Δέκα χρόνια έκανε το ευρω-διαστημόπλοιο να φτάσει στον κομήτη, δέκα χρόνια χρειάστηκαν και στην Αγγελοπούλου του «2004» να… προσεδαφιστεί στην Αριστερά, για την οποία μέχρι και σήμερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες θεωρούνται περίπου κάτι σαν την απαρχή της οικονομικής καταστροφής που ζούμε τώρα. Το μόνο κακό; Οτι πάνω που η «Ροζέτα» γαντζώθηκε στον κομήτη, κάηκε!
Δεν ξέρουμε βέβαια την άποψη της επιστήμης για τα ευρήματα στο Διάστημα μετά τις τόσες φωτογραφίες που έβγαλε. Γνωρίζουμε, όμως, ότι επί γης ελληνικής τέθηκε το επιστημονικό πια ερώτημα: Μπορεί μια Γιάννα να είναι συμβατή με την Αριστερά – και δη την κυβερνώσα; ...
Το ερώτημα δεν αφορά το τι έχει στο μυαλό της η Αγγελοπούλου ή τι νομίζει πως αποκομίζει από τις αγαπησιάρικες περιπτύξεις ο Αλέξης Τσίπρας.
Πίσω απ’ αυτό κρύβονται δύο βασικά ζητήματα:
α) Το αν το ελληνικό κατεστημένο, ή ένα τμήμα αυτού για να ’μαστε πιο ακριβείς, κάνει στροφή προς μια ψιλοαριστερή κυβερνητική προοπτική και
β) το σημαντικότερο, αυτό που θέλει να εκπέμψει η Κουμουνδούρου: Αφού δεν μας φοβάται ολόκληρη Γιάννα, τι έχει να φοβηθεί ο μικρομεσαίος, ήτοι οι νοικοκυραίοι, η τυπική ελληνική οικογένεια, αν αντί για κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑΣΟΚ έχουμε μία με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ; Μία αριστεροκεντρώα αντί για μία κεντροδεξιά; Με τα πολλαπλά του ανοίγματα προς την ελληνική άρχουσα τάξη, την Εκκλησία, τους Αμερικανούς, ακόμα και την Αμφίπολη, ο Τσίπρας θέλει πριν απ’ όλα να δείξει ότι… «εντάξει, μωρέ, και τι θα πάθουμε αν βγει κυβέρνηση για πρώτη φορά η Αριστερά», όπως και ότι είναι ακίνδυνος για τη μεσαία τάξη, αλλά και για την όλο και πιο δύσβατη τελικά ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Εκεί είναι το όλο ζήτημα και όχι στην επιφανειακή κριτική του στυλ «τι δουλειά έχει η κόκκινη τσάντα Hermes των χιλιάδων ευρώ με το κόκκινο βιβλιαράκι του… μάο-μάο (για τους «δεξιούς») αρχηγού των συνιστωσών». Επιφανειακή και ελαφριά επίσης είναι η αντιμετώπιση της Γιάννας ως η κυρία με τα διαμάντια, τα Chanel και τα συναφή. Πέρλες-μπαλάκι του γκολφ και δαχτυλίδια μεγέθους μετεωρίτη φορούσε η Αγγελοπούλου και ΠΡΙΝ κάνει τους άκρως επιτυχημένους Ολυμπιακούς Αγώνες, την εποχή που η Ελλάδα ήταν στα καλύτερά της. Οσο τους προετοίμαζε και τους διοργάνωνε δεν ενοχλούσαν τα βαρύτιμα κοσμήματά της; Οχι και τόσο απ’ ό,τι θυμάμαι…
Μόλις… ΠΕΤΥΧΕ, τη ρίξανε στο πυρ το εξώτερον και, εκμεταλλευόμενοι και κάποια αστεία γεγονότα όπως η… φιέστα με τα πυροτεχνήματα, επιχείρησαν να την εξαφανίσουν και να την ισοπεδώσουν πολιτικά. Αυτό (που εξηγεί εν μέρει και την κάποια μεταστροφή της) έγινε κυρίως από την παραδοσιακή πολιτική Δεξιά και τη λοιπή ελίτ που ανησυχούσαν για τις περαιτέρω και ανωτέρω πολιτικές της βλέψεις. Εκμεταλλευόμενοι μάλιστα και κάποια λάθη τακτικής και σημειολογικές υπερβολές εκ μέρους της, την έβαλαν στην άκρη, πλην όμως τώρα… όλοι ψάχνονται.
Καθότι σε μια Ελλάδα όπου, απ’ ό,τι φαίνεται, το Μνημόνιο δεν τελειώνει μόνο με το Μνημόνιο, πολύς κόσμος έχει στο μυαλό του σενάρια επιστροφής σε μια φάση «εθνικής σωτηρίας». Από τον ΓΑΠ που, όπως είπε προχθές, «έχει ο καιρός γυρίσματα», μέχρι τον Κώστα Καραμανλή, αλλά και άλλους… ήδη ενεργούς, ονόματα να μη λέμε, γιατί να μην περνάει η ίδια ιδέα κι απ’ το μυαλό της Αγγελοπούλου, που στο κάτω-κάτω έχει γίνει γνωστή για τις επιτυχίες της και όχι για τις αποτυχίες της; Αυτά όμως είναι δικά της θέματα. Οπως θέμα καυτό για τον Τσίπρα είναι ως πού θα φτάσουν σημειολογικά οι αγκαλιές και τα φιλιά με την πλουτοκρατία. Από ένα σημείο και μετά κάνουν τζιζ!
Εκείνο που ενδιαφέρει όμως όλους είναι το κρυφό επιχείρημα πως αν δεν φοβάται ολόκληρη Γιάννα τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί να φοβηθεί ο μέσος Ελληνας; Η ιστορική εμπειρία έχει δείξει ότι μόνο οι ΚΡΟΙΣΟΙ και οι ΑΣΤΕΓΟΙ δεν έχουν να χάσουν τίποτα από μια απότομη, βίαιη και περιπετειώδη πολιτική μεταβολή.Μόνοι οι ΚΡΟΙΣΟΙ και οι ΑΣΤΕΓΟΙ δεν χρειάζεται να… φοβούνται μια αριστερόστροφη κυβέρνηση, που θα τη βλέπει η Μέρκελ και θα μας ετοιμάζει το ταξίδι για την Τελική Λύση.
Δεν λέει κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκ προοιμίου θα αποτύχει, ούτε ότι ο Τσίπρας είναι κάνας πολιτικός σατανάς. Οχι… δεν μπορείς να αποκλείσεις 100% τις ευχάριστες εκπλήξεις στην Ιστορία. Ομως ότι θα γίνει ένας μικρός ή μεγάλος ΧΑΜΟΣ, θα γίνει. Οτι ήδη είμαστε σε φάση πολύ λεπτής ισορροπίας με το ευρωπαϊκό μας μέλλον, είμαστε. Αν έχουμε… κουραστεί από τα τόσα χρόνια αδιεξόδου, μπορούμε να πάμε κάπου αλλού κι ό,τι βγει, όπως λένε αρκετοί. Πάντως ένα είναι το σίγουρο: Απ’ όλα αυτά, οι ΚΡΟΙΣΟΙ και οι ΑΣΤΕΓΟΙ είναι οι μόνοι που δεν κινδυνεύουν. Ολοι οι άλλοι… ρουλέτα!… Λες ότι μπορεί να κερδίσουν ακόμη και την μπάνκα;
ΑΡΘΡΟ ΘΕΜΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗ – Π[ΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου