Ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει πως θα ακυρώσει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους και ότι θα επαναδιαπραγματευθεί την δανειακή σύμβαση και το δημόσιο χρέος με στόχο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους καθώς και τη θέσπιση ρήτρας ανάπτυξης για την αποπληρωμή του υπολοίπου - σε απλά ελληνικά αυτό σημαίνει: όταν έχουμε και μπορούμε θα εξοφλούμε αυτούς που μας δάνεισαν...
Όλα αυτά είναι πολύ ωραία και μακάρι ο Τσίπρας και η παρέα του να τα καταφέρουν. Ποιός ζητιάνος δεν θέλει, εκεί που ψάχνει στα σκουπίδια, να βρεί μια βαλίτσα με 1.000.000! Μακάρι αυτό που δεν μπορεί να κάνει η υφιστάμενη κυβέρνηση να το πραγματώσει η επόμενη. Ποιός φτωχός δεν θέλει να του πέσει το πρωτοχρονιάτικο λαχείο!
Όλοι θα είμαστε μαζί της και θα στήσουμε ανδριάντες στον Τσίπρα, τον Δραγασάκη, τον Λαφαζάνη, ακόμη και στον Διαμαντόπουλο. Στον αιώνα τον άπαντα θα τους μακαρίζουμε. Στις εκκλησίες οι πιστοί, αντί για τον Ακάθιστο Ύμνο, θα ψάλλουν για τα κατορθώματα του Σταθάκη του Μηλιού και του Τσακαλώτου. Στα σχολεία οι μαθητές, αντί για τον Κολοκοτρώνη και τον Νικηταρά, θα μαθαίνουν για τον Σκουρλέτη και τον Νίκο τον Παππά. Μέχρι και την γαλανόλευκη με το σταυρό θα την αντικαταστήσουμε με την τρίχρωμη και το κόκκινο αστέρι του ΣΥΡΙΖΑ. Μακάρι και πάλι μακάρι.
Μπορεί όμως; Όχι βέβαια.
Και να υπήρχε μια μικρή ελπίδα, σε κάποιους, πως θα μπορούσε μια άλλη κυβέρνηση, διαφορετική, ριζοσπαστική, της Αριστεράς να το επιτύχει, οι τελευταίες εξελίξεις έδειξαν ότι οι εταίροι-δανειστές μας δεν αστειεύονται. Κι αν το έδειξαν, με τόση σκληρότητα, στον Σαμαρά, στο "δικό τους παιδί", σκεφτείτε πως θα αντιδράσουν στο "ξένο", τον Τσίπρα.
Λοιπόν και για να μην υπάρχει καμμία αυταπάτη: μαγκιές σ' αυτούς που σου 'χουν δανείσει λεφτά δεν περνούν και μάλιστα από μια μικρή χώρα - παρία. Θα πρέπει, όσο κι αν μας είναι δύσκολο, να κατανοήσουμε πως το διεθνές οικονομικό παιχνίδι δεν είναι "πόκα" και επομένως οι "μπλόφες" το μόνο αποτέλεσμα που μπορούν να φέρουν είναι να φύγεις από το τραπέζι "ταπί". Και πάντως όχι ψύχραιμος.
Αν όμως φύγεις από το τραπέζι και αναγκαστείς, που εκ των πραγμάτων θα αναγκαστείς, να επιστρέψεις, τότε τα πράγματα θα είναι χειρότερα. Οι όροι που θα επιβληθούν θα είναι κανονικού δουλοπάροικου. Τα χρήματα που θα χρειάζεται για να λειτουργεί στοιχειωδώς η κατ' όνομα Ελληνική Δημοκρατία το πιθανότερο είναι πως δεν θα σου τα δώσουν. Θα σου υποδείξουν αντί για νέο δάνειο να δώσεις μισθούς Βουλγαρίας, να διώξεις κι άλλους υπαλλήλους, να πουλήσεις έναντι πινακίου φακής όσες επιχειρήσεις παραμένουν υπο δημόσιο έλεγχο, να, να, να ...ζήσεις το χειρότερο εφιάλτη.
Μπορεί να βρίζουμε, και ενδεχομένως καλά κάνουμε, το μνημόνιο και την εποπτεία της τρόϊκας, όμως ταυτόχρονα πρέπει να ξέρουμε πως είναι διαφορετικό το βρισίδι και διαφορετική η απόφαση να πάρουμε φόρα και να χτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο για να δούμε τι ζημιά θα πάθει ο τοίχος. Το πάθημα του Σαμαρά αυτές τις μέρες μας δίδαξε ότι είναι διαφορετική η τρικυμία στον όρμο του Προγράμματος Στήριξης και διαφορετική στην ανοιχτή θάλασσα των αγορών. Στην πρώτη περίπτωση γίνεσαι μούσκεμα, κάνεις ίσως πυρετό άντε να πάθεις και καμμιά πνευμονία. Στη δεύτερη πνίγεσαι κι αν είσαι τυχερός, και βρεθεί εκείνη την ώρα κοντά κάποιο καράβι να σε μαζέψει, σου κάνουν και κηδεία, διαφορετικά πας στον πάτο και σε τρώνε τα σκυλόψαρα.
Αν πάντως υπάρχουν ακόμη δύσπιστοι, στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για το τι θα συμβεί δεν έχουν παρά να πάνε να ρωτήσουν, όχι τον Ντράγκι, τη Λαγκάρντ και τη Μέρκελ επειδή "αυτοί είναι ανθέλληνες και θέλουν να μας τιμωρήσουν", αλλά κάποιον διαχειριστή κεφαλαίων που επενδύει σε ελληνικά ομόλογα και στο ελληνικό χρηματιστήριο, κάποιον που επενδύει τα χρήματα Ταμείων ασφαλισμένων και συνταξιούχων από τον Καναδά και τη Γερμανία σε ελληνικές αξίες.
Ας ρωτήσουν αυτούς που διακινούν το χρήμα, αυτούς που δανείζουν και επενδύουν παγκοσμίως και ας μας πουν, με κάθε ειλικρίνεια, τις απαντήσεις. Δόξα τω Θεώ και ο Δραγασάκης και ο Σταθάκης και άλλοι από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν διεθνείς επαφές και γνωρίζουν τους νόμους της αγοράς. Να τους ρωτήσουν όμως τώρα γιατί, όπως καλά ξέρουν, αν πάνε τότε δεν θα προλάβουν να διατυπώσουν καν την ερώτηση. Θα έχουν φύγει και θα μας έχουν αφήσει σαν τ' αρνάκια που παγώνει ο βοριάς.
Δικαιολογημένα κάποιος θα αντιτείνει: και τι να κάνουμε; Να περιμένουμε να μας θάψει η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ και να στείλει στεφάνι, στην κηδεία μας, ο Σόϊμπλε; Όχι, βέβαια. Ορθώς, ορθότατα ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει τη σημαία της ανάγκης για διαφορετική πολιτική. Ορθώς, ορθότατα λέει αυτά που λέει. Έτσι γίνεται το πολιτικό παιχνίδι για την κατάκτηση της εξουσίας. Λάθος; Λάθος. Αλλά έτσι γίνεται και δεν μπορούμε από την αξιωματική αντιπολίτευση να ζητάμε να είναι οι παρθένες όταν οι άλλοι είναι αποδεδειγμένα σατανάδες.
Απλώς θα πρέπει όχι μόνον να ετοιμάζονται για τα χειρότερα, αλλά να προετοιμάσουν και το λαό για τον ρεαλισμό με τον οποίον θα χρειαστεί να χειριστούν τις δημόσιες υποθέσεις εφόσον, ως αναμένεται, αναλάβουν, σε προβλεπτό χρόνο, τη διαχείριση των δημοσίων υποθέσεων.
Μην καλλιεργούν υπεραισιοδοξία και φρούδες ελπίδες.
Μην περιμένουν ότι η Ευρώπη θ' αλλάξει επειδή θ' αλλάξει η κυβέρνηση στην Ελλάδα. Ευχής έργον θα ήταν, αλλά με ευχές δεν διοικείς μιά χώρα ούτε κάνεις τους πολίτες της ευτυχισμένους.
Ούτε να θεωρούν πως αφού, πιθανώς, δεν θα έχουν άρτο για να δώσουν στο λαό μπορούν να τον μπουκώσουν με θέαμα. Ας σκεφτούν ότι μπορεί να γίνουν οι ίδιοι το θέαμα και τα εξιλαστήρια θύματα της κρίσης. Η Ιστορία βρίθει παραδειγμάτων. Θα ήταν άδικο για τους ίδιους, αφού δεν ευθύνονται, και πάντως αυτοκτονικό αν το επιχειρήσουν. Η χώρα βρίσκεται σε οριακή στιγμή και εκτός από συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων χρειάζεται και ενότητα του λαού καθώς ζούμε και σε ταραγμένους καιρούς. Και φυσικά μέτρα ανακούφισης των αδυνάμων, μέτρα που να περιορίζουν, όσο μπορούν και με όρους αξιοπρέπειας, την ανθρωπιστική κρίση.
Η χώρα δεν χρειάζεται μαγκιές ούτε μεγάλα και παχιά λόγια. Δεν αντέχει σε "ακραίες καταστάσεις". Χρειάζεται λογισμό, σύνεση και μελετημένα βήματα. Δεν έχει ανάγκη από "φίλους του λαού", αλλά από ικανούς και αποτελεσματικούς διαχειριστές των προβλημάτων της που θα την βγάλουν από την κρίση και θα πραγματώσουν με ασφάλεια την Αλλαγή πορείας της. Ναι, η χώρα δεν αντέχει να ζει άλλο με το φόβο, τον οποίον, ανοήτως, οι κρατούντες επισείουν σε κάθε ευκαιρία. Η χώρα δεν θα καταστραφεί αν αναλάβει τη διακυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα καταστραφεί όμως ο ΣΥΡΙΖΑ αν, παρ' ελπίδα, τη ρίξει στα βράχια.
Η παρούσα κυβέρνηση, το αργότερο μέχρι τον Μάρτιο, θα αναγκαστεί, όπως όλα δείχνουν, να παραδώσει τα κλειδιά στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Τσίπρας και οι συν αυτώ ας φροντίσουν να τα βάλουν σε σωστές κλειδαριές. Είναι ανάγκη, για το καλό της χώρας, να πετύχει. Και πρέπει όλοι να τον βοηθήσουν να τα καταφέρει. Εκτός κι αν στην Κουμουνδούρου δεν θέλουν ή θεωρούν πως το να γίνουμε "Κούγκι" είναι η ορθή πολιτική. Τότε όμως αναλαμβάνουν ακεραία και την ευθύνη για όσα ήθελε συμβούν. Μακάρι να έχουν αυτοί δίκαιο και εγώ άδικο. Ειλικρινά μακάρι. Θα είμαι ο πρώτος που θα το αναγνωρίσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου