Ο κύριος Κώστας ήταν παιδί της κατοχής.
Μόλις δεκαπέντε χρονών, στο τέλος του εμφυλίου ρίχτηκε στη βιοπάλη.
Με
σκληρή δουλειά 16/7/365 (όπως συνηθίζεται στις μέρες μας να εκφράζεται),
κατάφερε μετά από δέκα χρόνια να στήσει μια μικρή βιοτεχνία.
Με χίλια ζόρια, με θυσίες, με ξενύχτια
και χωρίς κανέναν μπάρμπα στην Κορώνη, το ’79 κατάφερε να στήσει ένα
μικρό εργοστάσιο.
Τελαράδικο ή αλλιώς κιβωτιοποιία. Μεταποίηση αλλά με
πρώτες ύλες ελληνικές και 100% προστιθέμενη αξία. Και το τελικό προϊόν
100% εξαγώγιμο.
Μια τσίλικη δουλίτσα, με προοπτικές, νοικοκυροσύνη και
σωστή διαχείριση.
Ο κύριος Κώστας έφτυσε για πολλά χρόνια ιδρώτα και
αίμα, μέχρι να...