ακόμα και τώρα που η ΝΔ συνετρίβη στις εκλογές.
Ο Καραμανλής όμως δεν είναι οποιοσδήποτε πολιτικός.
Εκτός από το σύνδρομο της ιστορίας που έχει , που λέει ότι οι καραμανλήδες επιστρέφουν όταν τους καλεί η ίδια η ιστορία της χώρας, θεωρώ ότι έχει μία αίσθηση που ελάχιστοι πολιτικοί έχουν.
Ο θείος του είχε πει «Δεν υπάρχει τίποτε δυσκολότερο από το να κυβερνήσεις τους Έλληνες. Και αυτό, γιατί, όλοι νομίζουν ότι είναι ικανοί για όλα».
Ο Καραμανλής με την σιωπή του κατάφερε να δημιουργήσει έναν «μύθο» γύρω από το όνομα του.
Ο Καραμανλής με την σιωπή του κατάφερε να δημιουργήσει έναν «μύθο» γύρω από το όνομα του.
«Τι κάνει ο Καραμανλής, τι λέει ο Καραμανλής, αν παίρνει πρωτοβουλίες ο Καραμανλής».
Κατάφερε με αυτό τον τρόπο να γεμίσει ξανά μέσα σε πέντε χρόνια το πολιτικό του κεφάλαιο που το 2009 είχε τσαλακωθεί σχεδόν ανεπανόρθωτα.
Μηδένισε το κοντέρ. Ή έστω το ξανάφερε πολύ πίσω.
Αν μίλαγε σε λάθος χρόνο, θα γύρναγε τον χρόνο πίσω. Θα ξεκινούσε η κριτική για τα λάθη των κυβερνήσεων του , που κατά κοινή ομολογία υπήρχαν.
Προφανώς και σήμερα δεν είναι ο παντοδύναμος Καραμανλής που τον ψήφισαν 3.400.000 Έλληνες το 2004.
Έχουν περάσει 11 χρόνια και έχουμε ζήσει δραματικές αλλαγές.
Αλλά στην δύσκολη – πολύ δύσκολη- συγκυρία που είναι η Ελλάδα, που δεν ξέρει κανείς τι ξημερώνει, είναι καλό να υπάρχει κάπου στην άκρη ένα πολιτικό πρόσωπο, όχι για να επιστρέψει, ούτε για να να μας σώσει.
Σωτήρες δεν υπάρχουν.
Αλλά ένα πολιτικό πρόσωπο που ενώνει όσο λίγοι, σε μια εποχή που ο διχασμός είναι παντού γύρω μας.
Και με αυτή την έννοια η σιωπή του Καραμανλή ήταν κανονικός χρυσός και χίλιες φορές καλύτερη από τις σκόρπιες κουβέντες.
Stavros Papantoniou
Stavros Papantoniou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου