Όσοι έχουμε μνήμες από την μέχρι το 80 εποχή, είναι αδύνατον να μην παρατηρήσαμε μερικές φωτογραφικές ομοιότητες.
Ανασύρονται και σχολιάζονται ξανά οι κλασσικοί.Φιλίες χαλάνε ή παγώνουν για πολιτικούς λόγους.Όλοι μιλούν για όλα.Τα επιχειρήματα αντικαταστάθηκαν από κραυγές και ειρωνείες…Οι μισοί είναι υποψήφιοι και οι άλλοι μισοί που δεν είναι, βρίζουν στα καφενεία (φέισμπουκ, τουητερ, μπλογκ).
Τα μετρητά είναι... μετρημένα.Σπάνια ανάβει το καλοριφέρ.
Παλιώνουν τα αυτοκίνητα στους δρόμους...
Κόμματα υιοθετούν την αμφισβήτηση (ή και απόρριψη) της ΕΕ και είναι θέμα χρόνου να ακουστεί καθαρά το σύνθημα "έξω απ την ΕΟΚ των μονοπωλίων".
Αυτά ως προς τη χιουμοριστική πλευρά.
Στα σοβαρά όμως, βλέπω και τρεις ανατριχιαστικές ομοιότητες.
Μια πρώτη είναι η εμμονή στις πολιτικές οικονομικής μεγέθυνσης και όχι ανάπτυξης.
Μια δεύτερη είναι, όπως η τότε πολιτική αστυνομικής συγκράτησης των τιμών (αγορανομία) στραγγάλιζε επιλεγμένους κλάδους της οικονομίας, έτσι και σήμερα η πολιτική διάθεσης των μετρητών με το σταγονόμετρο σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες σε συνδυασμό με την επιλεκτική φορολόγηση και την "απελευθέρωση" ΜΕΡΙΚΩΝ επαγγελμάτων, στραγγαλίζει συγκεκριμένους κλάδους, αφήνοντας τους άλλους ανενόχλητους.
Και μια τρίτη ομοιότητα, δεν είναι άλλη από την αντικατάσταση του εσωτερικού δανεισμού της δεκαετίας του 70 από την μετακυλιση του δημοσίου χρέους στον ιδιωτικό τομέα σήμερα.
Τέλος, όπως τότε έτσι και σήμερα, υπάρχει μια μικρή μερίδα ψύχραιμων πολιτών που βλέπουν το παγόβουνο μπροστά, αλλά μέσα στην οχλαγωγία δεν τους ακούει κανείς.
Κώστας Κουρούνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου