Πανεπιστήμια ή πολιτικά θερμοκήπια;

Αρκετές είναι οι διαφωνίες που μπορούν να υπάρξουν για μια σειρά θεμάτων. Αν ένα όμως ζήτημα θα πρέπει να ενώνει όλους τους Έλληνες αυτό είναι η Παιδεία. 

Το έλλειμμα παιδείας είναι εξάλλου που με τόσο εμφατικό τρόπο πληρώνει η χώρα μας. Την απουσία ουσιαστικής καλλιέργειας των πολιτών της. 
Έλλειμμα παιδείας έχουμε ως προς τον σεβασμό στους θεσμούς, έλλειμμα καθημερινής συμπεριφοράς, έλλειμμα σεβασμού της ιεραρχίας και των θετικών προτύπων.

Πριν από περίπου ένα χρόνο, είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ ένα από τα πιο σύγχρονα εκπαιδευτικά ιδρύματα του πλανήτη. ...
Αναφέρομαι στο Πανεπιστήμιο του Abu Dhabi. Ένα πνευματικό ίδρυμα το οποίο προ ολίγων μηνών ανακοίνωσε τη μετάβαση του στο ψηφιακό βιβλίο. Όλα τα μαθήματα δηλαδή θα γίνονται από εδώ και στο εξής μόνο μέσω τεχνολογίας και το χαρτί θα αντικατασταθεί. Ο κάθε φοιτητής εκεί έχει το δικό του PC αλλά και ipad.

Σε μια λοιπόν φουλ αραβική – ισλαμική χώρα (άρα εκ προοιμίου υπανάπτυκτη για εμάς τους δήθεν αναπτυγμένους Ευρωπαίους), διαπίστωσα τί σημαίνει μοντέρνα εκπαίδευση. Χώροι εξαιρετικοί, καθηγητές από όλο τον κόσμο δίδασκαν τους μαθητές. Ακόμα κι αν οι μαντίλες, όπως είναι φυσικό, μας ξένιζαν, το εν λόγω ίδρυμα έδειχνε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Να δημιουργήσουμε δηλαδή τις υποδομές εκείνες ώστε τα παιδιά μας, η αυριανή καλύτερη γενιά από εμάς, να σπουδάσει σε καλύτερες συνθήκες.

Την στιγμή όμως που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω στον ανεπτυγμένο κόσμο, στην Ελλάδα, ούτε για το αυτονόητο δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε. Δεν θα μπω σε θέματα ποιότητας εκπαίδευσης. Αυτά εξάλλου είναι για τους ακαδημαϊκούς. Θα ήθελα απλά να σταθώ στις πανεπιστημιακές υποδομές. Όταν κόμματα και πολιτικοί χώροι φθάνουν στο σημείο να θεωρούν πως τα πανεπιστήμια λόγω ασύλου θα πρέπει να αποτελούν χώρους αποθήκευσης μολότοφ αντί ανταλλαγής ιδεών, όταν τα εγχώρια πανεπιστήμια περισσότερο θυμίζουν χωματερές και είναι αποκρουστικά στους ίδιους τους φοιτητές, όταν η κομματικοποίηση – και για να εξηγούμαστε, η κάθε είδους και πολιτικού χώρου κομματικοποίηση– πρυτανεύει, τότε με λύπη φθάνουμε στο συμπέρασμα πως και αυτή και η επόμενη γενιά έχουν χάσει το τρένο της προόδου.

Δεν είναι δυνατό λοιπόν επειδή κάποια κόμματα θέλουν τη νεολαία δέσμια των πολιτικών στρατηγικών της, με καταλήψεις ή άλλα τερτίπια, να στερούν από τα παιδιά μας την ευκαιρία να λειτουργήσουν στα μοντέρνα πρότυπα. 
Δεν είναι δυνατό επειδή κάποιοι φαντασιώνονται στα 50 ή τα 60 τους έναν νέο Μάη του 68, οι καινούργιες γενιές να αναγκάζονται να ζουν σε τέτοιες άθλιες συνθήκες. Πρέπει κάποιοι εγκέφαλοι της ελληνικής πολιτικής σκηνής λοιπόν να καταλάβουν το αυτονόητο: πως τα νοσοκομεία είναι για να γίνονται οι άνθρωποι καλά, οι δημόσιες υπηρεσίες για να εξυπηρετείται ο πολίτης στην καθημερινότητα του και τα πανεπιστήμια για να μαθαίνουν τα παιδιά μας γράμματα. 
Όσοι ονειρεύονται πολιτικά «θερμοκήπια» απλά έχουν χάσει τη στόχευση τους. Κι έστω εξαιτίας μιας λάθος οπτικής, δεν υποθηκεύουν απλά το μέλλον της χώρας. Υποθηκεύουν το μέλλον των ίδιων των παιδιών μας. 
Δημ. Μαρκόπουλος
protothema