Το Crisis Management όπως θα έπρεπε να είναι. Εμείς εδώ, έχουμε crisis μονίμως, και management ποτέ!
Τα Κέντρα Επιχειρήσεων και Συντονισμού ήταν έτοιμα, στημένα και εν λειτουργία, 43 λεπτά μετά τις δύο εκρήξεις στην Boylston Street.
Στο ξενοδοχείο Westin, το Κέντρο Τύπου άνοιξε μισή ώρα μετά το συμβάν...
Οι πρώτες δηλώσεις έγιναν μετά από περίπου 1,5 ώρα, όταν ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης και ο αρχηγός της Αστυνομίας της Βοστώνης είχαν νέα να πουν.
Δεν υπήρχε κανένα σχόλιο σε καμία τους δήλωση,του στυλ "σήμερα είναι μια μαύρη μέρα", "η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται", κλπ στα οποία είναι ατσίδες οι δικοί μας.
Ειπώθηκαν μόνο facts (γεγονότα, τι έγινε), καθόλου speculation (σενάρια, εικασίες...), και χρηστικές πληροφορίες (τηλεφωνικοί αριθμοί βοήθειας, συμβουλές "μείνετε σπίτια σας"), κλπ.
Ακούγοντας και βλέποντας τον αστυνομικό διευθυντή να μιλάει, και έχοντας παιδί που σπουδάζει στη Βοστώνη ένοιωσα "ασφαλής", κι ας είχαν μόλις σκάσει δυο βόμβες που θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει χιλιάδες.
Εκατοντάδες φοιτητές, ανάμεσά τους και πολλά δικά μας παιδιά από την Ελλάδα, χωρίς να τους πει κανένας τίποτα, έτρεξαν στα νοσοκομεία της πόλης να δώσουν αίμα.
Μέχρι που έγινε το αδιαχώρητο, και οι αρχές αναγκάστηκαν να βγάλουν ανακοίνωση που έλεγε "σας ευχαριστούμε για την προθυμία σας, έχουμε επάρκεια αίματος, δεν χρειαζόμαστε άλλο, φυλάξτε το για άλλη στιγμή που θα χρειαστεί". Απλά, ανθρώπινα κι ωραία.
Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε όλα τα νοσοκομεία, ήταν στις θέσεις του ελάχιστη ώρα μετά το συμβάν. Υπάρχει σχέδιο για τέτοιες περιπτώσεις, και ετέθη αμέσως σε εφαρμογή. Το "σύστημα ειδοποίησης" όλων, όπως διάβασα στο site της Boston Globe, λειτούργησε άψογα. Ποιοι ειδοποιήθηκαν από ποιους σε ποια σημεία συναντήθηκαν διάφορες ομάδες ανθρώπων για να μην μπλοκαριστουν όλοι με τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο της πόλης, ποια μέσα ήταν εκεί και τους περίμεναν να τους πάνε στα νοσοκομεία, ..., τόσο απλά και εύκολα!
Το Twitter μου γέμισε από μηνύματα ανθρώπων που έχουν σπίτια και διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης, το οποίο αποκλείστηκε χθες, μετά τις εκρήξεις, από την αστυνομία. Πολύς κόσμος, που είχε βρεθεί εκεί, είτε συμμετέχοντας είτε παρακολουθώντας τον Μαραθώνιο, εγκλωβίστηκε και δεν μπορούσε να φύγει. Αρκετοί έχασαν τους σάκους και τις τσάντες με τα υπάρχοντά τους μέσα στον πανικό. Δεν είχαν λεφτά να κινηθούν. Συνάνθρωποι τους μέσω μηνυμάτων στα tweets, τους πρόσφεραν δωρεάν φιλοξενία μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.
Αλλά, ταυτόχρονα, και η Κοινοπολιτεία φρόντισε να στεγάσει πολλούς από αυτούς σε δωμάτια ξενοδοχείων που "κλείστηκαν" επί τούτου.
Μέσα στον πρώτο, μεγάλο πανικό, χιλιάδες άνθρωποι παράτησαν τους σάκους τους (που περιείχαν, οι περισσότεροι, ρούχα για να αλλάξουν όσοι έτρεχαν στον Μαραθώνιο, μόλις τερμάτιζαν) και τράπηκαν σε φυγή. Δεν υπήρξε ούτε ένα περιστατικό κλοπής - θυμηθείτε τις κυριακάτικες σκηνές στο ΟΑΚΑ με τους αλήτες χούλιγκαν της ΑΕΚ να κλέβουν παπούτσια από τους σάκους ποδοσφαιριστων! Και όλες αυτές οι χιλιάδες σάκες μαζεύτηκαν γρήγορα από την αστυνομία, η οποία τις "αντιμετώπισε" ως "ύποπτο υλικό", και στη συνέχεια θα βρεθεί, λέει, τρόπος να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους.
Η περιοχή που "κλείστηκε" από την αστυνομία, "κλείστηκε" για να διευκολύνει τις έρευνές της - να μην πειραχτει ούτε μια πέτρα. Το FBI έχει ήδη πάρει θέση από το πρώτο βράδυ. Και κάνει τη δουλειά του, μαζί με τις τοπικές αρχές. Θεωρώ βέβαιο ότι θα βγάλουν άκρη.
Πολλοί δικοί μας θα πουν "χαίρω πολύ, τώρα που έγινε το κακό...". "Καλή" η ειρωνεία, αλλά αν άκουγε κάποιος έναν ειδικό που μιλούσε χθες στο CNN για μέτρα έγκαιρης αποτροπής τρομοκρατικών ενεργειών, θα άκουγε ότι "όταν πρόκειται για μέρη όπου μπορείς να ελέγξεις τον κόσμο, συγκεντρωμένο, τότε είναι σχετικά εύκολο, αλλά σε έναν ανοικτό Μαραθώνιο, όπου χιλιάδες άνθρωποι κυκλοφορούν παντού, σε μία απόσταση πολλών χιλιομέτρων, οι περισσότεροι με σακίδια στους ώμους, ο έλεγχος ενός τέτοιου πλήθους είναι σχεδόν αδύνατος".
Κάθε άμεσο μέτρο που ελήφθη, όπως κλείσιμο του αεροδρομίου, μπλοκάρισμα του εναέριου χώρου πάνω από τη πόλη, οι στρατιώτες και ειδικές μονάδες που έφτασαν με λεωφορεία στο Boston Common, το μεγάλο πάρκο της πόλης, κ.α.
Όλα τα πανεπιστήμια είχαν έτοιμο μηχανισμό για τον εντοπισμό όλων των φοιτητών τους, ντόπιων και ξένων. Κάθε πανεπιστήμιο έβγαλε αμέσως στον αέρα ένα site στο οποίο καταχωρίζονταν τα ονόματα όλων των φοιτητών που δηλώθηκαν ότι είναι εντάξει, ώστε να καθησυχάσουν οι συγγενείς και φίλοι τους.
Η τηλεόραση, στο ίδιο κλίμα ψυχραιμίας, ακρίβειας στην πληροφόρηση, αποφυγής σχολίων και υπερβολών (τη στιγμή που, από τόσο μακρυά, τα δικά μας ΜΜΕ άρχισαν κιόλας να μιλάνε για "νέα 11η Σεπτεμβρίου"), και προσεκτικής εκτίμησης δεδομένων από ειδικούς που ήταν στο στούντιο (δηλαδή, για την πιθανή σύνθεση των εκρηκτικών, μιλούσε ένας αξιωματικός με 30 χρόνια εμπειρία σε αυτά, και όχι κάποιος δημοσιογράφος που αναλύει τα πάντα, από πολιτικά και οικονομικά, μέχρι και αθλητικά ή καλλιτεχνικά.
Μια σύντομη, λιτή δήλωση, έκανε ο Πρόεδρος Ομπάμα. Χωρίς υπερβολές και ... ύφος. Αποφασιστικά. Ενωτικά. Και πολύ ανθρώπινα για την πόλη που δοκιμάζεται, και τους κατοίκους της.
Δηλώσεις έκαναν μόνο αυτοί που είχαν κάτι να πουν. Δεν βγήκε ούτε ένας πολιτικός, Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικάνος, σε κανένα κανάλι.
Όλοι ξέρουν, πως ό,τι κι αν συμβεί, ιδίως εάν είναι τέτοιας κλίμακας γεγονός, ποιοι θα πρέπει να πάνε που, ποιοι θα κάνουν δηλώσεις, και τι θα λένε.
Εδώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ που, όταν βυθίστηκε το Σάμαινα, τον Σεπτέμβριο του 2000, ένα κανάλι ζήτησε από κυβερνητικό στέλεχος να βγει τηλεφωνικά και να κάνει δηλώσεις, και αυτός βγήκε. Ήμουν δίπλα του, μάλιστα, εκείνη τη στιγμή, και θυμάμαι ακριβώς τι είπε. Είμασταν μαζί στο Σίδνευ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Στο ξενοδοχείο Westin, το Κέντρο Τύπου άνοιξε μισή ώρα μετά το συμβάν...
Οι πρώτες δηλώσεις έγιναν μετά από περίπου 1,5 ώρα, όταν ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης και ο αρχηγός της Αστυνομίας της Βοστώνης είχαν νέα να πουν.
Δεν υπήρχε κανένα σχόλιο σε καμία τους δήλωση,του στυλ "σήμερα είναι μια μαύρη μέρα", "η Δημοκρατία δεν τρομοκρατείται", κλπ στα οποία είναι ατσίδες οι δικοί μας.
Ειπώθηκαν μόνο facts (γεγονότα, τι έγινε), καθόλου speculation (σενάρια, εικασίες...), και χρηστικές πληροφορίες (τηλεφωνικοί αριθμοί βοήθειας, συμβουλές "μείνετε σπίτια σας"), κλπ.
Ακούγοντας και βλέποντας τον αστυνομικό διευθυντή να μιλάει, και έχοντας παιδί που σπουδάζει στη Βοστώνη ένοιωσα "ασφαλής", κι ας είχαν μόλις σκάσει δυο βόμβες που θα μπορούσαν να είχαν σκοτώσει χιλιάδες.
Εκατοντάδες φοιτητές, ανάμεσά τους και πολλά δικά μας παιδιά από την Ελλάδα, χωρίς να τους πει κανένας τίποτα, έτρεξαν στα νοσοκομεία της πόλης να δώσουν αίμα.
Μέχρι που έγινε το αδιαχώρητο, και οι αρχές αναγκάστηκαν να βγάλουν ανακοίνωση που έλεγε "σας ευχαριστούμε για την προθυμία σας, έχουμε επάρκεια αίματος, δεν χρειαζόμαστε άλλο, φυλάξτε το για άλλη στιγμή που θα χρειαστεί". Απλά, ανθρώπινα κι ωραία.
Το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό σε όλα τα νοσοκομεία, ήταν στις θέσεις του ελάχιστη ώρα μετά το συμβάν. Υπάρχει σχέδιο για τέτοιες περιπτώσεις, και ετέθη αμέσως σε εφαρμογή. Το "σύστημα ειδοποίησης" όλων, όπως διάβασα στο site της Boston Globe, λειτούργησε άψογα. Ποιοι ειδοποιήθηκαν από ποιους σε ποια σημεία συναντήθηκαν διάφορες ομάδες ανθρώπων για να μην μπλοκαριστουν όλοι με τα αυτοκίνητά τους στο κέντρο της πόλης, ποια μέσα ήταν εκεί και τους περίμεναν να τους πάνε στα νοσοκομεία, ..., τόσο απλά και εύκολα!
Το Twitter μου γέμισε από μηνύματα ανθρώπων που έχουν σπίτια και διαμερίσματα στο κέντρο της πόλης, το οποίο αποκλείστηκε χθες, μετά τις εκρήξεις, από την αστυνομία. Πολύς κόσμος, που είχε βρεθεί εκεί, είτε συμμετέχοντας είτε παρακολουθώντας τον Μαραθώνιο, εγκλωβίστηκε και δεν μπορούσε να φύγει. Αρκετοί έχασαν τους σάκους και τις τσάντες με τα υπάρχοντά τους μέσα στον πανικό. Δεν είχαν λεφτά να κινηθούν. Συνάνθρωποι τους μέσω μηνυμάτων στα tweets, τους πρόσφεραν δωρεάν φιλοξενία μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα.
Αλλά, ταυτόχρονα, και η Κοινοπολιτεία φρόντισε να στεγάσει πολλούς από αυτούς σε δωμάτια ξενοδοχείων που "κλείστηκαν" επί τούτου.
Μέσα στον πρώτο, μεγάλο πανικό, χιλιάδες άνθρωποι παράτησαν τους σάκους τους (που περιείχαν, οι περισσότεροι, ρούχα για να αλλάξουν όσοι έτρεχαν στον Μαραθώνιο, μόλις τερμάτιζαν) και τράπηκαν σε φυγή. Δεν υπήρξε ούτε ένα περιστατικό κλοπής - θυμηθείτε τις κυριακάτικες σκηνές στο ΟΑΚΑ με τους αλήτες χούλιγκαν της ΑΕΚ να κλέβουν παπούτσια από τους σάκους ποδοσφαιριστων! Και όλες αυτές οι χιλιάδες σάκες μαζεύτηκαν γρήγορα από την αστυνομία, η οποία τις "αντιμετώπισε" ως "ύποπτο υλικό", και στη συνέχεια θα βρεθεί, λέει, τρόπος να επιστραφούν στους ιδιοκτήτες τους.
Η περιοχή που "κλείστηκε" από την αστυνομία, "κλείστηκε" για να διευκολύνει τις έρευνές της - να μην πειραχτει ούτε μια πέτρα. Το FBI έχει ήδη πάρει θέση από το πρώτο βράδυ. Και κάνει τη δουλειά του, μαζί με τις τοπικές αρχές. Θεωρώ βέβαιο ότι θα βγάλουν άκρη.
Πολλοί δικοί μας θα πουν "χαίρω πολύ, τώρα που έγινε το κακό...". "Καλή" η ειρωνεία, αλλά αν άκουγε κάποιος έναν ειδικό που μιλούσε χθες στο CNN για μέτρα έγκαιρης αποτροπής τρομοκρατικών ενεργειών, θα άκουγε ότι "όταν πρόκειται για μέρη όπου μπορείς να ελέγξεις τον κόσμο, συγκεντρωμένο, τότε είναι σχετικά εύκολο, αλλά σε έναν ανοικτό Μαραθώνιο, όπου χιλιάδες άνθρωποι κυκλοφορούν παντού, σε μία απόσταση πολλών χιλιομέτρων, οι περισσότεροι με σακίδια στους ώμους, ο έλεγχος ενός τέτοιου πλήθους είναι σχεδόν αδύνατος".
Κάθε άμεσο μέτρο που ελήφθη, όπως κλείσιμο του αεροδρομίου, μπλοκάρισμα του εναέριου χώρου πάνω από τη πόλη, οι στρατιώτες και ειδικές μονάδες που έφτασαν με λεωφορεία στο Boston Common, το μεγάλο πάρκο της πόλης, κ.α.
Όλα τα πανεπιστήμια είχαν έτοιμο μηχανισμό για τον εντοπισμό όλων των φοιτητών τους, ντόπιων και ξένων. Κάθε πανεπιστήμιο έβγαλε αμέσως στον αέρα ένα site στο οποίο καταχωρίζονταν τα ονόματα όλων των φοιτητών που δηλώθηκαν ότι είναι εντάξει, ώστε να καθησυχάσουν οι συγγενείς και φίλοι τους.
Η τηλεόραση, στο ίδιο κλίμα ψυχραιμίας, ακρίβειας στην πληροφόρηση, αποφυγής σχολίων και υπερβολών (τη στιγμή που, από τόσο μακρυά, τα δικά μας ΜΜΕ άρχισαν κιόλας να μιλάνε για "νέα 11η Σεπτεμβρίου"), και προσεκτικής εκτίμησης δεδομένων από ειδικούς που ήταν στο στούντιο (δηλαδή, για την πιθανή σύνθεση των εκρηκτικών, μιλούσε ένας αξιωματικός με 30 χρόνια εμπειρία σε αυτά, και όχι κάποιος δημοσιογράφος που αναλύει τα πάντα, από πολιτικά και οικονομικά, μέχρι και αθλητικά ή καλλιτεχνικά.
Μια σύντομη, λιτή δήλωση, έκανε ο Πρόεδρος Ομπάμα. Χωρίς υπερβολές και ... ύφος. Αποφασιστικά. Ενωτικά. Και πολύ ανθρώπινα για την πόλη που δοκιμάζεται, και τους κατοίκους της.
Δηλώσεις έκαναν μόνο αυτοί που είχαν κάτι να πουν. Δεν βγήκε ούτε ένας πολιτικός, Δημοκρατικός ή Ρεπουμπλικάνος, σε κανένα κανάλι.
Όλοι ξέρουν, πως ό,τι κι αν συμβεί, ιδίως εάν είναι τέτοιας κλίμακας γεγονός, ποιοι θα πρέπει να πάνε που, ποιοι θα κάνουν δηλώσεις, και τι θα λένε.
Εδώ, δεν θα ξεχάσω ποτέ που, όταν βυθίστηκε το Σάμαινα, τον Σεπτέμβριο του 2000, ένα κανάλι ζήτησε από κυβερνητικό στέλεχος να βγει τηλεφωνικά και να κάνει δηλώσεις, και αυτός βγήκε. Ήμουν δίπλα του, μάλιστα, εκείνη τη στιγμή, και θυμάμαι ακριβώς τι είπε. Είμασταν μαζί στο Σίδνευ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου