Βαράει διάλυση ο ΣΥΡΙΖΑ!

ΟΔΗΓΟΣ ΤΡΕΛΟΥ ΦΟΡΤΗΓΟΥ Ο ΑΛΕΞΗΣ. 

ΣΤΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ ΖΩΗ, ΓΛΕΖΟΣ, ΛΑΦΑΖΑΝΗΣ, ΝΤΑΒΑΝΕΛΟΣ ΞΟΡΚΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ

Ο Τσίπρας μοιάζει με οδηγό φορτηγού που ενώ κουβαλάει στη καρότσα τα φρικιά των συνιστωσών πάει κατευθείαν για πρόεδρος της Κομισιόν, την ίδια στιγμή που το πλήρωμα κραυγάζει ότι πρέπει να διαλυθεί η Ένωση και τα θεσμικά της όργανα.

Μιλάμε στην ουσία για ένα τρελό φορτηγό του οποίου η ξέφρενη πορεία προς την αυτοδιάλυση προκαλεί σοκ στους ψηφοφόρους του...

Ο Αλέξης Τσίπρας, που από επικεφαλής του 15μελούς του σχολείου του βρέθηκε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης χάρη στην αδυναμία του Αλέκου Αλαβάνου, έχει καταφέρει τους τελευταίους μήνες να ανοίξει εσωκομματικά μέτωπα με τους Γλέζο, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου και συνεχίζει ακάθετος στο ίδιο τέμπο γεμίζοντας χαρά τον Φαήλο!

Ο Μανώλης Γλέζος σε άρθρο του με τον χαρακτηριστικό τίτλο Εξωκυκλική δήλωση του Μανώλη Γλέζου, αφήνει σαφείς αιχμές κατά της ηγεσίας του κόμματος και τους χειρισμούς της Κουμουνδούρου στο ζήτημα των διαφοροποιήσεων, τόσο του ιδίου όσο και της Ζωής Κωνσταντοπούλου, από την κομματική γραμμή, στην ψήφιση της τροπολογίας για την αναστολή της κρατικής χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής.

Θυμίζοντας την φράση του Ευάγγελου Αβέρωφ Όποιος βγαίνει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος, λοιδορεί την λογική των κομμάτων του δικομματισμού που ήθελε τους βουλευτές, άφωνους, χωρίς άποψη, υποταγμένους στην εκάστοτε ηγεσία. 
Στη "δική μας Αριστερά" δεν υπήρχε μαντρί. Και αυτή ίσως ήταν η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε "εμάς" και όλους τους άλλους, τονίζει ο κ. Γλέζος και προσθέτει: Αυτό το έχει καταγράψει η νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου, και εμείς καλούμεθα να αποδείξουμε ότι αυτή η διαφοροποίηση δεν έχει τελειώσει.

Ιδιαίτερα καυστικός απέναντι στους συνεργάτες του κ. Τσίπρα που τον επέκριναν επειδή τόλμησε να διαφοροποιηθεί από την επίσημη γραμμή, ο κ. Γλέζος χαρακτηρίζει την λογική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ «σαν ίωση» που τον τελευταίο καιρό έχει εξαπλωθεί.

Μάλιστα, ο κ. Γλέζος προειδοποιεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ με το να αφομοιώνει συνήθειες και πρακτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού απλά διαψεύδει τς πολίτες που στήριξαν τις ελπίδες τους για αλλαγή στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ακολουθεί ολόκληρο το άρθρο του κ. Γλέζου

"Όποιος βγαίνει από το μαντρί, τον τρώει ο λύκος" είχε πεί ο Ε. Αβέρωφ πριν μερικές δεκαετίες, και η φράση του έμεινε στην ιστορία.

Τη φράση αυτή η αριστερά την κούναγε σαν μαντηλάκι μπροστά στους βουλευτές της εκάστοτε πλειοψηφίας. Πλειοψηφίας που ήθελε τους βουλευτές, άφωνους, χωρίς άποψη, υποταγμένους στην εκάστοτε ηγεσία.

Έχοντας στο μυαλό τους αυτή τη φράση, βουλευτές ψήφιζαν μνημόνια, εφαρμοστικούς νόμους, τσαλάκωναν τις ιδέες τους τις συνειδήσεις τους, την ελευθερία στην άποψη. Με βάση αυτή την αρχή οι βουλευτές έγιναν κουκιά, "ακόλουθοι", συνυπεύθυνοι του όποιου ηγέτη του δικομματισμού των αρχηγικών κομμάτων.

Σε μερικά πάλι μαντριά της αριστεράς, οι πόρτες ήσαν ανοιχτές, αλλά κανένας δεν είχε στο μυαλό του σκέψη για να βγει από το μαντρί.

Στη "δική μας Αριστερά" δεν υπήρχε μαντρί. Και αυτή ίσως ήταν η θεμελιώδης διαφορά ανάμεσα σε "εμάς" και όλους τους άλλους.

Αυτό το έχει καταγράψει η νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου, και εμείς καλούμεθα να αποδείξουμε ότι αυτή η διαφοροποίηση δεν έχει τελειώσει.

Όμως σαν ίωση έχει εξαπλωθεί η λογική αυτή τον τελευταίο καιρό.

Είτε αφορά το συνέδριο, είτε το νέο ενιαίο κόμμα   είτε το πώς θα συμπεριφερόμαστε, είτε το ποιοι και πως θα μιλάμε δημόσια, είτε το πως θα ψηφίζουμε!

Για να κάνουμε την αντιγραφή πλήρη, φτιάξαμε και τους "κύκλους".

Κύκλους που "διαρρέουν"!  Πού έμαθαν αυτοί οι κύκλοι ότι δεν εξήγησα την στάση μου;

Κύκλοι σύντροφοι; Έτσι μάθαμε να λειτουργούμε; ή έτσι μαθαίνουμε να αντιγράφουμε;  Και τότε σε τι ακριβώς διαφέρουμε;

Ο ΣΥΡΙΖΑ τάραξε τα νερά από την στιγμή της γέννησής του, φέρνοντας μια νέα πρωτόγνωρη αντίληψη για το πως πρέπει να προσεγγίζει η Αρίστερά και ο πολίτης την πολιτική.

Αυτή η αντίληψη έδωσε ελπίδα σε πολίτες που πριν λίγα χρόνια δεν σκεφτόντουσαν ποτέ ότι θα στηρίξουν τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ.

Με το να αφομοιώνουμε συνήθειες και πρακτικές που οδήγησαν την Ελλάδα στην άκρη του γκρεμού απλά τους διαψεύδουμε.

Στο μεταξύ σκληροπυρηνικοί λαφαζαναρέοι που κάθονται αριστερά στην πλατφόρμα θεωρούν ότι ο Τσίπρας δεν έχει τίποτε να συζητήσει με την Ευρώπη, πολλώ δε μάλλον να περνιέται σαν υποψήφιος πρόεδρος του ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο.

Αυτά εκφράστηκαν στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ από εκπροσώπους της Αριστερής Πλατφόρμας (όπως ο κ. Αντ. Νταβανέλος κ.ά.), οι οποίοι μάλιστα διαφώνησαν και με μια σειρά άλλες επιλογές και διακηρύξεις του κ. Τσίπρα. Μεταξύ των σημείων της διαφωνίας ακούστηκε ακόμη και ότι «είναι λάθος να εμφανίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ ως εγγυητής της ομαλότητας»!

«Πώς θα πάμε σε ευρωεκλογές με τον Τσίπρα υποψήφιο για την Επιτροπή και τον Νταβανέλο να λέει ότι πρέπει να διαλυθεί η Ενωση και τα θεσμικά της όργανα;» ακούγεται συχνά σε συζητήσεις.
Διαφορετική άποψη διαφαίνεται μάλιστα πως έχει η Αριστερή Πλατφόρμα και στο θέμα της Εξεταστικής που προτείνει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Σύμφωνα με πληροφορίες, για την εσωκομματική αντιπολίτευση το θέμα αφορά αποκλειστικά και μόνο την (επανα)λειτουργία των ναυπηγείων και την παράδοση των υποβρυχίων και όχι κινήσεις τακτικής, με τη λογική «ο κ. Ευ. Βενιζέλος είναι ο αδύναμος κρίκος της κυβέρνησης»...
Την ίδια στιγμή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο ευρωβουλευτής κ. Ν. Χουντής αλλά και η βουλευτής κυρία Νάντια Βαλαβάνη, η οποία συμμετείχε στην πρόσφατη Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη για τις Οικονομικές και Δημοσιονομικές Πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ενωση, βρίσκονται σε ανοιχτό διάλογο με τον επίτροπο κ. Ολι Ρεν. Μέσω του διαλόγου αυτού μάλιστα αντλούν επιχειρηματολογία και πάντως απορρίπτουν εν τοις πράγμασι κάθε λογική εθνικού απομονωτισμού που δείχνει να κυριαρχεί στην πλευρά της εσωκομματικής αντιπολίτευσης όπως αυτή εκφράζεται από την Αριστερή Πλατφόρμα.

Το σοβαρότερο ρήγμα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάστηκε με αφορμή την απόφαση του κόμματος να ψηφίσει την τροπολογία για την αναστολή χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής.

Η αντίθεση της Αριστερής Πλατφόρμας ήταν διακηρυγμένη, με το σκεπτικό ότι «με το άρθρο 187Α μπορούν να διωχθούν αυθαίρετα προθέσεις και επιδιώξεις και εν τέλει απόψεις και φρονήματα, ενώ με τις διατάξεις του μπορεί να χαρακτηρισθεί ως τρομοκρατική οργάνωση οποιαδήποτε ομάδα διαδηλωτών που κλείνει με πορεία τους δρόμους ή πραγματοποιεί αγωνιστική διαμαρτυρία με διάφορες μορφές ειρηνικών καταλήψεων».
Ομως η έκπληξη ήλθε από την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία έχοντας γνωστοποιήσει τις νομικές της ενστάσεις για την συνταγματικότητα του επίμαχου άρθρου, ψήφισε «παρούσα».

Μάλιστα όπως γράφαμε σε πρόφατη ανάρτησή μας η παρουσία της Ζωής δεν περνάει απαρατήρητη από την διεθνή πολιτική σκηνή.

Ο συνομιλήτης του Έλληνα διπλωμάτη εκείνο το απόγευμα στην Αλέα του Νέου Ψυχικού ήταν ένας Αμερικανός διπλωμάτης από εκείνους που έκαναν σπουδαία δουλειά για το State Department στα μέσα της δεκαετίας του ΄80. Ο ίδιος εκείνη την εποχή είχε βρεθεί ένα φεγγάρι στην Αθήνα ως επικεφαλής ενός ερευνητικού κλιμακίου Αμερκανών ειδικών οι οποίοι είχαν αναλάβει να συντάξουν μια έκθεση με θέμα την Οργάνωση 17 Νοέμβρη. Παρότι συνταξιούχος χαίρει εκτίμησης τόσο στο Λευκό Οίκο όσο και στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων για την σκληρή και άτεγκτη αντικειμένικότητά του. Μάλιστα οι εκθέσεις που έχει κατά καιρούς συντάξει χαρακτηρίζονται από την ωμή παράθεση των γεγονότων χωρίς ίχνος συναισθηματικού χρωματισμού, κάτι που θα μπορούσε να επηρεάσει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την εξαγωγή συμπερασμάτων από τους αποδέκτες του υλικού που ο ίδιος υπέγραφε.

Η τωρινή αποστολή του στην Αθήνα ήταν εξίσου σημαντική με εκείνη της δεκαετίας του ΄80. Σκοπός της αποστολής του ήταν να προτείνει ένα πρόσωπο από το χώρο της κεντροαριστεράς στην Ελλάδα το οποίο θα μπορούσε να κυβερνήσει τη χώρα αφήνοντας στην πιο κρίσιμη περίοδο της σύγχρονης ιστορία της, όπως η σημερινή. Ο Αμερικανός διπλωμάτης που βρίσκεται ήδη 6 μήνες στη χώρα μας μίλησε όλο αυτό το διάστημα με εκατοντάδες Έλληνες και ξένους που ζουν στην Ελλάδα, ταξίδεψε πολλές φορές και εκτός Αθήνας. Ζήτησε να του μεταφράσουν από τα ελληνικά χιλιάδες λέξεις. Όταν παρέδωσε την Έκθεσή του, αυτή κατέληγε σε ένα και μοναδικό όνομα που θα μπορούσε να παίξει αυτό τον ρόλο: Zωή Κωνσταντοπούλου. 

Ο ίδιος μάλιστα όπως εξηγούσε στον συνομιλητή του δήλωσε σίγουρος ότι αν η Ζωή ήταν επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του Αλέξη το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα φλέρταρε με ένα ποσοστό κοντά στο 40%! Ο συνομιλητής του τον κοιτούσε με θρησκευτική προσήλωση καθώς ο Αμερικανός του εξηγούσε πόσο καταλυτική θα μπορούσε να είναι σήμερα η παρουσία μιας ηγετικής φυσιογνωμίας στην Ελλάδα.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, το Δεκέμβριο του 1976. Είναι δικηγόρος, μέλος των Δικηγορικών Συλλόγων Αθηνών και Νέας Υόρκης, ειδικευμένη στο Eθνικό, Ευρωπαϊκό και Διεθνές Ποινικό Δίκαιο και στα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, από όπου και πήρε το πρώτο της πτυχίο. Ήταν μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής και εξελέγη μέλος του Κ.Σ. της ΕΦΕΕ στο Πανσπουδαστικό Συνέδριο του 1995. Ήταν επίσης μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Φοιτητών Νομικής (ELSA), ενώ παράλληλα συμμετείχε στο Πρόγραμμα παροχής δωρεάν Νομικής Βοήθειας του Δ.Σ.Α. σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο.

Ως μέλος της ELSA συμμετείχε στον Συνασπισμό Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, παρακολουθώντας τις εργασίες της Προπαρασκευαστικής Επιτροπής του Ο.Η.Ε. στη Νέα Υόρκη και το Διεθνές Διπλωματικό Συνέδριο στη Ρώμη, από όπου και έστειλε ως πρώτη ανταπόκριση την είδηση της ψήφισης του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου.

Το 1998-1999, φοιτήτρια Erasmus στη Νομική Σχολή Παρισιού 10 Ναντέρ, έλαβε και το πτυχίο maitrise στο Δημόσιο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

To 1999-2000 έκανε το μεταπτυχιακό της στη Νομική Σχολή της Σορβόννης, με αντικείμενο το Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο και την Αντεγκληματική Πολιτική στην Ευρώπη.

Κατά την περίοδο 1998-2000 συμμετείχε στο Πρόγραμμα Επιμόρφωσης Κρατουμένων στις γαλλικές φυλακές, παραδίδοντας μαθήματα αγγλικών σε κρατουμένους στις φυλακές της Fresnes. Επίσης, αρθρογραφούσε στο νομικό περιοδικό της Σορβόννης «Revue L’ Astree».

Κατά το πρώτο 7μηνο του 2001, έκανε πρακτική στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία στη Χάγη.

Ήδη από το 1999 είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης ποινικού Δικαίου και των Νέων Ποινικολόγων, συμμετέχοντας με εισηγήσεις σε συνέδρια στις Συρακούσες, τον Νότο, το Τόκυο.

Το 2001-2002, έλαβε δεύτερο μεταπτυχιακό από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Columbia, στη Νέα Υόρκη, με ειδίκευση στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και το Ποινικό Δίκαιο, εθνικό και διεθνές. Εκτός από τον μεταπτυχιακό τίτλο, της απονεμήθηκε ειδική διάκριση στο διεθνές δίκαιο. Παράλληλα με τις σπουδές της, έκανε πρακτική στην Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδας στον Ο.Η.Ε. και παρείχε δωρεάν νομική βοήθεια σε πολίτες χαμηλού εισοδήματος, που κινδύνευε η στέγασή τους.

Από το 2003 ασκεί μάχιμη δικηγορία στον τομέα του Ποινικού Δικαίου και του Διεθνούς Ποινικού Δικαίου, με έμφαση στη δυναμική υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενώπιον των εθνικών δικαστηρίων αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, έχοντας χειριστείπολλές υποθέσεις που απασχόλησαν την κοινωνία και την κοινή γνώμη.

Παράλληλα, συμμετέχει στον επιστημονικό διάλογο με παρουσιάσεις σε εθνικά και διεθνή συνέδρια και σεμινάρια, αλλά και με αρθρογραφία.

Άρθρα της για σύγχρονα κοινωνικά, πολιτικά και νομικά ζητήματα έχουν δημοσιευθεί και στον ελληνικό Τύπο, ενώ αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό «Κοντέινερ».

Υπήρξε μέλος της Επιτροπής του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που συνέταξε και υπέβαλε, τον Ιούλιο 2003, στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου μήνυση για διεθνή εγκλήματα, που διαπράχθηκαν από Βρετανούς αξιωματούχους στο Ιράκ.

Από το 2007 είναι Πρόεδρος της Επιτροπής Νέων Ποινικολόγων της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου, με μέλη ακαδημαϊκούς, δικηγόρους, δικαστές και εισαγγελείς από όλο τον κόσμο.

Στις ευρωεκλογές του 2009 συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ.