Σχόλιο: Νομίζω πως αυτή η σειρά προκριματικών συν μπαράζ ήταν η αποθέωση της μεθοδικότητας του Φερνάντο Σάντος. Και η ουσία είναι πως σε αυτόν στρέφονται τα φώτα σήμερα...
Σε σύνολο 30 βαθμών πήρε τους 25 και παραλίγο να πληρώσει εκείνη την κακή μέρα του Αβραάμ, σε μία επιλογή που έκανε και δεν του βγήκε. Έχασε τον Αβραάμ, έχασε τον Κυριάκο Παπαδόπουλο. Έβαλε τον Σιόβα και όλα καλά.
Είχε μία εθνική με τους αστέρες της σε πολύ προχωρημένη ηλικία, τους επιθετικούς της το ίδιο, έδωσε ρόλο στον Μανιάτη, έδωσε ρόλο στον Μήτρογλου. Τον καθοριστικό εν τέλει.
Δεν έχει πρόβλημα ο Φερνάντο να διαχειριστεί τέτοια παιχνίδια. Σήμερα, ήταν σχεδόν αστείος ο τρόπος που τελείωσε τους Ρουμάνους, η εικόνα των οποίων θα ήταν εξευτελιστική για έναν τόσο σημαντικό αγώνα για αυτούς αν δεν είχε έρθει η φάση του 55΄. Όχι πως μετά έκαναν κάτι, απλά πίεσαν και ήρθαν μία δύο δύσκολες στιγμές. Γκολ αυτοί δεν έβαλαν, μόνο εμείς προσπαθήσαμε να βάλουμε δεύτερο για αυτούς. Μία ο Σαμαράς, μία ο Σάμαρης.
Για να είμαι ειλικρινής φοβόμουν τον Καρνέζη, όμως τελικά έκανα λάθος. Όπως λάθος έκανα και για τον Μήτρογλου. Ο οποίος παρότι δε μου άρεσε στα προκριματικά, ήταν σα να ωρίμασε απότομα στα μπαράζ. Και στους δύο αγώνες ήταν καλός σε τομείς που δεν τον εκτιμούσα. Εκεί που τον εκτιμούσα πάντως, στην εκτέλεση, ήταν άψογος και στους δύο αγώνες.
Σήμερα έκαναν εκπληκτική δουλειά οι στόπερ, οι χαφ, αλλά ο λόγος που ξεκίνησε ο Σάντος τον Καραγκούνη φάνηκε στο 23. Όταν σήκωσε το κεφάλι, κατάλαβε πως η ζώνη άμυνας των Ρουμάνων δεν ήταν ακριβώς ζώνη, πέρασε τη μπάλα και αντίο. Μία ενέργεια γράφει ιστορία. Ο Καραγκούνης, θα κλείσει τον κύκλο του στην εθνική όπως του αξίζει. Γιατί κακά τα ψέματα και παρά τα όσα του έχω σούρει λόγω του τρόπου που έπαιζε εντός των συνόρων με τα φάουλ επαφής, είναι μία μορφή που θα τη θυμόμαστε πάντα χαμογελαστοί και με σεβασμό.
Η εθνική πάει στο Ρίο και είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει η στρατιά μετά από αυτή την μεγάλη διοργάνωση.
Είχε μία εθνική με τους αστέρες της σε πολύ προχωρημένη ηλικία, τους επιθετικούς της το ίδιο, έδωσε ρόλο στον Μανιάτη, έδωσε ρόλο στον Μήτρογλου. Τον καθοριστικό εν τέλει.
Δεν έχει πρόβλημα ο Φερνάντο να διαχειριστεί τέτοια παιχνίδια. Σήμερα, ήταν σχεδόν αστείος ο τρόπος που τελείωσε τους Ρουμάνους, η εικόνα των οποίων θα ήταν εξευτελιστική για έναν τόσο σημαντικό αγώνα για αυτούς αν δεν είχε έρθει η φάση του 55΄. Όχι πως μετά έκαναν κάτι, απλά πίεσαν και ήρθαν μία δύο δύσκολες στιγμές. Γκολ αυτοί δεν έβαλαν, μόνο εμείς προσπαθήσαμε να βάλουμε δεύτερο για αυτούς. Μία ο Σαμαράς, μία ο Σάμαρης.
Για να είμαι ειλικρινής φοβόμουν τον Καρνέζη, όμως τελικά έκανα λάθος. Όπως λάθος έκανα και για τον Μήτρογλου. Ο οποίος παρότι δε μου άρεσε στα προκριματικά, ήταν σα να ωρίμασε απότομα στα μπαράζ. Και στους δύο αγώνες ήταν καλός σε τομείς που δεν τον εκτιμούσα. Εκεί που τον εκτιμούσα πάντως, στην εκτέλεση, ήταν άψογος και στους δύο αγώνες.
Σήμερα έκαναν εκπληκτική δουλειά οι στόπερ, οι χαφ, αλλά ο λόγος που ξεκίνησε ο Σάντος τον Καραγκούνη φάνηκε στο 23. Όταν σήκωσε το κεφάλι, κατάλαβε πως η ζώνη άμυνας των Ρουμάνων δεν ήταν ακριβώς ζώνη, πέρασε τη μπάλα και αντίο. Μία ενέργεια γράφει ιστορία. Ο Καραγκούνης, θα κλείσει τον κύκλο του στην εθνική όπως του αξίζει. Γιατί κακά τα ψέματα και παρά τα όσα του έχω σούρει λόγω του τρόπου που έπαιζε εντός των συνόρων με τα φάουλ επαφής, είναι μία μορφή που θα τη θυμόμαστε πάντα χαμογελαστοί και με σεβασμό.
Η εθνική πάει στο Ρίο και είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να αλλάξει η στρατιά μετά από αυτή την μεγάλη διοργάνωση.
Δε νομίζω πως μπορούμε να βγάλουμε άμεσα άλλη φουρνιά σαν αυτή του 2004 που ουσιαστικά το καλοκαίρι κλείνει τον κύκλο της, όμως υπάρχουν παιδιά που μπορούν να την κρατήσουν τουλάχιστον σε επίπεδο παρουσίας σε μεγάλες διοργανώσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου