Τίποτε δεν είναι δυστυχώς ρόδινο στο απώτερο μέλλον της Ελλάδας, αν δεν ξεπεράσει με επιτυχία μια σειρά από τεράστια δομικά προβλήματα, που ήδη αντιμετωπίζει.
Ανεξάρτητα αν δημιουργήσει τεχνητά πλεονάσματα, ή αν φτωχοποιηθεί τόσο ο Λαός της, που παρά το γεγονός ότι δεν παράγει τα απαραίτητα προς το ζην, εμφανίζει προσωρινά εμπορικά πλεονάσματα λόγω ανέχειας να καταναλώσει τα απαραίτητα, και
χωρίς επενδύσεις σε νέα παραγωγή,
η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει failed state από τα προβλήματα αυτά, καθένα μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας...
1) Ασφαλιστικό- €200-€600 δισ. αναλογιστικό έλλειμμα μας περιμένουν σε λίγα χρόνια.
2) Δημογραφικό- σε λίγα χρόνια το 82% των Ελλήνων θα είναι σε ηλικία που δεν θα μπορούν πια να εργάζονται.
3) Αναπτυξιακό- με πιστωτική συρρίκνωση, χωρίς εξωτερικές επενδύσεις, ανάπτυξη δεν θα έρθει.
4) Δημοσιονομικό- αρνούμαστε να ξοδέψουμε λιγότερα για υπηρεσίες που δεν παρέχει το δημόσιο στους πολίτες.
5) Επιχειρηματικό- ο ΟΟΣΑ βρήκε 555 στρεβλώσεις που κάνουν σχεδόν αδύνατη την επιβίωση μη-διαπλεκόμενων επιχειρήσεων. Μετά 4 χρόνια μνημονίου παραμένουν!
6) Εργασιακό- όσο το κόστος και οι περιορισμοί για μια απόλυση είναι υψηλότερα από το προσδοκώμενο όφελος, οι θέσεις εργασίας θα μεταναστεύουν στο εξωτερικό και η ανεργία θα αυξάνει.
7) Κράτος δικαίου- με τη διαφθορά και την ατιμωρησία ανεξέλεγκτες και καλπάζουσες, κανένα από τα παραπάνω προβλήματα δεν μπορεί να λυθεί. Από ποιούς άλλωστε;
8) Ενεργοποίηση και συμμετοχή των πολιτών στα κοινά- αν περιμένουμε λύσεις από εκπροσώπους, θα παραμείνουμε όπου μας φέρανε.
Για να ξεκινήσουν να δίδονται λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, πρέπει να ενεργοποιηθούν “συλλογικότητες” πολιτών-πολιτικών, σε αντίθεση με την ως τώρα προσέγγιση εκχώρησης της πολιτικής εξουσίας σε εκπροσώπους.
Πρέπει ο πολίτης να αποκτήσει την προσδοκία μιας ευημερούσας Ελλάδας, και όχι απλώς να τη βγάλει ως το επόμενο πακέτο μέτρων υπερφορολόγησης ή καταστολής της ιδιωτικής περιουσίας.
Αντί οι πολίτες να περιμένουν να βρουν τη λύση οι εκλεγμένοι πολιτικοί, θα πρέπει να αυτοοργανωθούν σε ομάδες πίεσης, και ενεργά πλέον να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Ο πολιτικός κόσμος έδωσε ό,τι λύσεις είχε να δώσει. Για αυτό και δεν πρόκειται να ξαναδούμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις, όσο ζούμε.
Οι πολίτες οφείλουν να ενημερωθούν για τα τεράστια αυτά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα, και να συμμετέχουν όλοι ενεργά σε εκείνα που ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει. Ακόμη και αν αυτή η συμμετοχή περιορίζεται στο να ενημερωθούν περί των παραπάνω, όσοι από τον περίγυρο του καθενός δεν έχουν γνώση των θεμάτων.
Όχι με συγκατάβαση αλλά με όρεξη για δράσεις και πρωτοβουλίες.
Είναι πλέον προφανές ότι τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα για να αφεθούν μόνο στους πολιτικούς για να τα λύσουν.
Απαιτείται ενεργοποίηση όλων.
Όπως κάθε φορά που η χώρα φτάνει σε σταυροδρόμι επιβίωσης, άλλωστε.
1) Ασφαλιστικό- €200-€600 δισ. αναλογιστικό έλλειμμα μας περιμένουν σε λίγα χρόνια.
2) Δημογραφικό- σε λίγα χρόνια το 82% των Ελλήνων θα είναι σε ηλικία που δεν θα μπορούν πια να εργάζονται.
3) Αναπτυξιακό- με πιστωτική συρρίκνωση, χωρίς εξωτερικές επενδύσεις, ανάπτυξη δεν θα έρθει.
4) Δημοσιονομικό- αρνούμαστε να ξοδέψουμε λιγότερα για υπηρεσίες που δεν παρέχει το δημόσιο στους πολίτες.
5) Επιχειρηματικό- ο ΟΟΣΑ βρήκε 555 στρεβλώσεις που κάνουν σχεδόν αδύνατη την επιβίωση μη-διαπλεκόμενων επιχειρήσεων. Μετά 4 χρόνια μνημονίου παραμένουν!
6) Εργασιακό- όσο το κόστος και οι περιορισμοί για μια απόλυση είναι υψηλότερα από το προσδοκώμενο όφελος, οι θέσεις εργασίας θα μεταναστεύουν στο εξωτερικό και η ανεργία θα αυξάνει.
7) Κράτος δικαίου- με τη διαφθορά και την ατιμωρησία ανεξέλεγκτες και καλπάζουσες, κανένα από τα παραπάνω προβλήματα δεν μπορεί να λυθεί. Από ποιούς άλλωστε;
8) Ενεργοποίηση και συμμετοχή των πολιτών στα κοινά- αν περιμένουμε λύσεις από εκπροσώπους, θα παραμείνουμε όπου μας φέρανε.
Για να ξεκινήσουν να δίδονται λύσεις σε αυτά τα προβλήματα, πρέπει να ενεργοποιηθούν “συλλογικότητες” πολιτών-πολιτικών, σε αντίθεση με την ως τώρα προσέγγιση εκχώρησης της πολιτικής εξουσίας σε εκπροσώπους.
Πρέπει ο πολίτης να αποκτήσει την προσδοκία μιας ευημερούσας Ελλάδας, και όχι απλώς να τη βγάλει ως το επόμενο πακέτο μέτρων υπερφορολόγησης ή καταστολής της ιδιωτικής περιουσίας.
Αντί οι πολίτες να περιμένουν να βρουν τη λύση οι εκλεγμένοι πολιτικοί, θα πρέπει να αυτοοργανωθούν σε ομάδες πίεσης, και ενεργά πλέον να επηρεάσουν τις εξελίξεις.
Ο πολιτικός κόσμος έδωσε ό,τι λύσεις είχε να δώσει. Για αυτό και δεν πρόκειται να ξαναδούμε αυτοδύναμες κυβερνήσεις, όσο ζούμε.
Οι πολίτες οφείλουν να ενημερωθούν για τα τεράστια αυτά προβλήματα που καλείται να αντιμετωπίσει η χώρα, και να συμμετέχουν όλοι ενεργά σε εκείνα που ο καθένας μπορεί να συνεισφέρει. Ακόμη και αν αυτή η συμμετοχή περιορίζεται στο να ενημερωθούν περί των παραπάνω, όσοι από τον περίγυρο του καθενός δεν έχουν γνώση των θεμάτων.
Όχι με συγκατάβαση αλλά με όρεξη για δράσεις και πρωτοβουλίες.
Είναι πλέον προφανές ότι τα προβλήματα είναι πολύ μεγάλα για να αφεθούν μόνο στους πολιτικούς για να τα λύσουν.
Απαιτείται ενεργοποίηση όλων.
Όπως κάθε φορά που η χώρα φτάνει σε σταυροδρόμι επιβίωσης, άλλωστε.
Του Άγη Βερούτη
Ακολουθήστε τον Άγη Βερούτη στο twitter:@Agissilaos
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου