Τον Ιούλιο του 2011 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα, που συνίστατο από παλιούς κομμουνιστές, αναθεωρητές του μαρξισμού και άλλες μικρότερες αριστερές οργανώσεις. Ο πρόεδρός του, Αλέξης Τσίπρας, που πριν λίγο καιρό είχε υποστεί τη διάσπαση με την αποχώρηση των πιο light αριστερών υπό τον Φώτη Κουβέλη, ούτε στα πιο ακραία όνειρα του δεν θα μπορούσε να φαντασθεί ότι κάποτε θα γινόταν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και θα διεκδικούσε την πρωθυπουργία…
Γι’ αυτό, ως συνεπής κομμουνιστής, δεν θα μπορούσε δημοσίως να δηλώσει κάτι διαφορετικό από αυτό, που δήλωσε εκείνο το πρωί του Ιουλίου στον δημοσιογράφο Νικηφόρο Λιανό και στην εφημερίδα «Κυκλαδίτικη»: «Είμαι άθεος και δεν πιστεύω».
Όμως οι εξελίξεις ήταν απρόβλεπτες. Στην Ελλάδα του μνημονίου και της Τρόικας, όπου ήρθαν τα πάνω κάτω, ο κομμουνιστής κι άθεος Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη να διεκδικεί την εξουσία και την πρωθυπουργία.
Όμως οι επικοινωνιολόγοι του νέου αρχηγού τον προειδοποίησαν. Στη χριστιανική Δύση ουδέποτε έχει εκλεγεί πρωθυπουργός ή πρόεδρος ένας δηλωμένος άθεος. Μπορεί να έχει εκλεγεί κάποιος άθεος που το κρύβει. Μπορεί να έχει εκλεγεί ένας ομοφυλόφιλος, ένας σχιζοφρενής, ένας δηλωμένος μοιχός, ένας μαστρωπός, ένας απατεώνας, αλλά ουδέποτε άθεος.
Πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, όπου η Ορθόδοξη Εκκλησία διαδραματίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο και στα πολιτικά πράγματα. Κι οι ευλογίες των ιερέων κι ιδίως των αρχιερέων είναι άκρως σημαντικές για την εκλογή ενός πολιτικού.
Όπως κατέδειξε πρόσφατα η επίσκεψη του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα στην αρχιεπισκοπή κι η συνάντηση του με τον προκαθήμενο της Εκκλησίας μας Ιερώνυμο. Ας μην ξεχνάμε ότι ακόμα κι ο Ανδρέας Παπανδρέου, που αποτελεί το πρότυπο του κ. Τσίπρα, εξελέγη με μια άκρως πατριωτική πλατφόρμα κι είχε πάντα την υποστήριξη της Εκκλησίας. Διότι, ανεξάρτητα από το ποιες ήταν πραγματικά οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του, ο Ανδρέας ήξερε να εμφανίζεται πάντα ως ευσεβής χριστιανός. Κάτι, που η Αριστερά πάντα έκανε όταν ήθελε να διεκδικήσει την εξουσία. Διότι γνώριζε ότι ιδίως σε περιόδους μεγάλης δοκιμασίας, όπως αυτή που περνάμε τώρα, ο κόσμος έχει την τάση να γέρνει προς την Εκκλησία και την Πατρίδα, που είναι οι δύο σταθερές του. Κι αυτές το ΠΑΣΟΚ, που θριάμβευε το 1981, δεν τις αγνόησε, αντίθετα τις εναγκαλίσθηκε. Ορισμένες φορές πολύ σφιχτά…
Το ίδιο, προφανώς, θα έπρεπε να κάνει τώρα κι ο ΣΥΡΙΖΑ. Πώς, όμως, από τη στιγμή που ο ίδιος ο Τσίπρας είχε δηλώσει δημοσίως κι εμφατικά ότι είναι άθεος; Άρχισε, λοιπόν, μια επιχείρηση συγκάλυψης αυτής της πραγματικότητας, διότι ως γνωστόν ο λαός δεν διαθέτει στην πραγματικότητα ούτε μνήμη ούτε κρίση.
Έτσι, η εμφάνισή του στον αγιασμό που έγινε την πρώτη μέρα των μαθημάτων στο Επαγγελματικό Λύκειο Νέας Ιωνίας, ήταν το κάτι άλλο. Δεν αρκέσθηκε να παρακολουθήσει τη θρησκευτική τελετή με σεβασμό, όπως θα έκανε κάθε συνεπής άθεος ή αγνωστικιστής, αλλά συμμετείχε ενεργά. Η φωτογραφία του με την αγιαστούρα, που δέχεται τις ευλογίες του ιερέα, που έκανε την τελετή, και φυλάει τον Σταυρό, έκανε το γύρο των Μέσων και ιδίως του διαδικτύου, προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων. Γιατί υπήρξε συμπεριφορά άκρως προκλητική κι υποκριτική. Δείχνοντας ότι η εξουσία του είναι τόσο απαραίτητη, ώστε θα έκανε οτιδήποτε για να την κερδίσει. Ακόμα και να το «παίξει» ορθόδοξος χριστιανός ενώ δεν είναι. Για τις ψήφους.
Όμως, αν ένας άνθρωπος παίζει με τη θρησκευτική πίστη, που είναι από τις σημαντικότερες εκφράσεις κι εκφάνσεις της ανθρώπινης προσωπικότητας, τι θα κάνει με άλλες «δεσμεύσεις» του, που αφορούν την πολιτική αλλαγή, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο αρχηγός του ευαγγελίζονται μέσα από την αντιμνημονιακή ρητορεία τους, όταν υπόσχονται τα πάντα στους πάντες;
Ποιος μπορεί να εμπιστευθεί, πλέον, την όποια ειλικρίνεια του κ. Τσίπρα;
Γιάννης Λοβέρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου