(Διάβαζα και δεν καταλάβαινα.
Νόμιζα ότι κάπου αφαιρέθηκα, κάτι μου ξέφυγε. Την τρίτη φορά που ξαναδιάβασα το δημοσίευμα της «Guardian» βεβαιώθηκα ότι η φρίκη που απωθούσε το μυαλό μου, ήταν η ουσία της ανταπόκρισης.
Διότι ναι, ακόμη και σήμερα, ακόμη και στην Αγγλία, παρανόμως αλλά σε ευρεία κλίμακα, ευνουχίζονται νέα κορίτσια, ξυρίζεται η κλειτορίδα τους για λόγους θρησκοληπτικής υπακοής).
Δυό κορίτσια έξι ετών, ξαδέλφες, γεννημένες στη Γαλλία με αφρικάνικη καταγωγή, ήταν έτοιμες να φύγουν απ' το Παρίσι για το Λονδίνο με τους γονείς τους, όταν συνελήφθησαν άπαντες απ' τη γαλλική αστυνομία.
Δυό κορίτσια έξι ετών, ξαδέλφες, γεννημένες στη Γαλλία με αφρικάνικη καταγωγή, ήταν έτοιμες να φύγουν απ' το Παρίσι για το Λονδίνο με τους γονείς τους, όταν συνελήφθησαν άπαντες απ' τη γαλλική αστυνομία.
Για την ακρίβεια οι γονείς συνελήφθησαν και τα κορίτσια φιλοξενήθηκαν σε...
κάποιο κοινωνικό κέντρο ανηλίκων.
κάποιο κοινωνικό κέντρο ανηλίκων.
Μια καταγγελία που έγινε την τελευταία στιγμή απέτρεψε το «έγκλημα» του ακρωτηριασμού των κοριτσιών και το δημοσίευμα αποκαλύπτει μια φρικτή πραγματικότητα.
20.000 κορίτσια (με καταγωγή από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή) κάθε χρόνο ακρωτηριάζονται στη Βρετανία.
20.000 κορίτσια (με καταγωγή από την Αφρική ή τη Μέση Ανατολή) κάθε χρόνο ακρωτηριάζονται στη Βρετανία.
Με ψαλίδια, κοφτερά μαχαίρια ή ξυραφάκια, ο ιμάμης ή κάποια ηλικιωμένη γυναίκα κόβουν την κλειτορίδα, ενίοτε και τα χείλη του κόλπου, αφήνουν μόνον μια μικρή τρύπα για την ούρηση. Τώρα πια το οργανώνουν σε γκρούπ για λόγους ταχύτητας και οικονομίας, τα κορίτσια νομίζουν ότι είναι κάποια γιορτή- ως τη στιγμή του πόνου. Οι παθούσες μιλούν για αφόρητους πόνους που βαίνουν αυξανόμενοι και κρατάνε μέρες, για μολύνσεις και οιδήματα, για οξείς πόνους αργότερα στη διάρκεια των σεξουαλικών επαφών και στη γέννα.
Το 1983 ο ευνουχισμός των κοριτσιών απαγορεύτηκε δια νόμου στη Γαλλία και τη Βρετανία με αυστηρές κυρώσεις- 20αετή κάθειρξη στην περίπτωση που το κορίτσι είναι κάτω των 15 ετών.
Το 1983 ο ευνουχισμός των κοριτσιών απαγορεύτηκε δια νόμου στη Γαλλία και τη Βρετανία με αυστηρές κυρώσεις- 20αετή κάθειρξη στην περίπτωση που το κορίτσι είναι κάτω των 15 ετών.
Στη Γαλλία ο νόμος εφαρμόστηκε, τουλάχιστον 100 γονείς καταδικάστηκαν, ενώ η εφαρμογή του βρίσκεται υπό στενή επιτήρηση. Στη Βρετανία η κατάσταση είναι πιο χαλαρή, όπως περιγράφεται στο BBC. Μαρτυρίες από τη Γλασκώβη μιλούν για τον ακρωτηριασμό 3χρονου κοριτσιού, για μωρά εβδομάδων που τα ευνουχίζουν με ψαλιδάκι νυχιών …
«Σκοτίστηκα για τις πολιτιστικές ευαισθησίες» λέει εξοργισμένη η γαλλίδα γυναικολόγος Εμμανυέλ Πίτ, «είναι απείρως πιο σημαντικό να εμποδίσω ένα έγκλημα βίας που επιχειρείται σε βάρος ενός παιδιού ή μιας γυναίκας. Είναι θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών η αποφυγή του ακρωτηριασμού. Μπορείτε να φαντασθείτε την κατακραυγή, αν αυτό συνέβαινε σε λευκά ξανθόμαλλα κοριτσάκια;».
Στη δουλειά της (στα προάστια όπου κατοικούν μετανάστες κυρίως απ΄την Αφρική) η κ.Πιτ λέει ότι οι ευνουχισμένες γυναίκες είναι «τραυματισμένες, φοβισμένες αλλά και θυμωμένες. Μιλούν με συμπάθεια για τους γονείς τους, που είναι ευγενείς και μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι όμως πιστεύουν ότι έτσι έπρεπε να γίνει, για να είναι οι κόρες τους αγνές και καθαρές. Περιγράφουν ωστόσο μια ζωή πόνου και δηλώνουν πως δεν θέλουν οι κόρες τους να περάσουν τα ίδια».
Στη Γαλλία έχουν περιορίσει τα περιστατικά, ακολουθώντας μια «τριπλή στρατηγική: αποτρέπουμε μέσω της εκπαίδευσης, δυσφημούμε μέσω της δημοσιοποίησης και τιμωρούμε μέσω των καταγγελιών» δηλώνει μια γαλλίδα νομικός στη «Guardian». Η ίδια σημειώνει πως «όταν βλέπουμε να φεύγει ταξίδι ένα κορίτσι στη μέση της χρονιάς προς μια χώρα όπου είναι χαλαρά τα μέτρα απαγόρευσης του ακρωτηριασμού, καλούμε τους γονείς κι εξετάζουμε το κορίτσι. Τους προειδοποιούμε, ότι αν με την επιστροφή διαπιστωθεί πως το παιδί έχει ακρωτηριαστεί, τους περιμένει η φυλακή».
«Στη δουλειά μου συναντώ συχνά κορίτσια που γεννήθηκαν στη Γαλλία, τα έστειλαν πίσω στις πατρίδες τους για να τα ακρωτηριάσουν και να τα παντρέψουν, κι επιστρέφουν στη Γαλλία με μαντήλες, 15χρονες, έγκυες και τρομοκρατημένες. Είναι σαν να μην πέρασαν απ΄ τη γαλλική παιδεία, με κοιτάν φοβισμένες και δεν θέλουν να μιλήσουν. Διότι όπως συμβαίνει πάντα σε περιστατικά βίας, ο θύτης τις απειλεί να μην μιλήσουν» λέει.
(Διάβαζα τούτα τα εφιαλτικά δημοσιεύματα και σκεφτόμουν τι τυχερή που είμαι, να γεννηθώ (γυναίκα πράμα) σε τούτη την πλευρά του κόσμου, να είμαι λευκή και ευρωπαία. Ήταν θέμα τύχης κι εγώ την είχα με το μέρος μου. Κι όταν τα πράγματα πάνε πίσω, στα βασικά και τα θεμελιώδη, αποδεικνύεται τι ευλογημένη ήπειρος είναι τούτη η δυσφημισμένη και βασανισμένη Ευρώπη.)
«Σκοτίστηκα για τις πολιτιστικές ευαισθησίες» λέει εξοργισμένη η γαλλίδα γυναικολόγος Εμμανυέλ Πίτ, «είναι απείρως πιο σημαντικό να εμποδίσω ένα έγκλημα βίας που επιχειρείται σε βάρος ενός παιδιού ή μιας γυναίκας. Είναι θεμελιώδες δικαίωμα των παιδιών η αποφυγή του ακρωτηριασμού. Μπορείτε να φαντασθείτε την κατακραυγή, αν αυτό συνέβαινε σε λευκά ξανθόμαλλα κοριτσάκια;».
Στη δουλειά της (στα προάστια όπου κατοικούν μετανάστες κυρίως απ΄την Αφρική) η κ.Πιτ λέει ότι οι ευνουχισμένες γυναίκες είναι «τραυματισμένες, φοβισμένες αλλά και θυμωμένες. Μιλούν με συμπάθεια για τους γονείς τους, που είναι ευγενείς και μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι όμως πιστεύουν ότι έτσι έπρεπε να γίνει, για να είναι οι κόρες τους αγνές και καθαρές. Περιγράφουν ωστόσο μια ζωή πόνου και δηλώνουν πως δεν θέλουν οι κόρες τους να περάσουν τα ίδια».
Στη Γαλλία έχουν περιορίσει τα περιστατικά, ακολουθώντας μια «τριπλή στρατηγική: αποτρέπουμε μέσω της εκπαίδευσης, δυσφημούμε μέσω της δημοσιοποίησης και τιμωρούμε μέσω των καταγγελιών» δηλώνει μια γαλλίδα νομικός στη «Guardian». Η ίδια σημειώνει πως «όταν βλέπουμε να φεύγει ταξίδι ένα κορίτσι στη μέση της χρονιάς προς μια χώρα όπου είναι χαλαρά τα μέτρα απαγόρευσης του ακρωτηριασμού, καλούμε τους γονείς κι εξετάζουμε το κορίτσι. Τους προειδοποιούμε, ότι αν με την επιστροφή διαπιστωθεί πως το παιδί έχει ακρωτηριαστεί, τους περιμένει η φυλακή».
«Στη δουλειά μου συναντώ συχνά κορίτσια που γεννήθηκαν στη Γαλλία, τα έστειλαν πίσω στις πατρίδες τους για να τα ακρωτηριάσουν και να τα παντρέψουν, κι επιστρέφουν στη Γαλλία με μαντήλες, 15χρονες, έγκυες και τρομοκρατημένες. Είναι σαν να μην πέρασαν απ΄ τη γαλλική παιδεία, με κοιτάν φοβισμένες και δεν θέλουν να μιλήσουν. Διότι όπως συμβαίνει πάντα σε περιστατικά βίας, ο θύτης τις απειλεί να μην μιλήσουν» λέει.
(Διάβαζα τούτα τα εφιαλτικά δημοσιεύματα και σκεφτόμουν τι τυχερή που είμαι, να γεννηθώ (γυναίκα πράμα) σε τούτη την πλευρά του κόσμου, να είμαι λευκή και ευρωπαία. Ήταν θέμα τύχης κι εγώ την είχα με το μέρος μου. Κι όταν τα πράγματα πάνε πίσω, στα βασικά και τα θεμελιώδη, αποδεικνύεται τι ευλογημένη ήπειρος είναι τούτη η δυσφημισμένη και βασανισμένη Ευρώπη.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου