«Λεγεωνάριοι ευρώ» vs «Νοσταλγοί δραχμής»

Και η «φαγωμάρα» καλά κρατεί…

Ενώ οι διεθνείς τοκογλύφοι έχουν διεισδύσει για τα καλά στην χώρα μας, κάποιοι βρήκαν πάλι αντικείμενο προστριβής και αντιδικίας. 

Έτσι, από την μία οι «λεγεωνάριοι» του ευρώ από την άλλη οι νοσταλγοί της δραχμής υποστηρίζουν με φανατισμό την προτίμησή τους και η ουσία χάνεται. Ποια είναι η ουσία; 

Ότι στην Ελλάδα πρέπει να εκπονηθεί πρωτίστως ένα σοβαρό οικονομικό σχέδιο με απλοποίηση ενός σταθερού (χωρίς να αλλάζει κάθε λίγο και λιγάκι) φορολογικού συστήματος προς ενίσχυση της παραγωγικής επιχειρηματικότητας και των εξαγωγών...


Ας έρθει πρώτα φρέσκο χρήμα, αντί να ανακυκλώνεται το ίδιο και το ίδιο, ας αυξηθεί πραγματικά το πλεόνασμα της χώρας και τότε, εφόσον χρειάζεται, ας «πλακωθούν» οι οικονομολόγοι για το ποιο νόμισμα συμφέρει την χώρα και ποιο όχι. Γιατί στο τέλος θα επιβληθεί παγκόσμια νομισματική μονάδα και όλοι θα μείνουν με τις απόψεις στο χέρι, όπως συνήθως συμβαίνει.

Επιπλέον, η όποια σεβαστή οικονομική ανάλυση πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τις γεωστρατηγικές συγκυρίες, κάτι που οι οικονομολόγοι ξεχνούν κάθε φορά να κάνουν. Άλλωστε βρισκόμαστε σε έναν πόλεμο ευρώ δολαρίου. 

Τι πιστεύουν άραγε οι Η.Π.Α. σε σχέση με ελληνική έξοδο από το ευρώ; 

Ποια η άποψη της Ρωσίας αλλά και ευρωπαϊκών χωρών πέραν της Γερμανίας; 

Τι θα συνέφερε την Τουρκία; 

Ενδιαφέροντα ερωτήματα που ενδεχόμενα οδηγήσουν σε ασφαλή συμπεράσματα, καθώς η οικονομία δεν μπορεί να παρακάμπτει κάθε φορά την γεωπολιτική.

Η Ελλάδα έχει ανάγκη από στρατηγική και όχι από φανατισμό και «φαγωμάρα». 

Άσχετα με το ποιο νόμισμα έχουμε αυτή την στιγμή, προτεραιότητα έχει η πολυδιάστατη διπλωματία και η σοβαρή αναδιάρθρωση του ελληνικού κράτους. 

Ειδάλλως είτε παραμείνει η χώρα στο ευρώ είτε βγει, τα ίδια και χειρότερα θα δούμε. 

Εξάλλου όποιος μισεί τον «εχθρό» του και μάλιστα το δείχνει, αδυνατεί να τον αντιμετωπίσει σε πολιτικοοικονομικό επίπεδο, διότι «τυφλώνεται» από θυμό.

Η Ελλάδα έχει πολλούς «εχθρούς», οι οποίοι επιθυμούν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους εις βάρος όλων εμάς. Δεν έχει μόνο έναν, ο οποίος αν «φύγει», ξαφνικά θα απελευθερωθεί η Ευρώπη και από «γερμανική» θα γίνει μονομιάς ελεύθερη και απολύτως δημοκρατική. Όποιος το πιστεύει αυτό, τότε έχει πραγματικά πρόβλημα διάκρισης πάνω σε γεγονότα και καταστάσεις.

Βασικότερο όλων είναι να επικεντρωθούμε σε αυτή την χώρα σε τι συμφωνούμε και όχι σε τι διαφωνούμε. 

Ωστόσο είμαστε ο πιο δύσκολος λαός του πλανήτη! Αυτό έχει και τα καλά του. Δύσκολα μπαίνουμε σε καλούπι, γεγονός που συνιστά αν μη τι άλλο ελπίδα για το μέλλον· όταν οι Έλληνες θα καταφέρουν ξανά να δράσουν στρατηγικά σαν ομάδα, παραμερίζοντας τις διαφορές τους για το κοινό καλό. 

Για να γίνει αυτό, πρώτα θα ταρακουνηθούμε, προκειμένου να συνέλθουμε. Δυστυχώς…

ΠΥΓΜΗ.gr