Κατά το ρεπορτάζ: «Επιχείρηση καθησυχασμού των αγορών και των πανίσχυρων οικονομικών funds θέτει σε εφαρμογή η Κουμουνδούρου, καθώς στο ΣΥΡΙΖΑ ανησυχούν για τον κίνδυνο ενδεχόμενης αποσταθεροποίησης και νευρικής αντίδρασης των αγορών εφόσον μετά τις εκλογές κληθεί να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας...»...
Για το λόγο αυτό ο κ. Γιώργος Σταθάκης βρίσκεται από τη Δεύτερα έως σήμερα στο Σίτυ του Λονδίνου προσκεκλημένος του ιαπωνικού επενδυτικού οίκου Nomura, που σύμφωνα με την Κουμουνδούρου πλασάρεται στην πρώτη πεντάδα της κατηγορίας του μετά τις Morgan Stanley, Merrill Lynch, Goldman Sachs, J.P. Morgan κ.λπ.
Τις ίδιες ημέρες στη βρετανική πρωτεύουσα θα βρίσκεται και ο έτερος οικονομολόγος του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Μηλιός για συναντήσεις με ακαδημαϊκούς και άλλους παράγοντες.
Ο κ. Γιάννης Δραγασάκης μίλησε το περασμένο Σάββατο στην Αθήνα στο Συνέδριο που διοργάνωσε το Αμερικανικό Ινστιτούτο Λεβί στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά δεν ανέφερε τίποτα παραπάνω από όσα είναι ήδη γνωστά και έχουν κοινό παρονομαστή την αύξηση του ρόλου του κράτους στην οικονομία.
Συμπέρασμα πρώτο:
Η Κουμουνδούρου παραδέχεται ότι το γεγονός πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει περάσει μπροστά στις δημοσκοπήσεις αποτελεί αιτία ανησυχίας για τις αγορές. Για το λόγο αυτό αναλαμβάνει εκστρατεία να τις καθησυχάσει εντός και εκτός Ελλάδας...
Με ποιο τρόπο μπορούν να καθησυχαστούν οι αγορές;
Κατ΄ αρχάς με τη διαβεβαίωση πως δεν θα χάσουν τα λεφτά που έχουν επενδύσει στην Ελλάδα.
Οι αγορές όμως δεν είναι «εκκλησίες», όπου επενδύουν το κάνουν για να κερδίσουν. Άρα, χρειάζονται και διαβεβαιώσεις ότι θα κερδίσουν...
Μπορούν οι κ.κ. Σταθάκης, Μηλιός, Δραγασάκης να εγγυηθούν ότι δεν θα χάσουν τα κεφάλαιά τους όσοι επενδύσουν στην Ελλάδα και ότι θα εξασφαλίσουν τις αναγκαίες αγοραίες προϋποθέσεις που θα τους επιτρέψουν να κερδίσουν;
Όποιος έχει μια γενική εικόνα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί αμφιβολίες γι’ αυτό.
Αν έχει και μια εικόνα των πολλών διαφορετικών (έως εκ διαμέτρου αντίθετων) εσωκομματικών απόψεων που εκφράζονται για την οικονομία καταλαμβάνεται από πανικό, όχι αν είναι διεθνής κυνηγός ευκαιριών όπως είναι τα Hedge Funds αλλά και απλός Έλληνας τραπεζικός καταθέτης...
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν π.χ. να διαβεβαιώσουν τους ξένους επενδυτές και κερδοσκόπους πως έχουν μια «διπλή ατζέντα».
Δηλαδή, πως άλλα λένε και άλλα θα κάνουν...
Αν το έκαναν αυτό όμως το πιθανότερο είναι να ενέτειναν τις ανησυχίες και όχι να καθησυχάσουν.
«Διπλή ατζέντα» σημαίνει αδυναμία ενός κόμματος να διατυπώσει ένα πολυσυλλεκτικό συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα που θα είναι ρεαλιστικό και βιώσιμο και θα έχει τη στήριξη μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας...
Ένα πρόγραμμα ανάπτυξης δηλαδή από την εφαρμογή του οποίου θα κερδίσει η κοινωνία και όσοι το χρηματοδοτήσουν (δηλ. οι ξένοι κεφαλαιούχοι).
Η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί επί σειρά δεκαετιών τα κόμματα με άλλα συνθήματα κερδίζουν τις εκλογές και άλλα η πραγματικότητα τους επιβάλει να εφαρμόσουν.
Αποτέλεσμα; Η ακυβερνησία, το χάος και η αναβολή των κρίσιμων αποφάσεων...
Αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν παραδεχτούν πως υπάρχει «διπλή ατζέντα» και παραθέσουν το συνονθύλευμα θέσεων (διαφόρων συνιστωσών από το «μεταστάν» κλεπτοκρατικό και πελατειακό ΠΑΣΟΚ μέχρι τις ακραίες τροτσκιστικές και μαοϊκές σέκτες) που εμφανίζουν ως πρόγραμμα, αντί να καθησυχάσουν θα εντείνουν τον πανικό.
Π.χ. τι σταθερότητα και σοβαρότητα εκπέμπει το γεγονός της εν κρυπτώ απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής στις 18 Οκτωβρίου που αλλάζει άρδην την προγραμματική θέση για τις τράπεζες;
Στην εν λόγω συνεδρίαση η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τη διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα των ελληνικών τραπεζών και όχι την εθνικοποίηση όπως όριζαν οι προγραμματικές θέσεις.
Στη συνεδρίαση αυτή συνολικά 76 μέλη τάχθηκαν κατά της κρατικοποίησης, 61 υπέρ της κρατικοποίησης και 1 ψήφος ήταν λευκό.
Τι σοβαρότητα εκπέμπει η απόφαση ενός κόμματος που διατηρεί πιθανότητες να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας σε μερικούς μήνες όταν σε ένα βράδυ η Κεντρική Επιτροπή ανατρέπει προγραμματική θέση (που προφανώς είναι θέση συνεδρίου) με μια οριακή πλειοψηφία;
Με ποιο τρόπο μπορούν να καθησυχαστούν οι αγορές;
Κατ΄ αρχάς με τη διαβεβαίωση πως δεν θα χάσουν τα λεφτά που έχουν επενδύσει στην Ελλάδα.
Οι αγορές όμως δεν είναι «εκκλησίες», όπου επενδύουν το κάνουν για να κερδίσουν. Άρα, χρειάζονται και διαβεβαιώσεις ότι θα κερδίσουν...
Μπορούν οι κ.κ. Σταθάκης, Μηλιός, Δραγασάκης να εγγυηθούν ότι δεν θα χάσουν τα κεφάλαιά τους όσοι επενδύσουν στην Ελλάδα και ότι θα εξασφαλίσουν τις αναγκαίες αγοραίες προϋποθέσεις που θα τους επιτρέψουν να κερδίσουν;
Όποιος έχει μια γενική εικόνα του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί αμφιβολίες γι’ αυτό.
Αν έχει και μια εικόνα των πολλών διαφορετικών (έως εκ διαμέτρου αντίθετων) εσωκομματικών απόψεων που εκφράζονται για την οικονομία καταλαμβάνεται από πανικό, όχι αν είναι διεθνής κυνηγός ευκαιριών όπως είναι τα Hedge Funds αλλά και απλός Έλληνας τραπεζικός καταθέτης...
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν π.χ. να διαβεβαιώσουν τους ξένους επενδυτές και κερδοσκόπους πως έχουν μια «διπλή ατζέντα».
Δηλαδή, πως άλλα λένε και άλλα θα κάνουν...
Αν το έκαναν αυτό όμως το πιθανότερο είναι να ενέτειναν τις ανησυχίες και όχι να καθησυχάσουν.
«Διπλή ατζέντα» σημαίνει αδυναμία ενός κόμματος να διατυπώσει ένα πολυσυλλεκτικό συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα που θα είναι ρεαλιστικό και βιώσιμο και θα έχει τη στήριξη μιας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας...
Ένα πρόγραμμα ανάπτυξης δηλαδή από την εφαρμογή του οποίου θα κερδίσει η κοινωνία και όσοι το χρηματοδοτήσουν (δηλ. οι ξένοι κεφαλαιούχοι).
Η Ελλάδα έφτασε εδώ που έφτασε γιατί επί σειρά δεκαετιών τα κόμματα με άλλα συνθήματα κερδίζουν τις εκλογές και άλλα η πραγματικότητα τους επιβάλει να εφαρμόσουν.
Αποτέλεσμα; Η ακυβερνησία, το χάος και η αναβολή των κρίσιμων αποφάσεων...
Αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν παραδεχτούν πως υπάρχει «διπλή ατζέντα» και παραθέσουν το συνονθύλευμα θέσεων (διαφόρων συνιστωσών από το «μεταστάν» κλεπτοκρατικό και πελατειακό ΠΑΣΟΚ μέχρι τις ακραίες τροτσκιστικές και μαοϊκές σέκτες) που εμφανίζουν ως πρόγραμμα, αντί να καθησυχάσουν θα εντείνουν τον πανικό.
Π.χ. τι σταθερότητα και σοβαρότητα εκπέμπει το γεγονός της εν κρυπτώ απόφασης της Κεντρικής Επιτροπής στις 18 Οκτωβρίου που αλλάζει άρδην την προγραμματική θέση για τις τράπεζες;
Στην εν λόγω συνεδρίαση η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τη διατήρηση του ιδιωτικού χαρακτήρα των ελληνικών τραπεζών και όχι την εθνικοποίηση όπως όριζαν οι προγραμματικές θέσεις.
Στη συνεδρίαση αυτή συνολικά 76 μέλη τάχθηκαν κατά της κρατικοποίησης, 61 υπέρ της κρατικοποίησης και 1 ψήφος ήταν λευκό.
Τι σοβαρότητα εκπέμπει η απόφαση ενός κόμματος που διατηρεί πιθανότητες να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας σε μερικούς μήνες όταν σε ένα βράδυ η Κεντρική Επιτροπή ανατρέπει προγραμματική θέση (που προφανώς είναι θέση συνεδρίου) με μια οριακή πλειοψηφία;
Δηλαδή, αν αύριο που θα διαθέτει κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή, η Κεντρική Επιτροπή αποφασίσει το αντίστροφο ή π.χ. την εθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων ή το «κούρεμα» των καταθέσεων κατά 20,50 - 100% για να πληρωθούν μισθοί, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας ή να γίνουν κρατικές επενδύσεις, όλοι θα χάσουν τα χρήματά τους;
Και καλά οι Έλληνες που δεν θάχουν προλάβει να βγάλουν τα λεφτά στο εξωτερικό ή είναι τόσο λίγα που δεν συμφέρει να το κάνουν, αλλά οι ξένοι γιατί να αναλάβουν ένα τέτοιο ρίσκο;
Προφανώς το επίπεδο αντίληψης του οικονομικού επιτελείου ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο που σκέφτονται και αποφασίζουν οι αγορές αλλά και οι απλοί ιδιώτες καταθέτες είναι ανεπαρκές...
Πως πείθεις τις αγορές
Το περασμένο Σάββατο ο κ. Δραγασάκης στην προσπάθεια καθησυχασμού των αγορών είπε στο ινστιτούτο Λεβί, κατά το ρεπορτάζ, τα εξής:
«Οι ριζικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή οι μετασχηματισμοί και οι ριζοσπαστικές τομές που έχει ανάγκη η κοινωνία, θα αρχίσουν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι καταιγιστικές.
Θα στοχεύουν στην καταπολέμηση της φτώχειας, των ανισοτήτων, της διαφθοράς, στο μετασχηματισμό του κράτους, στη φορολογική δικαιοσύνη και στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, στη βάση ενός νέου παραγωγικού και κοινωνικού υποδείγματος.
Αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τα στοιχεία που θα περιλαμβάνει αυτή, ο Γ. Δραγασάκης επεσήμανε τα εξής:
Κλείνοντας, ο Γ. Δραγασάκης τόνισε πως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς αντιμνημονιακό και στον αντίποδα των πολιτικών λιτότητας. Είναι ένα πρόγραμμα, διευκρίνισε, που "πάει ακόμη πιο πέρα", "πολύ πιο μακριά". Αποσκοπεί στην υιοθέτηση ενός νέου τρόπου ανάπτυξης και παραγωγικού υποδείγματος για τη χώρα...».
Για όποιον καταλαβαίνει ελληνικά ο κ. Δραγασάκης απέφυγε να πάρει θέση για οτιδήποτε.
Για μεταρρυθμίσεις μιλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την κρατικοποίηση των πάντων και την πρόσληψη όλων στο δημόσιο, για μεταρρυθμίσεις μιλούν και η Δράση με τη Δημιουργία Ξανά με ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις όσων δεν χρειάζονται από το δημόσιο.
Επί της ουσίας, θέσεις για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος δεν βλέπουμε. Ακόμη και στο θέμα της διευθέτησης του χρέους οι θέσεις κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν, μετά την απόρριψη των μονομερών ενεργειών από τον δεύτερο.
Δεν βλέπουμε θέσεις π.χ. που είναι ρεαλιστικές, όπως:
- Για το πώς θα αντιμετωπιστεί το συνταξιοδοτικό. Από το 2000 μέχρι το 2014 ο κρατικός προϋπολογισμός έχει επιδοτήσει τα ασφαλιστικά ταμεία για να πληρωθούν συντάξεις με 199 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το μισό δημόσιο χρέος...
Το κόστος αυτό (ασφαλιστικές εισφορές συν φόροι) δεν επιτρέπει να γίνει καμιά σοβαρή παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα, είτε ιδιωτική είτε δημόσια η οποία θα είναι ανταγωνιστική.
Δηλαδή, να είναι εξαγωγική ή να υποκαθιστά εισαγωγές προς όφελος του καταναλωτή (ή του λαού όπως αρέσει να αποκαλείται κατά την αριστερή δημαγωγική διάλεκτο).
- Για ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που θα προσελκύει και δεν θα διώχνει επενδύσεις. Αυτό πρέπει να είναι σταθερό για τα επόμενα 20 χρόνια και ως εκ τούτου με εγγυημένη τη σταθερότητα από το Σύνταγμα.
Να μην μπορεί δηλαδή ο εκάστοτε υπουργός να αλλάζει τους φορολογικούς κανόνες τρεις φορές το χρόνο. Π.χ. για οποιαδήποτε επιμέρους αλλαγή να απαιτούνται τα δυο τρίτα της Βουλής να αποφασίσουν.
Αυτά αποτελούν επαναστατικές προτάσεις που θα μπορούσαν να διευρύνουν την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικότερα απ’ ό,τι η προσχώρηση της κας Τζάκρη, της κας Ραχήλ και του κάθε πικραμένου.
Θα μπορούσαν επίσης να προσελκύσουν την εμπιστοσύνη των αγορών...
Δυστυχώς όπως η παρούσα κυβέρνηση έτσι και η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχουν καμιά πρόταση γιατί στηρίζονται σε μια εκλογική κρατικοδίαιτη μειοψηφία που σιτίζεται σε βάρος της κοινωνίας από ένα οικονομικό μοντέλο που μετρά μήνες...
Ως εκ τούτου η εκστρατεία καθησυχασμού των αγορών μόνο ως αστείο ή πομπώδης άγνοια μπορεί να εκληφθεί...
Σαν δηλαδή συνταξιούχοι ταγματάρχες της Κα-Γκε-Μπε να επισκέπτονται μετεωρολόγους προκειμένου να τους καθησυχάσουν (τους μετεωρολόγους) για τον καιρό...
Κώστας Στούπας
Capital.gr
*Ο Τίτλος περί συνταξιούχων της Κα-Γκε-Μπε είναι «δανεισμένος» από μια σχετική έκφραση του Μ. Ζισόπουλου στον τοίχο μου στο φ/β
**Πριν χρόνια έτυχε την περίοδο του τυφώνα Ιβαν να βρεθώ στην Αβάνα της Κούβας κλεισμένος στο ξενοδοχείο Νασιονάλ για δυο μέρες.
Εκεί παρακολουθούσα τον Φιντέλ Κάστρο στην κουβανέζικη τηλεόραση επί ώρες να ενημερώνει και να καθησυχάζει τους μετεωρολόγους για τα σημεία στα οποία θα κινηθεί ο τυφώνας και τις αυξομειώσεις της έντασης.
Ως γνωστόν όποιος έχει διαβάσει διαλεκτικό υλισμό και μαρξισμό έχει τη ψευδαίσθηση πως κατέχει την ουσία όλων των επιστημών.
Και καλά οι Έλληνες που δεν θάχουν προλάβει να βγάλουν τα λεφτά στο εξωτερικό ή είναι τόσο λίγα που δεν συμφέρει να το κάνουν, αλλά οι ξένοι γιατί να αναλάβουν ένα τέτοιο ρίσκο;
Προφανώς το επίπεδο αντίληψης του οικονομικού επιτελείου ΣΥΡΙΖΑ για τον τρόπο που σκέφτονται και αποφασίζουν οι αγορές αλλά και οι απλοί ιδιώτες καταθέτες είναι ανεπαρκές...
Πως πείθεις τις αγορές
Το περασμένο Σάββατο ο κ. Δραγασάκης στην προσπάθεια καθησυχασμού των αγορών είπε στο ινστιτούτο Λεβί, κατά το ρεπορτάζ, τα εξής:
«Οι ριζικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή οι μετασχηματισμοί και οι ριζοσπαστικές τομές που έχει ανάγκη η κοινωνία, θα αρχίσουν με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι καταιγιστικές.
Θα στοχεύουν στην καταπολέμηση της φτώχειας, των ανισοτήτων, της διαφθοράς, στο μετασχηματισμό του κράτους, στη φορολογική δικαιοσύνη και στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, στη βάση ενός νέου παραγωγικού και κοινωνικού υποδείγματος.
Αναφερόμενος στη διαπραγμάτευση με τους εταίρους και τα στοιχεία που θα περιλαμβάνει αυτή, ο Γ. Δραγασάκης επεσήμανε τα εξής:
α) Το ύψος του δημοσίου χρέους, καθώς αυτό δεν είναι βιώσιμο.β) Οι όροι εξυπηρέτησής του και οι δημοσιονομικοί στόχοι, οι οποίοι θα πρέπει να είναι συμβατοί με τις ανάγκες της κοινωνίας.γ) Οι δυνατότητες χρηματοδότησης της οικονομίας έπειτα από το πολεμικών διαστάσεων πλήγμα που έχουν δεχθεί η ελληνική οικονομία και κοινωνία.Στόχος μας, τόνισε, είναι μια νέα, αξιόπιστη σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους θεσμούς της και μια βιώσιμη θέση σ΄ αυτήν, με όρους ισοτιμίας και αξιοπρέπειας.
Κλείνοντας, ο Γ. Δραγασάκης τόνισε πως το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι απλώς αντιμνημονιακό και στον αντίποδα των πολιτικών λιτότητας. Είναι ένα πρόγραμμα, διευκρίνισε, που "πάει ακόμη πιο πέρα", "πολύ πιο μακριά". Αποσκοπεί στην υιοθέτηση ενός νέου τρόπου ανάπτυξης και παραγωγικού υποδείγματος για τη χώρα...».
Για όποιον καταλαβαίνει ελληνικά ο κ. Δραγασάκης απέφυγε να πάρει θέση για οτιδήποτε.
Για μεταρρυθμίσεις μιλά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με την κρατικοποίηση των πάντων και την πρόσληψη όλων στο δημόσιο, για μεταρρυθμίσεις μιλούν και η Δράση με τη Δημιουργία Ξανά με ιδιωτικοποιήσεις και απολύσεις όσων δεν χρειάζονται από το δημόσιο.
Επί της ουσίας, θέσεις για την επίλυση του ελληνικού προβλήματος δεν βλέπουμε. Ακόμη και στο θέμα της διευθέτησης του χρέους οι θέσεις κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ συγκλίνουν, μετά την απόρριψη των μονομερών ενεργειών από τον δεύτερο.
Δεν βλέπουμε θέσεις π.χ. που είναι ρεαλιστικές, όπως:
- Για το πώς θα αντιμετωπιστεί το συνταξιοδοτικό. Από το 2000 μέχρι το 2014 ο κρατικός προϋπολογισμός έχει επιδοτήσει τα ασφαλιστικά ταμεία για να πληρωθούν συντάξεις με 199 δισ. ευρώ. Το ποσό αυτό είναι μεγαλύτερο από το μισό δημόσιο χρέος...
Το κόστος αυτό (ασφαλιστικές εισφορές συν φόροι) δεν επιτρέπει να γίνει καμιά σοβαρή παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα, είτε ιδιωτική είτε δημόσια η οποία θα είναι ανταγωνιστική.
- Για ένα σταθερό φορολογικό καθεστώς που θα προσελκύει και δεν θα διώχνει επενδύσεις. Αυτό πρέπει να είναι σταθερό για τα επόμενα 20 χρόνια και ως εκ τούτου με εγγυημένη τη σταθερότητα από το Σύνταγμα.
Να μην μπορεί δηλαδή ο εκάστοτε υπουργός να αλλάζει τους φορολογικούς κανόνες τρεις φορές το χρόνο. Π.χ. για οποιαδήποτε επιμέρους αλλαγή να απαιτούνται τα δυο τρίτα της Βουλής να αποφασίσουν.
Αυτά αποτελούν επαναστατικές προτάσεις που θα μπορούσαν να διευρύνουν την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ ουσιαστικότερα απ’ ό,τι η προσχώρηση της κας Τζάκρη, της κας Ραχήλ και του κάθε πικραμένου.
Θα μπορούσαν επίσης να προσελκύσουν την εμπιστοσύνη των αγορών...
Δυστυχώς όπως η παρούσα κυβέρνηση έτσι και η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν έχουν καμιά πρόταση γιατί στηρίζονται σε μια εκλογική κρατικοδίαιτη μειοψηφία που σιτίζεται σε βάρος της κοινωνίας από ένα οικονομικό μοντέλο που μετρά μήνες...
Ως εκ τούτου η εκστρατεία καθησυχασμού των αγορών μόνο ως αστείο ή πομπώδης άγνοια μπορεί να εκληφθεί...
Σαν δηλαδή συνταξιούχοι ταγματάρχες της Κα-Γκε-Μπε να επισκέπτονται μετεωρολόγους προκειμένου να τους καθησυχάσουν (τους μετεωρολόγους) για τον καιρό...
Κώστας Στούπας
Capital.gr
*Ο Τίτλος περί συνταξιούχων της Κα-Γκε-Μπε είναι «δανεισμένος» από μια σχετική έκφραση του Μ. Ζισόπουλου στον τοίχο μου στο φ/β
**Πριν χρόνια έτυχε την περίοδο του τυφώνα Ιβαν να βρεθώ στην Αβάνα της Κούβας κλεισμένος στο ξενοδοχείο Νασιονάλ για δυο μέρες.
Εκεί παρακολουθούσα τον Φιντέλ Κάστρο στην κουβανέζικη τηλεόραση επί ώρες να ενημερώνει και να καθησυχάζει τους μετεωρολόγους για τα σημεία στα οποία θα κινηθεί ο τυφώνας και τις αυξομειώσεις της έντασης.
Ως γνωστόν όποιος έχει διαβάσει διαλεκτικό υλισμό και μαρξισμό έχει τη ψευδαίσθηση πως κατέχει την ουσία όλων των επιστημών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου