Ο Δεκάλογος του σύγχρονου «εθελοντή» σε μια ρημαγμένη Ελλάδα

Όσον αφορά τον ευκόλως χρησιμοποιήσιμο και καταχρηστικά εκμεταλλεύσιμο όρο του «εθελοντή», ας αναφερθούν και ας προβληματίσουν ηθικοί κανόνες για το τι σημαίνει σε τελική ανάλυση ο συγκεκριμένος όρος, τουλάχιστον σε τούτη εδώ τη χώρα, θεωρώντας βέβαια το Δεκάλογο που ακολουθεί ως μία προσωπική και μόνο γνώμη.

1. Εθελοντής είναι εκείνος ο οποίος προσφέρει ό,τι δύναται να προσφέρει υπέρ του συνανθρώπου του και για κοινωφελή σκοπό ΧΩΡΙΣ να αποσκοπεί σε μελλοντικό προσωπικό του συμφέρον...

2. Εθελοντής είναι εκείνος που αντιλαμβάνεται πώς πρέπει να πράξει για να προσφέρει, γνωρίζει γιατί το πράττει και συνειδητά προτίθεται να...

προσφέρει χωρίς καμιάς μορφής «ανταμοιβή» στοχεύοντας και μόνο στην ηθική του ικανοποίηση.

3. Εθελοντής είναι εκείνος που πράττει κατά συνείδηση και όχι ακολουθώντας γραμμές είτε ευθείες είτε τεθλασμένες.

4. Εθελοντής είναι εκείνος που προσφέρει το οτιδήποτε υπερασπιζόμενος την ανωνυμία του.

5. Εθελοντής είναι ή τουλάχιστον προκύπτει να αποτελεί, πλέον εξαναγκαστικά και καταχρηστικά, ο κάθε άνεργος ως ένα απρόσωπο αριθμητικό ψηφίο ενός πενταψήφιου ή εξαψήφιου αριθμού το οποίο απλώς πλανάται μεταξύ ανεργίας και επισφαλούς εργασίας ώστε να μειώνεται πλασματικά και με αισχρό τρόπο το κατά περίπτωση τρέχον ποσοστό ανεργίας σε τούτη την Ψωροκώσταινα.

6. Εθελοντής ΔΕΝ είναι και δεν δύναται να είναι κάθε κομματικός, πρώην ή μη πολιτικός διαπλεκόμενος και το εκάστοτε συνάφι του ευελπιστώντας στο να αυτοανακυρηχθούν ως ευεργέτες, γιατί όχι, και Άγιοι.

7. Εθελοντής ΔΕΝ είναι εκείνος ή γενικώς όλοι εκείνοι, οι οποίοι ενώ είχαν καλομάθει στα σαλέ τους, τα κότερα, τα ιστιοπλοϊκά τους, τη χλιδή τους και τα δυσθεώρητα “Cayenne” τους περί των βορείων και λοιπών «πρώην high class» προαστίων καθώς και στα ψεύτικα και κούφια όνειρά τους, τούτη την ώρα να παλεύουν εξαναγκαστικώς στο να το παίξουν «καλο-εθελοντές», «υποστηριχτές» και «καλοθελητές» υπέρ των φτωχών και του γενικού καλού, φορώντας τα φανταχτερά τους ημι-σπορ (κατ’ ανάγκη δυστυχώς για κείνους) ντυσίματά τους και πλασάροντας τους εαυτούς τους -αποφεύγοντας μάλιστα επιμελώς, αλλά και δια «ευγενούς» ροπάλου, εκείνους τους ταλαίπωρους που ο φόβος του αγγίγματος και μόνο μπορεί να τους αποφέρει κατακριτέο λέκιασμα ίσως και ανεπιθύμητο οσφρητικό αποτέλεσμα στον ξεθαμμένο “Yves Saint Laurent” ρουχισμό τους- ως υπεράνω εθελοντές ενός ανώτερου κοινωνικού χρυσελεφάντινου θεού ο οποίος κάποτε θα τους λυπηθεί και θα τους ξαναχώσει στην «superουάου» -χρεοκοπημένη πια- πρώην αιμοσταγή πολυεθνική όπου ας πούμε ότι εργάζονταν, αλλά επειδή η αχρηστία και το μιζανπλί, ασχέτως φύλου, πλέον δύσκολα πληρώνεται, επέστρεψαν σπίτι τους.

8. Εθελοντής ΔΕΝ είναι εκείνος που προσφέρει απλόχερα «εθελοντικώς» και ιδιοτελώς τις μέχρι πρότινος ηθικές του αξίες, ευελπιστώντας σε προσωπική του ωφέλεια είτε αυτό αποτελεί κάποιου είδους επερχόμενη «προκηρυσσόμενη» έμμισθη εργασία με ή χωρίς ΑΣΕΠ ή σε προσωπικό όφελος βασιζόμενος στις «υπηρεσίες» που ήδη έχει προσφέρει.

9. Εθελοντής είναι εκείνος που θα δώσει και το αίμα του για τον συνάνθρωπό του και δεν θα το αναφέρει πουθενά.

10. Εθελοντής είναι ή εξακολουθεί να πιστεύεται ότι αποτελεί, όσον αφορά τούτη τη χώρα και κατά γενική ομολογία, ο μαλθακός άνθρωπος (κοινή ονομασία = ο μ@λ@κ@ς), όσο τραγικός κι αν ηχεί ο χαρακτηρισμός αυτός.

Έγραψε ο Αλέξανδρος Ξυράφης, 

Γεωπόνος

DRAMAnia