"Γραβιέρα Ελβετίας" ή " Κασέρι Ολλανδίας"; Εσείς τι προτιμάτε;

ΚΛΙΚ στην εικόνα για μεγέθυνση

Κατά τη ταπεινή μου γνώμη το μεγαλύτερο Ελληνικό παράδοξο είναι ο χώρος της τυροκομίας. 

Η Ελλάδα είναι 4η μεγαλύτερη παραγωγός χώρα τυροκομικών στο κόσμο. 

Οι Έλληνες είναι πρώτοι σε κατά κεφαλήν κατανάλωση τυριού στον κόσμο, 28 κιλά το χρόνο ανά κάτοικο. 

Επίσης είμαστε η χώρα που παράγει τα περισσότερα διαφορετικά τυριά στο κόσμο. 

Υπολογίζεται ότι παράγουμε 1.300 διαφορετικά τυριά, δεύτερη είναι η Γαλλία με 1.200, ακολουθούν Ιταλία, Ολλανδία, Γερμανία, Αυστραλία, Αμερική από τις οποίες τα περισσότερα διαφορετικά τυριά τα παράγει η Ιταλία (περίπου 400)...

Όταν αναφερόμαστε σε "διαφορετικά τυριά" αναφερόμαστε σε γεύσεις.
Κοιτώντας λοιπόν τα παραπάνω στοιχεία αθροιστικά στο μυαλό κάποιου έρχεται η εικόνα μίας χώρας ιδανικής για το προϊόν, και το επιχειρεί ν στο τομέα της τυροκομίας. 

Είναι μία χώρα που παράγει πολύ άρα καλύπτει τις ανάγκες της, έχει τεράστια εσωτερική αγορά άρα και "ασφαλιστική δικλείδα" για επέκτασή της αγοράς της στο εξωτερικό. 

Τέλος παράγει όλη τη γκάμα γεύσεων άρα και καλύπτει σχεδόν κάθε "θέλω" τυροφάγων σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Για να κατανοήσουμε το πρόβλημα και να διαμορφώσουμε τη καταναλωτική συμπεριφορά μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το τυρί είναι ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ *.

Ας κατανοήσουμε λοιπόν όλα τα παραπάνω και ας σκεφθούμε πόσο κουτό είναι να αγοράζουμε τυριά προέλευσης εξωτερικού και πόσο κακό κάνουμε στη Χώρα μας και την οικονομία της, ειδικά σε ένα τομέα που δεν έχουμε δικαιολογίες για να μην προτιμούμε τα Ελληνικά προϊόντα. 
Και όμως αυτή η χώρα όχι μόνο δεν εξάγει τα προϊόντα που θα μπορούσε, αλλά εισάγει κιόλας για να καλύψει τις ανάγκες των καταναλωτών. 

Η Ελλάδα έχει έλλειμμα στο ισοζύγιο εισαγωγών εξαγωγών στα τυροκομικά προϊόντα!. 

Ο μέσος όρος εισαγωγών τυροκομικών ειδών στην Ελλάδα τη τελευταία 5ετία είναι 775 εκατομμύρια ευρώ κατ έτος και ο εξαγωγών 301 εκατομμύρια ευρώ. 

Είμαστε ως χώρα ελλειμματικοί κατά 447 εκατομμύρια το χρόνο σε ένα κλάδο που με βάση τα χαρακτηριστικά που αναλύσαμε στις προηγούμενες παραγράφους θα έπρεπε να είναι ένα από τα μεγάλα μας όπλα ως οικονομία και κατ επέκταση ως κοινωνία.
Αυτό πέρα από κατόρθωμα πόσο ταπεινωτικό μπορεί να είναι; 

Πόσο ταπεινωτικό είναι για τη χώρα που ανέπτυξε πρώτη τη τυροκομία με βάση ιστορικά στοιχεία.
Ας το ξανασκεφθούμε λοιπόν πριν παραγγείλουμε τη επόμενη φορά στο σούπερ μάρκετ "Γραβιέρα Ελβετίας" και " Κασέρι Ολλανδίας".

* Για να κατανοήσουμε το πρόβλημα και να διαμορφώσουμε τη καταναλωτική συμπεριφορά μας πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το τυρί είναι ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ.

Ο Ιπποκράτης αναφέρει ότι το γάλα της κατσίκας χρησιμοποιούνταν στην Ελλάδα για παρασκευή τυριών. 

Ο Ηρόδοτος μας περιγράφει το "Σκυθίων" που παρασκευαζόταν από γάλα φοράδας. 

Ο Αριστοτέλης αναφέρεται στο τυρί των Φρυγίων που παρασκευαζόταν από γάλα γαιδάρας ενώ μας αναφέρει πολύ συχνά τη χρήση του χυμού της συκιάς στο πήξιμο του γάλακτος κατά τη παρασκευή τυριών. 

Ο Πλίνιος αναφέρεται στο τυρί "Κύθνος" που ήταν λευκό, εξαιρετικής ποιότητας λόγω της τροφής των προβάτων με το θάμνο "Κύτισο".

πηγή