Στρατηγικά βήματα προς την καθιέρωση της ελληνικής Α.Ο.Ζ.

Η εμμονή μας να λύσουμε όλα τα προβλήματά μας με την Τουρκία, για να καθορίσουμε εκ των υστέρων τα όρια της ελληνικής Α.Ο.Ζ. δεν είναι μόνο μη αποτελεσματική, αλλά κι επικίνδυνη σε βάθος χρόνου. 

Το Casus belli, τα 12 ναυτικά μίλια και το πρόβλημα της υφαλοκρηπίδας δεν είναι παρά μόνο λεπτομέρειες σε σχέση με το γενικό πλαίσιο της Α.Ο.Ζ. 

Η στρατηγική μας αποκτά ένα απλοϊκό χαρακτήρα, όπως το απέδειξαν οι συμφωνίες της Κύπρου με την Αίγυπτο και το Λίβανο. 

Το θέμα μας δεν είναι να επικεντρωθούμε πάνω στην Τουρκία κι ειδικά με ένα αποκλειστικό τρόπο. Αλλιώς οι καθυστερήσεις κι οι πλάγιες επιθέσεις στο χώρο των διαπραγματεύσεων δεν...
δίνουν μόνο ιδέες στους άλλους παίκτες της θεωρίας παιγνίων, αλλά δημιουργούν και δεδικασμένα τουλάχιστον στο de facto επίπεδο. Έχουμε το παράδειγμα της Γαύδου με τη Λιβύη. 

Στην πραγματικότητα, ο καθορισμός της ελληνικής Α.Ο.Ζ. δεν έχει λόγο ν' αρχίσει με την Τουρκία. 

Θεωρούμε ότι το πρώτο βήμα πρέπει να γίνει με την Ιταλία, η οποία είναι η μόνη χώρα που συνορεύει μαζί μας κι ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δίχως προβλήματα με την Τουρκία, με την οποία έχουμε ήδη υπογράψει μια σύμβαση όσον αφορά στο F.I.R. 

Το επόμενο βήμα θα πρέπει να γίνει με την Αλβανία κι αυτό με ένα δίκαιο τρόπο. 

Το τρίτο βήμα αφορά την Λιβύη και την επίλυση του προβλήματος της Γαύδου. Το τέταρτο βήμα πρέπει να γίνει με την Κύπρο, έτσι ώστε να ενισχυθεί το όλο πλαίσιο του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος. 

Και μόνο το πέμπτο βήμα θα αγγίξει την Τουρκία. 

Έτσι αυτή η τελική διαπραγμάτευση, που θα γίνεται βέβαια σε ευρωπαϊκό πλαίσιο, δεν θα είναι σε πρωτογενές επίπεδο, αφού θα έχουν προηγηθεί όλες οι άλλες συμφωνίες κι σε ευρωπαϊκό πεδίο και σε ευρωμεσογειακό πεδίο. 

Το θέμα της Α.Ο.Ζ. δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα, αλλά ένας ολόκληρος προβληματισμός που πρέπει να έχει απαραίτητα η πατρίδα μας, αν θέλει να ενσωματώσει τα νέα δεδομένα που καθορίζουν το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει νόημα να περιμένουμε τη συγκρότηση μιας επιτροπής με ειδικές αρμοδιότητες όσον αφορά στην Α.Ο.Ζ. 

Στην πραγματικότητα, η Α.Ο.Ζ. πρέπει να συμπεριληφθεί ως ένας παράγοντας στη νοητική μας στρατηγική. Δεν είναι ούτε μία εξαίρεση, ούτε μία ειδική περίπτωση. 

Ανήκει στα δεδομένα της γεωστρατηγικής μας μέσω της τοποστρατηγικής. Κατά συνέπεια, είναι δική μας ευθύνη να περάσουμε το μήνυμα σε όλο το πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό επίπεδο, αν θέλουμε πραγματικά να έχουμε απόδοση σε εθνικά θέματα. Εκτός αν λέμε ότι ασχολούμαστε με τα τελευταία, δίχως να πιστεύουμε στο βάθος ότι μπορούμε να τα λύσουμε. 

Ο προβληματισμός της Α.Ο.Ζ. ξεκαθαρίζει πολλά προβλήματα που παρουσιάζονται πρακτικά μόνο σε μεγάλες αποστάσεις. Η εικόνα που έχουμε του Αιγαίου με τα 6 ναυτικά μίλια, δεν έχει καμιά σχέση με την επόμενη πραγματικότητα. 

Ας εμπλουτίσουμε τα δεδομένα μας κι ας αναδείξουμε τα νοητικά σχήματα που θα μπορέσουν ν' αντέξουν τις αλλαγές δίχως να υποστούν εκφυλισμούς.

Διαβάστε επίσης: Το Καστελλόριζο ως αιχμή του δόρατος

Strategic steps towards the establishment of the Greek E.E.Z.

Translated from the Greek by Paola Vagioni

Our persistence to solve all our problems with Turkey, in order to determine afterwards the borders of the Greek E.E.Z., is not only non-efficient but also dangerous over time. Casus belli, the 12 nautical miles and the problem of the shelf are nothing but details in relation to the general E.E.Z. framework. Our strategy acquires a simplistic character, like the agreements of Cyprus with Egypt and Lebanon demonstrated. Our objective is not to focus on Turkey and specifically in an exclusive way. Otherwise the delays and the lateral attacks in the negotiations area, do not only give ideas to the other players of game theory, but they create precedents at least on the de facto level. We have the example of Gavdos with Libya. In reality, the determination of the Greek E.E.Z. has no reason to begin with Turkey. We think that the first step has to be made with Italy, which is the only country that borders with us and belongs to the European Union, without problems with Turkey and with which we have already signed an agreement as far as the F.I.R. is concerned. The next step will have to be made with Albania and in a fair manner. The third step concerns Libya and the solving of the problem with Gavdos. The fourth step has to be made with Cyprus in order to reinforce to entire framework of the Single Defense Doctrine. Only the fifth step will concern Turkey. Thus this final negotiation, which will be taking place on a European framework, will not be on a primary level since all the other agreements on both European and Euro-Mediterranean levels will have been preceded. The E.E.Z. issue is not only a problem but an entire questioning which our country must necessarily have if it wants to incorporate the new data which determine the world scene. This signifies that it is meaningless to wait for the constitution of a committee with special jurisdictions as far as the E.E.Z. is concerned. In reality, the E.E.Z. has to be included as a factor in our mental strategy. It is neither an exception nor a special case. It belongs to the facts of our geostrategy via topostrategy. In consequence, it is our responsibility to pass the message to the entire politic-diplomatic-military level, if we really want to have performance in national issues. Unless we say that we concern ourselves with them, without actually believing that we can solve them. The issue of the E.E.Z. clarifies many problems that practically appear only in big distances. The picture of the Aegean with the 6 nautical miles that we have, has nothing to do with the following reality. Let us enrich our data and let us highlight the mental schemata which will be able to endure the changes without undergoing degenerations.

Πηγή -- Νίκος Λυγερός


Διαβάστε επίσης: Το Καστελλόριζο ως αιχμή του δόρατος