Του Γιώργου Καισάριου
Η ανεργία των νέων στην Ιταλία έχει φτάσει στο 37%.
Για το 2012 το ΑΕΠ μειώθηκε 2% περίπου και η πρόβλεψη για φέτος (έως τώρα) είναι ότι η μείωση θα είναι 1,4%.
Συνολικά από το 2008 το ΑΕΠ της χώρας θα μειωθεί 10% περίπου, βάζοντας και το 2013 μέσα.Πολλοί στην Ελλάδα νομίζουν ότι επειδή η Ιταλία είναι ικανή να τινάξει την ζώνη του ευρώ στον αέρα, θα υπάρξει κάποια λύση που θα πάρει η μπόρα και εμάς....
Σημειώστε τα λόγια μου, δεν θα γίνει αυτό. Διότι όπως σας έχω πει εδώ και δυο χρόνια περίπου, δεν υπάρχουν αρκετά λεφτά στην ζώνη του ευρώ για να καλύψουν τις ζημιές στις τράπεζες από τις διαγραφές που απαιτούνται να γίνουν, τόσο σε ιδιωτικό επίπεδο όσο και σε χρέος κρατών. Ή θα χρησιμοποιήσουμε την δημιουργική λογιστική της κεντρικής τράπεζας να φτιάξουμε το σύστημα, ή απλά το σύστημα δεν θα φτιαχτεί και όλη η Ευρώπη θα βιώσει μία αποπληθωριστική λαίλαπα όπως δεν την έχει νιώσει ποτέ.
Η Confindustria –ο σύνδεσμος επιχειρήσεων της Ιταλίας– λέει ότι το 29% των εταιριών στην Ιταλία δεν μπορεί να καλύψει τις λειτουργικές του δαπάνες και ότι έχει στεγνώσει από ρευστότητα. Οι τράπεζες δεν δανείζουν και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν σε καθημερινή βάση. Μάλιστα, οι πτωχεύσεις έχουν φτάσει τις 1.000 επιχειρήσεις την ήμερα.
Το πρόβλημα βέβαια με τις τράπεζες στην Ιταλία είναι το ίδιο με εδώ. Από την μια οι περισσότερες τράπεζες δεν έχουν λεφτά να δανείσουν –ακόμα και να θέλουν– και από την άλλη, αυτές που έχουν δεν βρίσκουν άξιους δανειστές για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Άλλο ένα φαινόμενο των καιρών είναι ότι οι επιχειρήσεις στην Ιταλία πλέον αργούν να πληρώσουν το προσωπικό τους. Αν και το φαινόμενο ακόμα δεν έχει φτάσει τα επίπεδα επιδημίας της Ελλάδος, εντούτοις είναι ένα καθημερινό πλέον φαινόμενα με αυξητικές τάσεις.
Η S&P πρόσφατα είπε ότι το default rate (ποσοστό μη πληρωμής) σε εταιρικά ομόλογα υψηλής απόδοσης (non investment grade) έφτασε το 9.5% to 2012 για την Ιταλία (από 5.7% το 2011) και στο 14.3% για την Ισπανία (από 7.1% το 2011). Στη δε Γαλλία (το άλλο Ευρωπαϊκό μπουμπούκι) το ανάλογο νούμερο ήταν 8.7% το 2012 από 8% το 2011. Αντίθετα πτωτικές τάσεις δείχνουν Αγγλία και Γερμανία.
Η Ευρώπη θα νιώσει άγριο αποπληθωρισμό αν δεν καταφέρει να αυξήσει την κυκλοφορία του χρήματος, είπε ο Lars Christensen της Danske Bank. Λέει ότι η κατάσταση μοιάζει πάρα πολύ με την Ιαπωνία το 1996. Είναι ένα σενάριο που έχω προβάλει τώρα και αρκετά χρόνια, αλλά τώρα μόλις αρχίζει και συνειδητοποιείται από πολλούς.
Στο μεταξύ, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών που θέλουν οι φορομπηχτικοί Ευρωπαίοι να επιβλέπουν μάλλον δεν θα μπει σε εφαρμογή. Μελέτες δείχνουν ότι ναι μεν αυτός ο φόρος θα αυξήσει τα έσοδα κατά 30 δις ευρώ σε ορισμένα κράτη της ένωσης που θα το επιβάλουν, αλλά θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες στην αγορά ομολόγων.
Η Confindustria –ο σύνδεσμος επιχειρήσεων της Ιταλίας– λέει ότι το 29% των εταιριών στην Ιταλία δεν μπορεί να καλύψει τις λειτουργικές του δαπάνες και ότι έχει στεγνώσει από ρευστότητα. Οι τράπεζες δεν δανείζουν και όλο και περισσότερες επιχειρήσεις κλείνουν σε καθημερινή βάση. Μάλιστα, οι πτωχεύσεις έχουν φτάσει τις 1.000 επιχειρήσεις την ήμερα.
Το πρόβλημα βέβαια με τις τράπεζες στην Ιταλία είναι το ίδιο με εδώ. Από την μια οι περισσότερες τράπεζες δεν έχουν λεφτά να δανείσουν –ακόμα και να θέλουν– και από την άλλη, αυτές που έχουν δεν βρίσκουν άξιους δανειστές για να πάρουν πίσω τα λεφτά τους.
Άλλο ένα φαινόμενο των καιρών είναι ότι οι επιχειρήσεις στην Ιταλία πλέον αργούν να πληρώσουν το προσωπικό τους. Αν και το φαινόμενο ακόμα δεν έχει φτάσει τα επίπεδα επιδημίας της Ελλάδος, εντούτοις είναι ένα καθημερινό πλέον φαινόμενα με αυξητικές τάσεις.
Η S&P πρόσφατα είπε ότι το default rate (ποσοστό μη πληρωμής) σε εταιρικά ομόλογα υψηλής απόδοσης (non investment grade) έφτασε το 9.5% to 2012 για την Ιταλία (από 5.7% το 2011) και στο 14.3% για την Ισπανία (από 7.1% το 2011). Στη δε Γαλλία (το άλλο Ευρωπαϊκό μπουμπούκι) το ανάλογο νούμερο ήταν 8.7% το 2012 από 8% το 2011. Αντίθετα πτωτικές τάσεις δείχνουν Αγγλία και Γερμανία.
Η Ευρώπη θα νιώσει άγριο αποπληθωρισμό αν δεν καταφέρει να αυξήσει την κυκλοφορία του χρήματος, είπε ο Lars Christensen της Danske Bank. Λέει ότι η κατάσταση μοιάζει πάρα πολύ με την Ιαπωνία το 1996. Είναι ένα σενάριο που έχω προβάλει τώρα και αρκετά χρόνια, αλλά τώρα μόλις αρχίζει και συνειδητοποιείται από πολλούς.
Στο μεταξύ, ο φόρος επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών που θέλουν οι φορομπηχτικοί Ευρωπαίοι να επιβλέπουν μάλλον δεν θα μπει σε εφαρμογή. Μελέτες δείχνουν ότι ναι μεν αυτός ο φόρος θα αυξήσει τα έσοδα κατά 30 δις ευρώ σε ορισμένα κράτη της ένωσης που θα το επιβάλουν, αλλά θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες στην αγορά ομολόγων.
Μεταξύ άλλων, μείωση της ρευστότητας στην αγορά ομολόγων κατά 15% και αύξηση των αποδόσεων – άρα αύξηση του χρηματοδοτικού κόστους των κρατικών προϋπολογισμών των κρατών μελών που θα το εφαρμόσουν. Που σημαίνει ακόμα μειωμένη ρευστότητα και μεγαλύτερο κόστος για χώρες όπως είναι Ιταλία και Ισπανία. Στην Σουηδία δοκίμασαν κάτι ανάλογο το 1989 και κατέρρευσε η εκεί αγορά ομολόγων.
Οι Γάλλοι όμως δεν παραδίνονται και δεν τα βάζουν κάτω, θα κάνουν ότι μπορούν για να βρουν έσοδα, με σκοπό να διατηρήσουν την αναποτελεσματική τους δημόσια διοίκηση, χωρίς να προβούν σε απόλυση δημοσίων υπαλλήλων η μείωση των συντάξεων του δημοσίου τομέα.
Πως να λέγετε άραγε το Una faccia Una razza στα Γαλλικά;
Capital
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου