Ο Παπακωνσταντίνου, ο Γερουλάνος, ο Δρούτσας, η Μπιρμπίλη και τα άλλα παιδιά...

ΟΙ «ΚΗΠΟΥΡΟΙ» ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ   

Σε ένα πρωθυπουργοκεντρικό συγκεντρωτικό σύστημα σαν το δικό μας, όπου ο κάθε πρωθυπουργός είναι πανίσχυρος και ανέλεγκτος, δεν είναι δυνατόν από τη μία να θριαμβολογεί για το κυβερνητικό έργο αλλά όταν προκύπτει σκάνδαλο να επιρρίπτει τις ευθύνες στους υπουργούς του. Έτσι πορευτήκαμε μεταπολιτευτικά με ισχυρούς πρωθυπουργούς που διόριζαν τους «κηπουρούς τους» σε κρίσιμα πόστα, φίλους και κολλητούς ουσιαστικά να χειρίζονται τις τύχες της χώρας.           

«Δικαίωμα του βασιλέως είναι να διορίζει πρωθυπουργό, ακόμη και τον κηπουρόν του». Τάδε έφη Παναγιώτης Πιπινέλης...


Η ρήση του έμεινε ιστορική όταν το 1963 διορίσθηκε από το βασιλιά υπηρεσιακός πρωθυπουργός. Όπως έμεινε στην Ιστορία και ο ίδιος ως «κηπουρός του βασιλέως».
Από τότε μέχρι σήμερα είχαμε ανάλογα φαινόμενα, με ένταση, όμως το ζήσαμε την περίοδο της διακυβέρνησης της χώρας από τον Γιώργο Παπανδρέου. 

Ο Γιώργος Φλωρίδης επανέλαβε τη ρήση του Πιπενέλη, όχι για να δικαιολογήσει τον τότε Πρωθυπουργό αλλά για να τον  καταγγείλει. Ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ άσκησε σκληρή κριτική στις επιλογές του Γιώργου Παπανδρέου, για τα πρόσωπα που είχε επιλέξει  στη συγκρότηση του Υπουργικού Συμβουλίου. «Το Σύνταγμα δίδει το απόλυτο δικαίωμα στον πρωθυπουργό να διορίζει υπουργούς πρόσωπα της εμπιστοσύνης του, αλλά δεν του επιτρέπει να διορίζει υπουργό τον κηπουρό του», είχε πει. Βέβαια τα «παπαγαλάκια» της εξουσίας, τότε τον κατηγορούσαν ότι τα έλεγε γιατί δεν έλαβε ο ίδιος κάποια θέση.

Σήμερα, οι ίδιοι κατακεραυνώνουν τον Παπανδρέου και τους «κηπουρούς» του. Αυτή είναι η συνήθης πρακτική, κανένας δεν αμφισβητεί τον ισχυρό πρωθυπουργό και την αυλή του, μέχρι να χάσει την εξουσία.      

Τα σκάνδαλα των τελευταίων μηνών αλλά και οι εντυπώσεις κάθαρσης που προσπαθούν να επιβάλλουν οι μηχανισμοί προπαγάνδας αποδεικνύουν την αγωνία να θάψουν, για μια ακόμη φορά, τη βαθύτερη αλήθεια. Η παραγωγή σκανδάλων είναι θέμα εξ αρχής, βαθύτατα, πολιτικό.
Αγγίζουν την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας και ως εκ τούτου φέρνουν το πολιτικό προσωπικό της χώρας αντιμέτωπο με τις ατομικές και συλλογικές του ευθύνες. Αγγίζουν τη λειτουργία της κυβέρνησης, της βουλής και της δικαιοσύνης.    
Τα κόμματα, εξουσίας  δεν απέβλεπαν στην οργάνωση της πολιτείας σύμφωνα με μια πολιτική ιδεολογία, αλλά διαγκωνίζονται για τη νομή της εξουσίας. Αντί για άξιους, δημιούργησαν στρατιές  «κολλητών» και «κηπουρών». Μια ματιά στην στελέχωση των ΔΕΚΟ, τους διορισμούς στην ΕΡΤ και σε κάθε κρατικό οργανισμό αποδεικνύει ότι τίποτα δεν άλλαξε. 
Ας θυμηθούμε τα πρόσωπα που βρίσκονταν πολύ κοντά στον κ. Παπανδρέου στις 4 Οκτωβρίου του 2009 όταν ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έγινε πρωθυπουργός:
ΧΑΡΗΣ ΠΑΜΠΟΥΚΗΣ: Ο άνθρωπος που έλυνε και έδενε, ο εξ απορρήτων συνεργάτης, καθηγητής, μεγαλοδικηγόρος, συνδέθηκε στενά με τον κ. Παπανδρέου και τα αδέλφια του. Έγινε γνωστός για τις επενδύσεις από το Κατάρ, που δεν έγιναν ποτέ και την ηρωική έξοδο του. 
Ο κ. Χάρης Παμπούκης ήταν το πιο ισχυρό πρόσωπο της πρώτης κυβέρνησης που σχημάτισε ο κ. Παπανδρέου. Ορίσθηκε υπουργός Επικρατείας αλλά ουσιαστικά ήταν «αντ’ αυτού»  αφού είχε την αρμοδιότητα συντονισμού ολόκληρης της κυβέρνησης με  γραφείο στο Μαξίμου.
Ο κ. Παμπούκης ήταν αυτός που θα υλοποιούσε το fast track με την προσέλκυση επενδύσεων. Συνδέθηκε με το ενδιαφέρον του σεΐχη του Κατάρ για το Ελληνικό. Παραιτήθηκε από την κυβέρνηση στα μέσα του 2011 με αφορμή την κατάργηση του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και έκτοτε ξαφνίστηκε. Οι κακές γλώσσες λένε ότι οι αίτιες ήταν διαφορετικές. 
ΠΑΥΛΟΣ ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ: Κολλητός  του κ. Παπανδρέου, ήθελε να το παίξει «γκουρού της επικοινωνίας» και να γίνει Λαλιώτης στη θέση του Λαλιώτη στη συνείδηση της βάσης του ΠΑΣΟΚ. Μπήκε στη Βουλή μέσα από το ψηφοδέλτιο Επικρατείας και αμέσως μετά ανέλαβε τα καθήκοντα του υπουργού Πολιτισμού.
Δεν άφησε σχεδόν τίποτα στον τομέα του Πολιτισμού αλλά ακόμα δεν έχει απαντήσει για 12.5 εκατομμύρια ευρώ, την  μαύρη τρύπα στον ΕΟΤ που βρήκε ο έλεγχος των ορκωτών λογιστών, σύμφωνα με τις καταγγελίες του πρώην ΓΓ του οργανισμού Νίκου Καραχάλιου.  

ΓΙΑΝΝΗΣ  ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ: Από δήμαρχος Πάρου βρέθηκε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής Επικρατείας, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ και πανίσχυρος Υπουργός Εσωτερικών.
Όταν προσπάθησε να αποτινάξει το χαρακτηρισμό του «κηπουρού» και να παίξει το δικό του παιχνίδι εξαφανίστηκε.

 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ: Πρώην σύμβουλος του κ. Κώστα Σημίτη, συνδέθηκε  με τον κ. Παπανδρέου από την εποχή που ήταν εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ.

Η θητεία του στο υπουργείο Οικονομικών χαρακτηρίστηκε καταστροφική για τη χώρα με την υπόθεση Λαγκάρντ να δέχεται τη χαριστική βολή. Ο πιο ισχυρός Υπουργός της κυβέρνησης Παπανδρέου, όπως λένε συνάδελφοι του, τον επηρέαζε περισσότερο από τον καθένα και κατάφερε να εξοστρακίσει πολλούς από το περιβάλλον του. Σήμερα ο δρόμος προς το ειδικό δικαστήριο είναι διάπλατα ανοιχτός…υπάρχούν αρκετοί που στοιχηματίζουν ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι από την ομάδα των «κηπουρών».

ΤΙΝΑ  ΜΠΙΡΜΠΙΛΗ: Από το γυμναστήριο στο υπουργείο Περιβάλλοντος, σε ρόλο εξωκοινοβουλευτικής υπουργού. Χάθηκε στην πράσινη ανάπτυξη και απομακρύνθηκε από το υπουργείο μετά από παρέμβαση εκδότη, όπως ακουγόταν την εποχή της καρατόμησης της.

Πέρα από την ακτιβιστική εμφάνιση της, δεν άφησε κάτι για να την θυμόμαστε…
Βεβαίως, ο κ. Παπανδρέου, φρόντισε για τη «χρυσή της εξορία», την τοποθέτησε εκπρόσωπο της Ελλάδας στον ΟΟΣΑ στο Παρίσι.

Η θητεία της κ. Μπιρμπίλη είναι πενταετής κάτι που της επιτρέπει να απολαμβάνει εργασιακή ασφάλεια και μάλιστα έναντι μιας παχυλής αμοιβής.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ  ΔΡΟΥΤΣΑΣ: Από διπλωματικός σύμβουλος Υπουργός Εξωτερικών δεν είναι και λίγο πράγμα. Στην πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τον Οκτώβριο του 2009 βρέθηκε  αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και μετά από λίγο καιρό υπουργός. Η αντίδραση στελεχών και βουλευτών του ΠΑΣΟΚ ανάγκασε τον Γιώργο Παπανδρέου να τον αντικαταστήσει αλλά τον βόλεψε στην Ευρωβουλή, με μια περίεργη ανταλλαγή θέσεων. Στον ανασχηματισμό του καλοκαιριού του 2011 ο κ. Σταύρος Λαμπρινίδης ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών παραιτούμενος από τη θέση του ευρωβουλευτή. Πρώτος επιλαχών ήταν όλως τυχαίως ο κ. Δ. Δρούτσας που κατέλαβε τη θέση του.
Θα πρέπει να δώσεις αρκετές απαντήσεις για τη διαχείριση εκατομμυρίων ευρώ που διατέθηκαν σε ΜΚΟ αλλά και για τα απόρρητα κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών. Και για τις δύο υποθέσεις διεξάγονται έρευνες από τους οικονομικούς εισαγγελείς.

ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΥΒΕΛΗΣ: Μια γνωριμία με τον κατάλληλο άνθρωπο μπορεί να σε απογειώσει, αυτό συνέβη με τον Σπύρο Κουβέλη μετά τη γνωριμία του, σε ένα αεροπορικό ταξίδι με τον κ. Παπανδρέου.

Τοποθετήθηκε  στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας στις εκλογές του 2007. Στις εκλογές του 2009 εξελέγη βουλευτής Α΄ Αθηνών και ο πρωθυπουργός του ανέθεσε τα καθήκοντα του υφυπουργού Εξωτερικών. Στην ψηφοφορία για το Νέο Μνημόνιο ο Σπύρος Κουβέλης ψήφισε «όχι» με αποτέλεσμα να διαγραφεί. 

ΗΛΙΑΣ ΜΟΣΙΑΛΟΣ: Πρώην Αριστερός, από τα πρόσωπα που πίστεψε και προώθησε ο Γιώργος Παπανδρέου τοποθετώντας τον σε εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας.

Στην πρώτη κυβέρνηση που σχημάτισε δεν τον συμπεριέλαβε, στον ανασχηματισμό όμως του ανέθεσε τα καθήκοντα του υπουργού Επικρατείας και κυβερνητικού εκπροσώπου.

Ο κ. Μοσίαλος εγκατέλειψε τον κήπο του Παπανδρέου μετά  την επιστροφή του από τις Κάννες, αντιλαμβανόμενος την προδιαγεγραμμένη πορεία του ευεργέτη του. Και όπως συνήθως γίνεται, τον εγκατέλειψε πρώτος. Προσπάθησε να «φυτρώσει» στον κήπο του Βενιζέλου αλλά δεν υπήρχε εύφορο έδαφος και το έχει ρίξει σε πρωτοβουλίες ανασύνθεσης του χώρου της κεντροαριστεράς.  

Κώστας Θέος: Από σύμβουλος το Μαξίμου έγινε στέλεχος του γραφείου του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή και στη συνέχεια αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ.

Νίκος Παναγιωτόπουλος