Το πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων που αναμένεται να λανσάρει η ΕΚΤ την Πέμπτη έχει γίνει αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης στην Αθήνα χωρίς λόγο. Κι αυτό γιατί άλλο πράγμα η ουσία κι άλλο ο συμβολισμός.
Αν η Ελλάδα δεν είχε εκλογές θα ασχολείτο κανείς τόσο πολύ με το κατά πόσο η ΕΚΤ θα συμπεριελάμβανε και με ποιους όρους τα ελληνικά κρατικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QΕ);
Η απάντηση πρέπει να είναι αρνητική γιατί ίσως δεν ετίθετο ποτέ θέμα συμμετοχής των ελληνικών ομολόγων, έστω υπό όρους...
Το πιο πιθανό είναι να επαναλαμβανόταν αυτό που έγινε το περασμένο καλοκαίρι με το πρόγραμμα αγοράς καλυμμένων ομολόγων και ABS (asset backed securities) από την ΕΚΤ.
Κοινώς, να μπορεί να αγοράζει η ΕΚΤ καλυμμένα ομόλογα και αξιόγραφα (ABS) από χώρες, όπως η Ελλάδα και η Κύπρος, που έχουν πολύ χαμηλή πιστοληπτική αξιολόγηση όσο είναι σε πρόγραμμα και συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της τρόικας.
Όμως, η επέκταση του ελληνικού προγράμματος λήγει στα τέλη Φεβρουαρίου και η νέα κυβέρνηση ίσως διαφωνήσει με την τρόικα και τους δανειστές οπότε το πρόγραμμα ίσως δεν επεκταθεί.
Σ' αυτή την περίπτωση, η Ελλάδα θα βρίσκεται χωρίς πρόγραμμα και η ΕΚΤ δεν θα μπορεί να αγοράζει ομόλογα με βάση τις διαδικασίες.
Επομένως, θα μπορούσε να «παγώσει» τις αγορές ομολόγων μέχρις ότου επιλυθεί το θέμα.
Ξένοι οικονομολόγοι υποστηρίζουν ότι κάτι το αντίστοιχο προβλέπεται στο πρόγραμμα αγοράς ομολόγων ΟΜΤ από την ΕΚΤ που δεν έχει ακόμη ενεργοποιηθεί αλλά η νομιμότητά του έχει συζητηθεί στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και στο συνταγματικό δικαστήριο της Καρλσρούης.
Μπορεί λοιπόν οι πολιτικοί μας να αγωνιούν για την συμμετοχή ή μη των ελληνικών ομολόγων στο πρόγραμμα λόγω της προεκλογικής περιόδου, όμως η ΕΚΤ ετοιμάζεται να ανακοινώσει την Πέμπτη πρόγραμμα αγοράς κρατικών ομολόγων.
Πιθανόν ύψους 500 δισ. ευρώ ή το 5% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης.
Αν συγκρίνετε το ανωτέρω ποσό με το αντίστοιχο πρόγραμμα της Fed στις ΗΠΑ ύψους 2 τρισ. δολαρίων που αντιστοιχεί στο 11% του ΑΕΠ και θα καταλάβετε την πιο σημαντική ίσως διαφορά μεταξύ των δύο προγραμμάτων.
Με τις αγορές ελληνικών ομολόγων να ανέρχονται σε 15 δισ. ευρώ στη καλύτερη των περιπτώσεων με βάση το μερίδιο της χώρας στο μετοχικό κεφάλαιο της ΕΚΤ και σε 4 δισ. στη χειρότερη, το συμπέρασμα είναι προφανές.
Επομένως, η επίπτωση του QE στην Ελλάδα θα είναι από μικρή έως πολύ μικρή μ' αυτά τα ποσά.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε περισσότερο με συμβολισμούς και λιγότερο με θέμα ουσίας.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε η ΕΚΤ αφήνει απέξω τα ελληνικά ομόλογα θα υπάρχει πρόβλεψη επαναφοράς τους αν η χώρα ικανοποιεί τα κριτήρια κατά την ταπεινή μας άποψη.
Τέλος, το δεύτερο σημαντικότερο θέμα μετά το μέγεθος των αγορών είναι η φύση της παρέμβασης και ποιος επωμίζεται τον πιστωτικό κίνδυνο.
Εξουσιοδοτώντας τις εθνικές κεντρικές τράπεζες να προβαίνουν σε αγορές, αναλαμβάνοντας το πιστωτικό ρίσκο, αποφεύγεται η αμοιβιοποίηση του και ικανοποιείται η Γερμανία.
Και πάλι όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Οι εθνικές κεντρικές τράπεζες συνδέονται μεταξύ τους μέσω των υπολοίπων στο σύστημα πληρωμών TARGET2 και εν μέρει μοιράζονται τον κίνδυνο.
Dr. Money
Euro2day
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου