Απαιτείται στοιχειώδης πολιτική σοβαρότητα

Γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτηση ότι 

το πολιτικό σκηνικό θα είναι κόλαση για τον επόμενο μήνα. Άντε μέχρι το τέλος του έτους, φαίνεται ότι θα κριθούν τα πάντα.

Από την πολιτική σταθερότητα μέχρι την οικονομική κατάσταση της χώρας.
Η τρόικα ξεκινά από σήμερα νέα γύρο πιέσεων προς την ελληνική πλευρά να πάρει μέτρα. 
Η κυβέρνηση για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια έχει ατού στα χέρια της: Την πρόοδο της οικονομίας, το πρωτογενές πλεόνασμα, την ικανοποιητική πορεία των εσόδων, τις προβλέψεις για επιστροφή στην ανάπτυξη από τα μισά του 2014 και μετά. 
Για πρώτη φορά η Αθήνα έχει άσους να ρίξει στο τραπέζι και δεν περιμένει τον Τόμσεν να κάνει «γιουρούσι» χωρίς ...
αντίσταση.

Βεβαίως και υπάρχουν αποκλίσεις από το πρόγραμμα, αλλά και κάποιες καθυστερήσεις που όμως δεν οφείλονται στην αδυναμία της κυβέρνησης να υλοποιήσει τα υπεσχημένα, αλλά στην αδυναμία της κοινωνίας να αντέξει οτιδήποτε άλλο συμβεί από εδώ και στο εξής.

Για πρώτη φορά πέφτει στο τραπέζι η πρόβλεψη ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ούτε ανοχή, ούτε αντοχή. Ούτε μέρα παραπέρα δεν μπορεί να πάει η χώρα με συνεχείς πιέσεις για λιτότητα.

Απ’ ότι φάνηκε στις προηγούμενες διαπραγματεύσεις, η τρόικα δεν αισθάνεται ούτε ενοχές, ούτε και λύπηση και χτυπάει αλύπητα όπου βρει. Γι’ αυτό και η διαπραγμάτευση θα κρατήσει τουλάχιστον μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου, με άγνωστο αποτέλεσμα, παρά την αισιοδοξία.

Κι όλα αυτά γίνονται την ώρα που το πολιτικό σκηνικό δείχνει να καταρρέει.

Προβλήματα στο εσωτερικό της ΝΔ, μπάχαλο στο ΠΑΣΟΚ, υπό διάλυση οι ΑΝΕΛ και η ΔΗΜΑΡ. Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από το μπάχαλο με τη στρατηγική που ακολουθεί έχει να αντιμετωπίσει και το γεγονός ότι δεν μπορεί να κινητοποιήσει τα πλήθη και δεν μπορεί να εξαργυρώσει στην κάλπη μια δυναμική που λογικά θα έπρεπε να έχει. 

Ένα πολιτικό σκηνικό, λοιπόν, που βρίσκεται σε… εμπόλεμη κατάσταση και μια οικονομία στην κόψη του ξυραφιού, συνθέτουν ένα εκρηκτικό μείγμα για τη χώρα. 

Διακυβεύεται το μέλλον της, αλλά κάποιοι αρνούνται να το δουν. 

Κι ενώ θα περίμενε κανείς μια στοιχειώδη πολιτική συναίνεση, μια κάποια εθνική ομοψυχία, αντ΄ αυτών βλέπουμε εμφυλιοπολεμικές κραυγές, καταγγελίες για χούντες και έλλειμμα δημοκρατίας, τσακωμούς άνευ ουσίας στη Βουλή, βουλευτές σε ρόλο… επικοντιστή να πηδάνε τα κάγκελα ή άλλους να προκαλούν με τους παχυλούς μισθούς τους, και αντί να ζητούν συγγνώμη να πιστεύουν ότι είναι θύματα συνωμοσίας γιατί κάποιους «ενόχλησαν».

Μια στοιχειώδης πολιτική σοβαρότητα απαιτείται τούτες τις κρίσιμες ώρες. 

Ας βρουν όλοι το θάρρος να κάνουν βήματα πίσω ή μπροστά. 

Τους έχει ανάγκη η πατρίδα, δεν είναι ώρα για προσωπικά και κομματικά βιλαέτια.

Από factorx στις 18/11/2013