Το νερο ο μπλε χρυσος....

Το νερό στον κόσμο (Ι) 

Όπως αναφέρθηκε, λόγω της πληθυσμιακής έκρηξης που επιταχύνει από 6,5 δισ. ευρώ το 2005 σε πάνω από 11 δισεκατομμύρια μέχρι το 2100, το ζήτημα της υδροδότησης θα γίνει ζωτικής σημασίας. 

Για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών ενός αυξανόμενου πληθυσμού, ήταν απαραίτητο να αυξηθεί η γεωργική γη και η εντατικοποίηση της γεωργίας. 
Η συνολική έκταση των αρδευόμενων εκτάσεων έχειπενταπλασιαστεί από τις αρχές του εικοστού αιώνα. Έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 1960, κυρίως στην Ασία (Κίνα, Ινδία, Πακιστάν) και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η ταχύτητα αυτής της αύξησης έχει επιβραδυνθεί μετά το 1980 στις ανεπτυγμένες χώρες.
Σήμερα, σε όλο τον κόσμο, οι άνδρες συγκεντρώνουν περίπου το 3800 km3 του γλυκού νερού ετησίως για διάφορες χρήσεις τους!
Εάν ο παγκόσμιος πληθυσμός διπλασιάζεται κατά τον επόμενο αιώνα, η ζήτηση νερού θα εκραγούν επίσης και μαζί με αυτό η υποβάθμιση της ποιότητας των υδάτων...
 Αν φρέσκο ​​νερό σπανίζει, στην περίπτωση των κοινών πόρων μεταξύ των χωρών, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε ανοιχτό πόλεμο ή εμπάργκο. Παλέψαμε για στρατηγικές νησιά ή μαύρο χρυσό, θα καταπολεμήσει το συντομότερο για "μπλε χρυσός» αν όλοι δενμοιράζονται τους πόρους της και δεν μειώνει την κατανάλωσή του. 

Αντιμέτωποι με τον κίνδυνο της λειψυδρίας, οι διεθνείς οργανισμοί έχουν πάρει το προβάδισμα και να πολλαπλασιάσει συνέδρια και συναντήσεις για να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε μια κοινή πολιτική σε παγκόσμια κλίμακα, προκειμένου να πάρει όλες τις χώρες τις ισχυρές πολιτικές δεσμεύσεις για να λύσει το πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αλλά στο έδαφος αυτή η μέθοδος είναι στείρα επειδή δεν μπορεί να ακολουθείται από δράση σε παγκόσμια κλίμακα. 

Αν η ιδέα της διεθνούς βοήθειας για το νερό εξακολουθεί να ισχύει, μια ολοκληρωμένη στρατηγική δράσηςφαίνεται ανεφάρμοστο. Μόνο οι τοπικές στοχευμένες δράσεις (οικονομική συνεργασία, η συνεργασία κ.λπ.)αποδίδουν καρπούς και να διαχειρίζεται καλά από OGN. 

Προσφορά και ζήτηση 

Σήμερα, περισσότερο από το ένα τρίτο της ανθρωπότητας είναι πάνω από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποιεπιβιώνουν με λιγότερο από 5 λίτρα νερό την ημέρα, λιγότερο από 1700 λίτρα ετησίως (1.7m3) είναι ότι που ονομάζεται «άγχος του νερού". Στην περιοχή που εκτείνεται από την Τυνησία στο Σουδάν και το Πακιστάν,δηλαδή σε περισσότερες από 20 χώρες στη Βόρεια Αφρική και τη Μέση Ανατολή, κάθε άτομο πρέπει να πληρούνται κατά μέσο όρο λιγότερο από 3 λίτρα νερού ανά ημέρα, λιγότερο από 1000 λίτρα φρέσκου νερού ανά έτος, μια κατάσταση γνωστή ως «χρόνιας έλλειψης». Αδύνατο σε αυτές τις συνθήκες για να έχουμε μια υγιή και ζουν σε χλιδή. Το πόσιμο νερό είναι ένα σπάνιο αγαθό για δισεκατομμύρια ανθρώπους. 

Στις φτωχές χώρες, 4 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από ασθένειες που συνδέονται με την έλλειψη νερού. 6000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα στον κόσμο για το πόσιμο νερό ανασφαλές ενώ οι ασθένειες τους είναι εύκολο να αντιμετωπιστεί. 

Στη Δύση είναι ακριβώς το αντίθετο? συνήθως χάνουμε αυτό το πολύτιμο νερό ακόμα. Ο καθένας μαςκαταναλώνουν τουλάχιστον 15 έως 20 φορές περισσότερο νερό από ό, τι οι άνθρωποι στις υπανάπτυκτες χώρες και πολλά άλλα στη βιομηχανία και τη γεωργία.Σε παγκόσμιο επίπεδο, περίπου 40.000 km3 της ροής του γλυκού νερού κάθε χρόνο στη Γη, η οποία μοιράζεται μεταξύ 7 δισ. θα πρέπει να παρέχει 5700 m3του γλυκού νερού κάθε περίπου 16.000 λίτρα νερό την ημέρα! Είμαστε καλά κάτω από την ποσόστωση και τα αποθέματα γλυκού νερού είναι γενικά επαρκούν για να καλύψουν όλες τις ανάγκες.

Οι δεξαμενές του γλυκού νερού είναι άνισα κατανεμημένοι σε όλο τον κόσμο. Ενώ οι δυτικές χώρες έχουν, για παράδειγμα pulpart ευλογημένη με τεράστια αποθέματα τα οποία ανανεώνονται κάθε χρόνο να θρέψει έναν πληθυσμό που δείχνει μια χαμηλή αύξηση του πληθυσμού, πολλές τροπικές και τις νησιωτικές χώρες δεν διαθέτουν επαρκή ποσότητα νερού υποβάλλονται σε ταχεία αύξηση του πληθυσμού και αντιμετωπίζουν εξαιρετικά μειονεκτική δυσκολίες εφοδιασμού. Ειδικά εκείνοι σε άνυδρες περιοχές βρίσκονται σε κατάστασησοβαρής έλλειψης νερού και μόλις ξηρασία αποδεκάτισε τους πιο αδύναμους ανθρώπους και τα ζώα.

Αυτή η καταστροφική κατάσταση είναι μερικές φορές διατηρείται από εμφύλιους πολέμους όπου οι αρχές να επωφεληθούν από αυτή την κατάσταση της ξηρασίας και της χρόνιας φτώχειας να αποδεκατίσει αντίπαλες πολιτικές αφήνοντας τους κυριολεκτικά λιμοκτονούν και πεθαίνουν από τη δίψα πληθυσμών. Με τον τρόπο αυτό τη χαμηλότερη ομηρία τους πληθυσμούς να πιέσει την διεθνή κοινότητα, όταν οι ίδιοι οι εκπρόσωποί της δεν είναι όμηρος.

Δυστυχώς άγονες περιοχές τείνουν να αυξάνονται και στις δύο πλευρές των τροπικών και των προνυμφών ήσε αναταραχή εμφύλιοι πόλεμοι δεν μπορεί να μετρηθεί.

5% των κρατών ή 9 χώρες μοιράζονται το 60% των παγκόσμιων αποθεμάτων γλυκού νερού: η Βραζιλία, η Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Κίνα, την Ινδονησία, την Ινδία, την Κολομβία και το Περού.Πρέπει να προσθέσουμε μια πολύ ετερογενή κατανομή του πληθυσμού που μερικές φορές αυξάνει τις ανισότητες.

Έτσι, Ασία, που συγκεντρώνει σχεδόν το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μόνο το 30% των παγκόσμιων πόρων γλυκού νερού. Η λεκάνη του Αμαζονίου το οποίο περιλαμβάνει μόνο το 0,3% του παγκόσμιου πληθυσμού συγκεντρώνεται το 15% του γλυκού νερού του.

Σε μικρότερη κλίμακα, η Λωρίδα της Γάζας, Παλαιστίνη, έχει 59 m3 ανά κάτοικο ετησίως, ενώ η Ισλανδίακυριολεκτικά ρέει στα αποθεματικά της με 630 km3 φρέσκου νερού ανά κάτοικο και ανά έτος!

Υπάρχει επίσης μια δυσαναλογία ακόμη και στο εσωτερικό μιας χώρας. Έτσι, για παράδειγμα, η Καλιφόρνια έχει να εισάγει φρέσκο ​​νερό για να καλύψει τις ανάγκες του πληθυσμού της και να περιορίσει τηχρήση του κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Στην Ισπανία, η περιοχή της Βαρκελώνης είναι στα πρόθυρατης έχει εξαντληθεί και θα λάβει μέτρα για τη διατήρηση φρέσκο ​​νερό. Ίδιο σε γεωγραφικά πλάτη μας, όπου η Γαλλία το Βέλγιο μπορεί να χρειαστεί να σιτηρέσιο το νερό κατά τις περιόδους καύσωνα. Όπως έχουμε εξηγήσει, σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, η υπερθέρμανση του πλανήτη αναμένεται να οξύνει τις ανισότητες αυτές.

Προβλήματα διαχείρισης των υδάτων 
Αν τα αποθέματα γλυκού νερού είναι αρκετό φόβο της ανθρωπότητας ζωοτροφών largelent,υπερεκμετάλλευση των υπόγειων νερών είναι πιο λεπτό και βραχυπρόθεσμο κίνδυνο, σε περίπτωσηυπέρβασης, να οδηγήσει σε εξάντληση τους και μαζί με αυτό της καταστροφής των οικοτόπων που τρέφεται.

Σε αντίθεση με τα ποτάμια, δεξαμενές υδάτων που ανανεώνονται πολύ αργά σε ανθρώπινη κλίμακα (γενικάπολλών αιώνων) και ως εκ τούτου δεν μπορεί να αντισταθμίσει γρήγορα για την εξάντληση των λοιπών αποθεματικών.

Οι ειδικοί προβλέπουν την εξάντληση μέσα στα επόμενα 30 χρόνια αρκετές σημαντικές υδροφορέων λόγω τηςεντεινόμενης εκμετάλλευσης τους: 100% σε 10 χρόνια στην Τυνησία, 144% σε 30 χρόνια στις ΗΠΑ, 300% σε 10 χρόνια Σαουδική Αραβία επίσης σημαντική εντατικοποίηση στην Κίνα, την Ινδία και το Ιράν.

Ωστόσο, αυτό το νερό είναι συχνά χαμένη. Αποβλήτων αυξάνει με το επίπεδο διαβίωσης. Μπορεί να δει κανείς την πρώτη στιγμή: Οι Ευρωπαίοι καταναλώνουν σήμερα 8 φορές πιο γλυκό νερό απ 'τους παππούδες τους για την καθημερινή τους χρήση.

Παροχή πόσιμου νερού στην Μπουρκίνα Φάσο. Τεκμηριώστε Oxfam. 

Είναι, επίσης, βρέθηκε από τη μια χώρα στην άλλη από τα πλουσιότερα κράτη: κάτοικος του Σίδνεϊ, για παράδειγμα, καταναλώνει κατά μέσο όρο πάνω από 1000 λίτρα πόσιμου νερού την ημέρα, περίπου 350λίτρα ένας Αμερικανός και ένας ευρωπαϊκός 150 λίτρα αυτό ... είναι ένας παράγοντας από 2 έως 3 φορές υψηλότερη από εκείνη που καταναλώνει ανθρώπους σε ορισμένες αναπτυσσόμενες χώρες που είναι μόλις λίγα λίτρα ανά ημέρα!

Ζημιές, επίσης, μπορεί να είναι πολύ σημαντική, κατά μέσο όρο το 45% των δειγμάτων που χάνονται μέσω της αποχέτευσης, των διαρροών και την εξάτμιση κατά την άρδευση και τη διαρροή στη διανομή του πόσιμου νερού. Έχουμε δει ότι σε μεγαλουπόλεις όπως το Κάιρο ή το Μεξικό, μέχρι το 70% του νερού χάνεται λόγω διαρροών στα δίκτυα διανομής! Σε κάθε επιχειρηματίας εξακολουθεί χώρες με θερμό κλίμα παραδοσιακών τρόπων άρδευσης, πάνω από το 50% του νερού χάνεται από την εξάτμιση.

Τέλος, όσον αφορά την ποιότητα, τόσο μεγαλύτερες είναι οι αυξήσεις κατανάλωση νερού, η απόρριψη των λυμάτων και των αποβλήτων είναι σημαντικές, οι οποίες ρυπαίνουν και υποβαθμίζουν υδάτινων οικοσυστημάτων τόσο εντυπωσιακό και μερικές φορές μόνιμα. Η ρύπανση είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, διότιθα μπορούσε τελικά να κάνει σταδιακά άχρηστα αποθέματα και καταδικάστηκε σε θάνατο ως χλωρίδαςάγριας ζωής που ζει.

Η έλλειψη νερού το 2025; 

Από το 1940, η ετήσια κατανάλωση νερού αυξάνεται σε όλο τον κόσμο 2,5 έως 3% κατά μέσο όρο, ενώ ο ρυθμός αύξησης του πληθυσμού είναι μόνο 1,5 έως 2%. Στις ανεπτυγμένες χώρες, η έλλειψη νερού έχουν αυξηθεί σε ετήσια βάση κατά 4 έως 8% μεταξύ 1990 και 2000.

Σχεδόν μισό-miliard ανθρώπους σε 31 χώρες, η pluaprt Μέση Ανατολή και την Αφρική σήμερα υποφέρουναπό την έλλειψη νερού. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, με το σημερινό ρυθμό αύξησης του πληθυσμού και των αναγκών του γλυκού νερού της, το 2025 η μέση ποσότητα του διαθέσιμου γλυκού νερού αναμένεται να μειωθεί 6600 με 4.800 m3 ανά κάτοικο ανά έτος, μια μείωση σχεδόν «το ένα τρίτο. Εκείνη την εποχή, οι ειδικοί εκτιμούν ότι 5 φορές περισσότερους ανθρώπους σήμερα πλήττονται από λειψυδρία, που αντιπροσωπεύουν 2,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι ή το 35% του υπολογιζόμενου πληθυσμού της Γης αυτή τη στιγμή!
 Το 2025, 17 άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ethopie, την Ινδία, την Κένυα, τη Νιγηρία και το Περούθα προστεθούν στον κατάλογο των χωρών όπου δεν υπάρχει νερό. Κίνα και το Πακιστάν θα προσεγγίσει την κατάσταση της έλλειψης νερού.

Εάν η αύξηση των αποσύρσεων νερού συνεχίζει με τους σημερινούς ρυθμούς, μεταξύ μισού και των δύο-τρίτα της ανθρωπότητας θα πρέπει να αντιμετωπίζουν το άγχος του νερού μέχρι το 2025, μια αντιστροφή της τρέχουσας κατάστασης εις βάρος όλων των φτωχών χωρών. Το όριο αυτό αντιστοιχεί σε λιγότερο από 1700λίτρα φρέσκου νερού ανά κάτοικο και ανά έτος (<5 λίτρα / ημέρα).

Ο κίνδυνος της έλλειψης του γλυκού νερού είναι πραγματική και ακόμα και δυτικοί μεγαλουπόλεις θα επηρεαστεί από το φαινόμενο. Έτσι, γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι της Φλόριντα καταναλώνουν κατά μέσο όρο600 λίτρα νερού την ημέρα, 4 φορές περισσότερο από τους Ευρωπαίους, η ομοσπονδιακή κυβέρνησηανακοίνωσε πρόσφατα ότι το κράτος θα παρατηρείται έλλειψη νερού το 2020. Αυτό είναι βέβαια πολύενοχλητικό, αλλά όχι καταστροφική, στο βαθμό που έχει ήδη μέλος αφαλάτωση του θαλασσινού νερού

Αυστραλία πρέπει επίσης να διασφαλίσει των φυσικών πόρων και της βιοποικιλότητας της τείνουν ναεξαφανιστούν, συμπεριλαμβανομένων των προμηθειών σε πόσιμο νερό. Επί του παρόντος, 17 εκατομμύριαεκτάρια, ένα διευρυμένο δύο φορές μεγαλύτερη από ό, τι Τασμανία, βρίσκονται στη διαδικασία τηςερημοποίησης λόγω της συσσώρευσης αλάτων και ακατάλληλες γεωργικές πρακτικές. Αλλά εδώ η σπάνιαυλοποίηση των έργων αφαλάτωσης δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αν κρίνουμε από την παρούσα αναφοράACF ενάντια στην εγκατάσταση της μεγαλύτερης μονάδας αφαλάτωσης στον κόσμο στο Σίδνεϊ. Λόγοι: Η τιμή,η ρύπανση και η γιγαντιαία εγκατάσταση. Αλλά όταν ξέρεις ότι η Αυστραλία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής νερού, μπορεί κανείς να καταλάβει το ενδιαφέρον των αρχών σε ένα τέτοιο πρόγραμμα.

Όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται τώρα στην ευαισθητοποίηση του κοινού και τη γεωργία. Αν οι πολίτεςμπορούν εύκολα να μειώσουν την κατανάλωση του νερού, η αλλαγή της νοοτροπίας στον γεωργικό τομέα δεν συμβαίνει εν μία νυκτί και απαιτεί επενδύσεις που όλοι οι αγρότες δεν είναι σε θέση να επιτύχει χωρίς τη βοήθεια του μέλος.
 Το πρόβλημα της άρδευσης είναι σημαντική, διότι είναι η γεωργία που τροφοδοτεί το σύνολο του πληθυσμούτου πλανήτη μας. Η παραγωγικότητα μπορεί μόνο να αυξηθεί και μαζί με αυτό την κατανάλωση των γλυκών υδάτων. Ήδη υπερβολική, θα πρέπει να αυξηθεί κατά 17% μέχρι το 2025.

Για να περιοριστεί η χρήση νερού για τη γεωργία, είναι επείγουσα ανάγκη να βελτιωθεί η συνολική διαχείρισητης άρδευσης από την ενθάρρυνση των γεωργών να χρησιμοποιούν νέες μεθόδους που περιγράφονταιπαραπάνω.

Υπάρχει επίσης και το ανθρωπιστικό ζήτημα. Σήμερα, ένας στους πέντε δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό.Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, από τις 33 μεγαλουπόλεις πάνω από 8 εκατομμύρια άνθρωποι που θα υπάρχουν το 2010, 27 θα βρίσκονται στις λιγότερο ανεπτυγμένες χώρες και ως εκ τούτου λιγότερο σε θέση να ανταποκριθεί στις ανάγκες.

Επιπλέον, ακόμη και μικρές μειώσεις στην κατανάλωση νερού που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στη Δύση, οι εμπειρογνώμονες προβλέπουν αύξηση κατά 40% στις δημοτικές και οικιακή κατανάλωση μέχρι το 2020.

Πώς enrailler αυτή τη διαδικασία; Σε μια προσπάθεια να αντιστραφεί αυτή η τάση, υπάρχουν διάφορες λύσεις για τη μείωση της κατανάλωσης νερού και την ελαχιστοποίηση των απωλειών: τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της άρδευσης, η διαδεδομένη χρήση των πλέον αποτελεσματικών μεθόδων, την ανακαίνιση των δομών παραγωγής και διανομής πόσιμου νερού και την κατασκευή νέων, τη διατήρηση αποθεμάτων, καταπολέμηση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, ιδίως μέσω της αποκατάστασης poluéesπεριοχές, ανακύκλωση του νερού ... Αλλά, όπως έχουμε ήδη επισημάνει, όλα αυτά τα μέτρα είναι πολύ ακριβά και γενικά απρόσιτες για τις αναπτυσσόμενες χώρες.

Το πρόβλημα δεν μπορεί να επιλυθεί σε πολιτικό επίπεδο, σε συνεργασία με τους εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς και τον αναπροσανατολισμό των επενδυτικών προτεραιοτήτων για τις περιοχές που επλήγησαν περισσότερο και τα έργα που είναι πιθανότερο να αντιστραφεί αυτή η τάση. 

Link astrosurf.com

Κανναβος Δημητρης

volcanotimes