Είμαι σχεδόν βέβαιη πως ουκ ολίγες φορές έχετε σταθεί μπροστά σε πολλαπλές φιάλες κρασιών στα ράφια μιας κάβας ή ενός super market και έχετε μπερδευτεί με τις δυσκολονόητες περιγραφές και τα περίεργα ονόματα. Θα ήθελα όμως να επιστήσω την προσοχή στην αναφορά «Περιέχει Θειώδη» ή αγγλιστί «Contains sulfites».Πρόκειται λοιπόν για μια πληροφορία, πάνω στην κόντρα (όπισθεν) συνήθως ετικέτα του κρασιού, η οποία είναι υποχρεωτικά αναγραφόμενη από το 2004 βάση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας...
Τα θειώδη είναι παράγωγα του διοξειδίου του θείου και χρησιμοποιούνται εδώ και πολλά χρόνια κατά την διάρκεια της οινοποίησης. Από τους Ρωμαίους και τους Αιγύπτιους που έχουν βρεθεί αναφορές στα θειώδη και συνεχίζοντας στον Μεσαίωνα και τους Ολλανδούς θαλασσοπόρους. Η προσθήκη τους είναι απαραίτητη μεν σε πολύ συγκεκριμένες ποσότητες δε, αφού προστατεύουν τον οίνο από μια ενδεχόμενη οξείδωση ενώ ταυτόχρονα έχουν και αντιμικροβιακή δράση για τυχόν απρόσμενη ανάπτυξη μικροοργανισμών. Αποτελούν με λίγα λόγια το «συντηρητικό» του κρασιού ή το αντίστοιχο «Ε» μιας κονσέρβας τροφίμων, όπως χαρακτηριστικά μου αρέσει να λέω.
Πρέπει να αναφερθεί πως όταν η χρήση του γίνεται εντός ορισμένων τιμών και υπεύθυνα, ο θειώδης ανυδρίτης είναι το αποτελεσματικότερο και πιο ασφαλές συντηρητικό στην βιομηχανία τροφίμων και ποτών. Όμως αποτελεί αλλεργιογόνο παράγοντα και έτσι κάποια «λίγα» άτομα (μόλις 1%) είναι ευαίσθητα στις ενώσεις αυτού, παρουσιάζοντας μια ποικιλία αντιδράσεων. Η ευαισθησία αυτή ανιχνεύεται με ειδικό ιατρικό τεστ αλλά με την υποχρεωτική ένδειξη στην ετικέτα ο κάθε καταναλωτής προειδοποιείται εγκαίρως εάν γνωρίζει την ευαισθησία του. Οι υπόλοιποι συνεχίζουμε κανονικά να απολαμβάνουμε το κρασί μας όπως μέχρι σήμερα βέβαια πάντα με μέτρο.
Θα πει κάποιος, αφού μπορεί να προκαλέσει αλλεργία γιατί τότε το βάζουμε; Ναι, θεωρητικά εάν δεν χρησιμοποιηθεί, το κρασί είναι πιο «αγνό», όμως είναι σίγουρα πιο ευάλωτο, ευαίσθητο και μέχρι να το απολαύσουμε στο ποτήρι μας θα έχει ξινίσει (εάν μου επιτρέπεται η λέξη). Επίσης να σημειωθεί οτι το χύμα κρασί περιέχει περισσότερα θειώδη από ότι το εμφιαλωμένο και αυτό γιατί υπάρχει άγνοια και η πεποίθηση ότι «όσο περισσότερο προσθέσω, τόσο πιο πολύ καιρό θα συντηρηθεί». Αυτό σε καμία περίπτωση δεν ισχύει και η ποσότητα έχει συγκεκριμένα όρια.
Με την πάροδο των χρόνων και την εξέλιξη της τεχνολογίας, την όσο δυνατόν πιο άριστη ποιότητα της πρώτης ύλης από τα αμπέλια και διάφορες βοηθητικές μεθόδους κατά την οινοποίηση, η χρησιμοποιούμενη ποσότητα έχει μειωθεί σημαντικά φτάνοντας στα ακραία «Φυσικά» κρασιά στα οποία η προσθήκη θειώδη ανυδρίτη είναι κατηγορηματική και θα αναφερθούμε την επόμενη εβδομάδα.
Χρύσα Γιατρά, sommelier- οινολόγος MSc O.I.V. Paris
Πηγή: giatra.wine.gr
Αντικλείδι , http://antikleidi.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου