Η ακαδημαϊκός και σπουδαία ποιήτρια Κική Δημουλά που σπάνια μιλά και δίνει συνεντεύξεις, ενώ αποφεύγει όσο μπορεί και τις δημόσιες εμφανίσεις, είπε τη γνώμη της και κυρίως την ευχή της για όσα συμβαίνουν στην Αμφίπολη, συνδυάζοντας την επιθυμία με τον ιδιαίτερο ποιητικό της τρόπο.
Συμμετέχοντας σε αφιέρωμα του περιοδικού Κ της Καθημερινής γράφει:
«Αυτό που με καθηλώνει είναι σε τι βάθος τιμητικό έκρυβε τους επιφανείς νεκρούς του ο χρόνος και με τι δρακόντειες, αμετακίνητες από το βάρος πλάκες έφραζε την είσοδο ωσάν (πέραν εκείνης της ιερόσυλης φθοράς που έχει το ελευθέρας από το θάνατο να εισχωρεί) να έπεται κι άλλη λαθραία φθορά, κι άλλη, κι άλλη – σπείρα ολόκληρη της οποίας εγκέφαλος είναι η λήθη.»
Ιδιαίτερη αναφορά κάνει όμως και στις Καρυάτιδες λέγοντας πως είναι σπαρακτικό
«να συμπαραστέκονται και να ψυχαγωγούν τον νεκρό νεαρές, ολοζώντανα όμορφες καλλίγραμμες Καρυάτιδες».
Οσο για την ταυτότητα του προσώπου που βρίσκεται θαμμένο στην Αμφίπολη, η Κική Δημουλά γράφει:
«Κι επειδή όπου γης και πατρίς, εμένα κυρίως μ' ενδιαφέρει, προσεύχομαι και ονειρεύομαι να ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος ο κτήτωρ αυτού του ταφικού μνημείου. Οχι από μεγαλομανία, αλλά μόνο για να πάψει εκείνη η σαλεμένη γοργόνα να δέρνεται στο άγριο πέλαγος του ερωτήματος: ζει ο βασιλιάς Αλέξανδρος1; Οτι ζει, να έχω να της αναγγείλω»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου