Φύτεψαν ελιά αλλά μπορεί να την πάρει το ποτάμι

Η πρώτη εμφάνιση της «Ελιάς», παρουσία του Μάρκους Σουλτς, θα μπορούσε να αποτελεί θετική εξέλιξη για την συσπείρωση της Κεντροαριστεράς.

Όμως, δεν είναι θετική εξέλιξη η ταυτόχρονη παρουσία των «ζόμπι» που έχουν την βασική ευθύνη για την πορεία της χώρας μέχρι εδώ.
Πρόσωπα φθαρμένα, κουρασμένα, γερασμένα που δημιουργούν έντονη αποστροφή, ήταν στις πρώτες καρέκλες.
Από τον Σημίτη και τον Σκανδαλίδη, μέχρι τον Λαλιώτη.
Όπως, δεν είναι θετική εξέλιξη ο κλεφτοπόλεμος στον οποίο επιδίδεται εσχάτως ο Γιώργος Παπανδρέου κι οι κηπουροί του, απέναντι...
στο εγχείρημα, όσο κι αν είναι απαξιωμένοι κι η κοινωνία σε μεγάλο βαθμό τους θεωρεί (επιεικώς) ανίκανους.
Στην «Ελιά» ισχυρίζονται ότι πλέον το πραγματικό τους στοίχημα είναι η συγκρότηση ενός πραγματικά ενωτικού ευρωψηφοδελτίου, που θα εμπνέει και θα συσπειρώσει.
Δεν ξέρουμε με ποιον τρόπο, πολύ περισσότερο όταν ο κλεφτοπόλεμος καλά κρατεί, τα φθαρμένα ρούχα επιμένουν να σώσουν την Ελλάδα κι όταν η ΔΗΜΑΡ απέχει, έστω κι αν βυθίζεται δημοσκοπικά.
Πολύ περισσότερο όταν η εμφάνιση του «Ποταμιού», που έχει παράλληλη πολιτική κι ιδεολογική αφετηρία, αλλά και στενές σχέσεις με όλα τα «φθαρμένα» πρόσωπα της Κεντροαριστεράς, δείχνει να ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα.

Αν κάποιος μελετήσει εις βάθος τα ευρήματα της πρόσφατης δημοσκόπησης που δίνει στο «Ποτάμι» ποσοστό που αγγίζει το 6%, θα καταλήξει σε δυο βασικά συμπεράσματα:
Το πρώτο είναι δεν θ’ αργήσει η στιγμή που κάποια εκ των σημερινών κομμάτων θα μπουν σε παρατεταμένη κι οξύτατη κρίση.
Κόμματα όπως το ΠαΣοΚ (3,8% στη συγκεκριμένη δημοσκόπηση), η ΔΗΜΑΡ (2,8%), αλλά κι οι Ανεξάρτητοι Έλληνες (4%), δείχνουν να πλήττονται σοβαρά.
Ο δε ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ακόμη να έχει «διαχειρίσιμο» έλεγχο στις όποιες απώλειές του, αλλά είναι σαφές ότι δεν διαθέτει δυναμική.

Το δεύτερο συμπέρασμα έχει να κάνει με την ευκολία που οι Έλληνες δηλώνουν ότι συμπαρατάσσονται μ’ ένα κόμμα που –πλην της δήλωσης για ευρωπαϊκή πορεία- δεν έχει καταθέσει τίποτα περισσότερο από δημοσιογραφικές διαπιστώσεις.
Κι αυτό, δεν μπορεί παρά ν’ αποτελεί εξωτερίκευση των συναισθημάτων του θυμού που διακατέχει μεγάλη μερίδα της κοινωνίας.

Ας σταθούμε περισσότερο στο πρώτο συμπέρασμα.
Είναι σαφές, ότι για την κοινωνία δεν υπάρχει ΠαΣοΚ.
Όπως δεν υπάρχει και ΔΗΜΑΡ.
Έχουμε την αίσθηση ότι μόνο ο χρόνος απομένει για να μπει η ταφόπλακά τους.
Κι ότι το «Ποτάμι», μπορεί να γίνει χείμαρρος της Κεντροαριστεράς.
Με ότι αυτό συνεπάγεται για το σύνολο του πολιτικού συστήματος, αλλά και για την ίδια την κυβέρνηση.
Η πτώση του ΠαΣοΚ, ασφαλώς θα την παρασύρει.
Κι όλα κρέμονται από μια κλωστή.
Τι θα συμβεί μετά τις ευρωεκλογές;
Θα μπούμε σε παρατεταμένη κυβερνητική κρίση, τη στιγμή που η χώρα έχει ανάγκη σταθερότητας;
Θα δούμε αντίστοιχα «Ποτάμια» και στο χώρο της Κεντροδεξιάς, όπου όταν τελειώσουν οι γραφικοί ηγετίσκοι σαν τον Καμμένο, τον Πολύδωρα, τον Νικολόπουλο ή και δεκάδες βουλευτές της, θ’ αναζητηθούν άλλα δεδομένα, πιο σύγχρονα, πιο προοδευτικά, πιο φιλελεύθερα;
Θα ενοποιηθούν εκείνοι που ονειρεύονται «ελιά» και…Παύλο βασιλιά;
Θα είναι το «Ποτάμι» που θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα του;
Δεν γνωρίζουμε.
Εκείνο που γνωρίζουμε είναι ότι μια από τις πρώτες διαπιστώσεις του ιδρυτή του, είναι ότι δεν χρειάζεται μείωση του δημοσίου τομέα και απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων!
Πλέον της οργής, των διαπιστώσεων και του επικοινωνιακού αχού, πολιτικά και ρεαλιστικά, δεν ξεκίνησε καλά…
Έχει, όμως, τη στήριξη του Θέμου Αναστασιάδη!

Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος