Εδώ και δυόμισι χρόνια, η χώρα ζει στον διπλό αστερισμό του Μνημονίου και του αντιμνημονιακού λόγου.
Οσο το Μνημόνιο έχει επιδράσει πάνω στην
οικονομία, την κοινωνία και την πολιτική, άλλο τόσο ο αντιμνημονιακός
λόγος έχει απλωθεί σε κάθε γωνία της εθνικού μας φαντασιακού.
Εξετάζοντάς τον, μπορείς να διακρίνεις τρεις εκδοχές.
Η πρώτη εκδοχή του λόγου αυτού, η πιο
διαδεδομένη και ηχηρή, είναι η λαϊκίστικη.
Διατίθεται σε αριστερές και
δεξιές μορφές, που όμως, πέρα από το λεκτικό επίπεδο, δεν έχουν και
τεράστιες διαφορές μεταξύ τους.
Προσπερνάω τις υστερικές,
συνωμοσιολογικές και ξενοφοβικές κραυγές περί προδοτών κ. λπ., για να
εστιάσω στις τρεις κεντρικές ιδέες του λαϊκίστικου αντιμνημονίου...