Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ
Η στιγμή της τουφεκιάς
Κάθε φορά που μαζευόμαστε όλοι στο τραπέζι της καλύβας η συζήτηση ανάβει για τη στιγμή της τουφεκιάς. Την κορύφωση μιας προσπάθειας που ξεκινάει μήνες πριν, με εκπαιδευτικά, προετοιμασίες και εξοπλισμούς με μύριες όσες στερήσεις λόγω κρίσης.
Από την έκβαση της τουφεκιάς, από το θετικό ή όχι αποτέλεσμα, δυστυχώς, εξαρτώνται τα πάντα. Κι όμως. Υπάρχει, όπως στο ποδόσφαιρο, ο παράγοντας δοκάρι και μέσα, κάτι που τελικά λίγοι προσέχουν, όταν η μπάλα καταλήγει στα δίχτυα, ενώ αντίθετα, πολλοί στηλιτεύουν με λόγια και συμπεριφορές, όταν η φάση είναι «δοκάρι και έξω»...
Ο φόβος απώλειας του γουρουνιού, δευτερόλεπτα πριν από την τουφεκιά, νομίζω ότι είναι η πεμπτουσία, είναι η βασική αιτία της δημιουργίας εντελώς αρνητικής ψυχολογικής κατάστασης, που φυσικά οδηγεί στην αποτυχία
Η ψυχολογία, και για την ακρίβεια, η ψυχολογική κατάσταση του κυνηγού, δευτερόλεπτα πριν από την εντολή στο δάχτυλο να πατήσει τη σκανδάλη, είναι ουσιαστικά τις περισσότερες φορές ο βασικότερος παράγοντας επιτυχίας. Και μιλάω όχι μόνο για την επιτυχία, αλλά και κυρίως για την αποτυχία, αποτυχία μάλιστα η οποία συμπεριλαμβάνει και ενδεχόμενο ατύχημα.
Οσα μέτρα εκπαίδευσης-πρόληψης και αρτιότητας εξοπλισμού και να λάβουμε, η στιγμή της τουφεκιάς, η στιγμή που ο λαός μας περιγράφει χαρακτηριστικά με τη φράση <<η σφαίρα και η κουβέντα δεν γυρνάνε πίσω...», είναι το σημείο μηδέν, ορισμένες φορές, ευτυχώς σπάνια, το σημείο χωρίς επιστροφή.
Διευκρινίζω ότι ο στόχος του άρθρου δεν είναι να ομαδοποιήσει και να καταγράψει τα πρέπει των κυνηγετικών συμπεριφορών τη στιγμή της τουφεκιάς, αλλά να επισημάνει ορισμένες λαθεμένες αντιλήψεις.
Μοναδικός χαρακτήρας
Η ομαδοποίηση των εντολών συμπεριφοράς δεν είναι πάντα ωφέλιμη, όταν πρόκειται να αναφερθούμε σε ειδικές προσωπικότητες μιας ομάδας.
Η ομαδοποίηση των εντολών συμπεριφοράς δεν είναι πάντα ωφέλιμη, όταν πρόκειται να αναφερθούμε σε ειδικές προσωπικότητες μιας ομάδας. Λέμε, π.χ., ότι τουφεκάμε από την τάδε απόσταση σ΄ αυτό το συγκεκριμένο σημείο ή ότι καθόμαστε πάνω σ΄ αυτόν τον βράχο ή ότι κυνηγάμε με καραμπίνα ή ότι θα χρησιμοποιούμε μάγκνουμ και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε για κάθε περίπτωση.
Η ψυχολογία, και για την ακρίβεια, η ψυχολογική κατάσταση του κυνηγού, δευτερόλεπτα πριν από την εντολή στο δάχτυλο να πατήσει τη σκανδάλη, είναι ουσιαστικά τις περισσότερες φορές ο βασικότερος παράγοντας επιτυχίας.
Ολα αυτά μικρή σημασία έχουν, όταν έρχονται σε βασική αντίθεση με τα χούγια, τις συνήθειες του κυνηγού, που έχει μπροστά του τον κάπρο. Οταν υπάρχει αυτή η περίπτωση της δυσαρμονίας εντολών και προσωπικών τακτικών, καλύτερα είναι να μην υπάρχουν οι εντολές, γιατί απλώς διαμορφώνουν άσχημη ψυχολογική κατάσταση τη στιγμή της τουφεκιάς. Εννοείται φυσικά ότι οι κανόνες ασφαλείας είναι σε κάθε περίπτωση αδιαπραγμάτευτοι.
Κατά δεύτερο λόγο πρέπει κάποτε όλοι να καταλάβουμε ότι οι καλύτεροι κυνηγοί χάνουν ορισμένες φορές τα πιο «σίγουρα» γουρούνια.
Μόνο οι κυνηγετικά και κοινωνικά αγράμματοι ισχυρίζονται μέχρι το τέλος του βίου τους ότι δεν έχασαν ποτέ εύκολη τουφεκιά.
Μετά δεκαετίες στα βουνά και τους ανθρώπους τους, οι πιο ολοκληρωμένοι γουρουνοκυνηγοί που γνώρισα, όχι μόνο παραδέχονται τι έχασαν, αλλά και αυτοσαρκάζονται για τουφεκιές στα κλαδιά των δένδρων και στον γάμο του Καραγκιόζη.
Ο φόβος της απώλειας
Ο φόβος απώλειας του γουρουνιού, δευτερόλεπτα πριν από την τουφεκιά, νομίζω ότι είναι η πεμπτουσία, είναι η βασική αιτία της δημιουργίας εντελώς αρνητικής ψυχολογικής κατάστασης, που φυσικά οδηγεί στην αποτυχία.
Ο φόβος απώλειας του γουρουνιού, δευτερόλεπτα πριν από την τουφεκιά, νομίζω ότι είναι η πεμπτουσία, είναι η βασική αιτία της δημιουργίας εντελώς αρνητικής ψυχολογικής κατάστασης, που φυσικά οδηγεί στην αποτυχία.
Οταν ο φόβος της απώλειας συντηρείται συνεχώς στα καφενεία, στο ίντερνετ -αχ, εδώ τον τελευταίο καιρό γίνεται σημαντική ζημία στον τομέα της ψυχολογίας!- τότε τα πράγματα δυσκολεύουν για όλους μας.
Ο κυνηγός ο οποίος στιγματίζεται σε μια έξοδο, για οποιονδήποτε μη λογικοφανή λόγο απώλειας κάρπωσης, είναι πολλές φορές ο επόμενος υποψήφιος σοβαρού πλέον κυνηγετικού σφάλματος. Και αν παρ΄ ελπίδα, επαναληφθεί το κακό -απώλεια πάλι από ίδια ή άλλη εκούσια αιτία- τότε βάζει υποψηφιότητα για μεγάλο και ορισμένες φορές τραγικό σφάλμα.
Και γίνομαι πιο συγκεκριμένος. Ας πάρουμε έναν κυνηγό, μέσης ηλικίας, εμπειρίας και κυνηγετικών γνώσεων, ισορροπημένο χαρακτήρα και πετυχημένο στη ζωή, αυτό που λέμε μέσο κυνηγό, και τον βάλουμε Σάββατο στην αρχή της σεζόν, να χάνει μια τουφεκιά από είκοσι μέτρα στα ανοικτά και με σταματημένο γουρούνι, λόγω ας πούμε αφλογιστίας.
Το βράδυ στο καφενείο τον κάνουμε τούρμπο με πειράγματα.
Την Κυριακή , φυσάει ας πούμε 8-10 μποφόρ, που να ακούσει ο άνθρωπος μέσα σε ένα δάσος που βλέπεις από τα φύλλα το πολύ δέκα μέτρα και έρχεται ο κάπρος και περνάει σφαίρα από δίπλα του, χωρίς σκύλο από πίσω.
Και βγάζουμε αυτόν τον άνθρωπο μπουρινιασμένο, την Τετάρτη ή το επόμενο Σάββατο, φουσκωμένο ψυχολογικά όλη την βδομάδα από γνώστες, παντογνώστες, άχαστους, τον βάζουμε στο καρτέρι.
Πιθανότητες επιτυχίας
Και επειδή η μοίρα πάντα αυτούς κυνηγάει, του έρχεται ο κάπρος πάνω του. Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπός μας, το πιο πιθανό είναι να βιαστεί, κάτι που θα μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας.
Και επειδή η μοίρα πάντα αυτούς κυνηγάει, του έρχεται ο κάπρος πάνω του. Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπός μας, το πιο πιθανό είναι να βιαστεί, κάτι που θα μειώσει σημαντικά τις πιθανότητες επιτυχίας.
Και δεν είναι μόνο αυτό, μπορεί να ρισκάρει και μια πλάγια τουφεκιά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του διπλανού άτυχου συγκυνηγού. Και όλα αυτά, για να μη χάσει το κελεπούρι, τον κάπρο της δικαίωσης ή της πλήρους αποτυχίας, γιατί εκεί τον οδηγήσαμε όλοι, με λόγια, μορφασμούς, ακόμη και με τη σιωπή μας.
Ναι, ακόμη και με τη σιωπή μας, γιατί οι γεροντότεροι, οι παλιότεροι και οι συνετοί, οφείλουν να μιλάνε, να λένε τα πράγματα όπως είναι, να δίνουν θάρρος, να οδηγούν βρε αδελφέ τον άνθρωπο στο να ξεπεράσει τη στιγμή, να χαλαρώσει?
Ο κυνηγός που έχασε δύο άχαστα γουρούνια, ειδικά σε δύο συνεχόμενες εξόδους, είναι μαθηματικά βέβαιο ότι βάζει υποψηφιότητα και για τρίτο χαμένο στην καλύτερη περίπτωση και στη χειρότερη είναι βασικός υποψήφιος για?πρόξενος ατυχήματος.
Εδώ, έρχεται και ο βασικός ρόλος του αρχηγού της παρέας, που μπορεί να συζητήσει ήρεμα μαζί του, ενδεχομένως να του αλλάξει ρόλο για λίγο και κυρίως να διαγνώσει τον ουσιαστικό λόγο της αποτυχίας.
Και προσοχή, το χειρότερο θα ήταν να τον αποβάλουμε από την παρέα, όχι μόνο γι΄ αυτόν χειρότερο, αλλά κυρίως για τους υπόλοιπους της παρέας, γιατί έτσι δείχνουμε σε όλους τις συνέπειες μιας επόμενης στραβής μέρας.
Κάποτε στον στρατό, τα περιστατικά των αυτοκτονιών χτύπησαν κόκκινο, όχι πολύ παλιά, και το αρμόδιο υπουργείο τα έβαλε κάτω και έκανε έρευνες, πήρε μέτρα. Εμείς δεν είμαστε βέβαια στρατός, αλλά οφείλουμε όσο μπορούμε να διαφυλάξουμε το αύριό μας, και φυσικά το αύριο των ανθρώπων μας.
Υ.Γ. Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να ΜΕΤΡΑΜΕ περήφανοι τα θηράματα. ΑΙΣΧΟΣ είναι. Παλιά, δεν μας έβλεπαν πολλοί, η ηλιθιότητά μας ήταν εσωτερική υπόθεση σχεδόν. Σήμερα, στο FB κυρίως, η ηλιθιότητα μερικών από εμάς ευτυχώς, καταγράφει ευθέως ανάλογα της ανυπαρξίας τους ποσοστά?
Ντροπή ρε, αν το κυνήγι σας αναδεικνύει σαν ισότιμα μέλη της κοινωνίας μας?. Αν με το κυνήγι αποδεικνύετε ότι μπορείτε, δεν είστε κυνηγοί.
0ι πρώτες μέρες στη Βόρεια Ελλάδα
Με τον καιρό σύμμαχο, κάτι όχι συνηθισμένο τα τελευταία χρόνια, ξεκίνησε στις 17 Σεπτεμβρίου το κυνήγι των τριχωτών στον Βορρά.
Oι πρώτες δύο εβδομάδες χαρακτηρίζονται από πληθώρα θηραμάτων και από πολύ ευνοϊκό καιρό.
Χρόνια είχαμε να δούμε τόσα ίχνη, αλλά χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, ειδικά στα μέρη όπου η βροχή δημιουργεί πυκνή βλάστηση.
Στην περιοχή της Καστοριάς, τόσο στον λαγό όσο και γουρούνι, τα αποτελέσματα ήταν πολύ ικανοποιητικά, το ίδιο και στις περιοχές της Φλώρινας και των Γρεβενών. Οι γέννες των λαγών, ειδικά σε περιοχές βόρεια της Πέλλας, και δυτικότερα, πήγαν θαυμάσια, με βασικό παράγοντα την καταλληλότητα του καιρού. Σημαντικός παράγων φέτος στην περιοχή της Δυτ. Μακεδονίας, είναι η απαγόρευση κυνηγίου στην Αλβανία, με δεδομένο ότι εκεί κυνηγούσαν και καθημερινές. Ειδικά στις περιοχές των συνόρων, ουσιαστικά αλλάζει ο κυνηγετικός χάρτης, κάτι που πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη φέτος και επισημαίνεται ιδιαίτερα.
Στην περιοχή της Κεντρικής Μακεδονίας, και ειδικά στην ευθεία Χολωμόντα ?Χορτιάτη, η φετινή χρονιά ήδη καταγράφει εξαιρετικούς αριθμούς θηραμάτων. Σημειώνεται μάλιστα ότι ακόμη και στο περιαστικό δάσος της Θεσσαλονίκης, εμφανίστηκαν κοπάδια γουρουνιών. Δεν είναι υπερβολή αυτό, θα τα δούμε σύντομα και σε αυλές.
Στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, όλα δείχνουν μια καλή χρονιά. Στη Ροδόπη μάλιστα, έχουμε σε ορισμένες περιοχές δύο φετινές γέννες γουρουνιών, κάτι που θέλει και ιδιαίτερη προσοχή από μεριάς κυνηγών, με δεδομένο ότι έχουμε πολλά ριγωτά?Και τα στατιστικά της βροχής στα Ανατολικά τον Σεπτέμβρη, δείχνουν ότι πάμε σε ρεκόρ βροχής .
Τέλος στις 26 Σεπτεμβρίου... χιόνισε ελαφριά στα ανατολικά, σε υψόμετρο 1.600 μέτρων.
Μια θαυμάσια, αναμφίβολα και απερίφραστα, χρονιά.
Σωτήρης & Αθηνά Δημηροπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Αθηνά Δημηροπούλου
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Αθηνά Δημηροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου