Επίσκεψη υψηλού συμβολισμού της Άνγκελα Μέρκελ στην Αθήνα

«Μικρό Καλάθι» κρατάει η κυβέρνηση

Η Μέρκελ έρχεται λοιπόν στην Αθήνα. 

Το ταξίδι επιβλήθηκε από την κανονιστική ισχύ του πραγματικού. 

Είναι η αναγνώριση, μέσα από μια συμβολική πράξη, ότι η Γερμανία δεν μπορεί να επιτρέψει την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αν δεν θέλει να δει το πουλόβερ του ευρώ να ξηλώνεται.

Είναι η επιβράβευση της βούλησης του Αντώνη Σαμαρά, να κάνει ότι είναι απαραίτητο για να κρατήσει την Ελλάδα στην Ευρωζώνη. 
Είναι μια χειρονομία που απευθύνεται προς την έξαλλη και εχθρική σε βαθμό παραφροσύνης...
γερμανική κοινή γνώμη και την προετοιμάζει ακόμα και για το ενδεχόμενο πολιτικής λύσης, αν τα νούμερα δεν βγαίνουν.  
Είναι ένα μήνυμα προς τις αγορές, ότι ακόμα είμαστε ευρωπαίοι εταίροι και τίποτε δεν έχει κριθεί.  
Σε ότι αφορά το θυμικό του εσωτερικού μετώπου πάντως, η κυβέρνηση καλά θα κάνει να κρατάει μικρό καλάθι. Η επίσκεψη Μπαρόζο το καλοκαίρι είναι το πρότυπο για την επίσκεψη Μέρκελ. Η καγκελάριος θα πει καλά λόγια για τις θυσίες του ελληνικού λαού. Θα εκφράσει πιθανόν την συμπόνια της με τα αδύναμα στρώματα που πλήττονται από τις περικοπές. Θα στιγματίσει τους πλούσιους που δεν συμβάλλουν στην εθνική προσπάθεια και πιθανόν να επαναλάβει ότι η ίδια θέλει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ.

Σίγουρα θα αναφερθεί με τρόπο όχι ευχάριστο για την κυβέρνηση στις καθυστερήσεις στις μεταρρυθμίσεις και ιδιωτικοποιήσεις και θα ζητήσει να τηρήσουμε τα συμφωνηθέντα.  Το περισσότερο που μπορούμε να περιμένουμε από αυτήν είναι να μας διαβεβαιώσει, πως αν η Ελλάδα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και η Γερμανία θα τηρήσει τη δική της υποχρέωση από τη συμφωνία. Το απόλυτο θα ήταν, να μιλήσει για κοινοτική αλληλεγγύη.
   
Ούτε για επιμήκυνση θα μας πει όμως κάτι η κ. Μέρκελ, ούτε θα μας διαβεβαιώσει για την καταβολή της δόσης. Καμία από τις προϋποθέσεις που έχει θέσει ο Βενιζέλος για να ψηφίσει τα μέτρα δεν θα εκπληρωθεί. Ωστόσο η επίσκεψη εγγυάται ότι ο οποίος συμβιβασμός βρεθεί με την τρόικα θα γίνει αποδεκτός από την γερμανική κυβέρνηση.

Αυτό δεν είναι ασήμαντο. Με μπροστάρη το Spiegel τις τελευταίες εβδομάδες εξελίσσεται στην ευρωπαϊκή κοινή γνώμη μια καμπάνια, που θέλει να απαξιώσει την έκθεση της τρόικας ως «στημένη» και τις όποιες αποφάσεις υπέρ της Ελλάδος που ενδεχομένως ληφθούν με βάση αυτή την έκθεση ως κοροϊδία για να τις τορπιλίσει.

Τη σημαντικότερη δήλωση λοιπόν την έκανε η κυρία Μέρκελ πριν ξεκινήσει για την Αθήνα, λέγοντας ότι είναι βέβαιη, πως «η τρόικα θα ετοιμάσει μια τίμια έκθεση». Στην Αθήνα η ίδια δεν θα πει τίποτε που να σηματοδοτεί, ότι εδώ υπάρχουν προειλημμένες αποφάσεις.

Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει, ότι οι συνομιλίες που θα έχει με τον κ. Σαμαρά δεν θα είναι σημαντικές και χρήσιμες. Αν μια χρησιμότητα, πέρα από τους συμβολισμούς θα έχει αυτή η συνάντηση, αυτή είναι η διερεύνηση των ορίων. 
Η κυρία Μέρκελ θέλει να διαπιστώσει από πρώτο χέρι, τι αντέχει ακόμα η Ελλάδα. Ο κ. Σαμαράς θα έχει την ευκαιρία αντίστροφα, να διαπιστώσει πόσο νερό στο κρασί της είναι διατεθειμένη να βάλει η Γερμανία. 

Στο τραπέζι όμως θα βρεθούν, ως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, οι διμερείς σχέσεις και οι διμερείς μπίζνες. Για Γερμανούς μιλάμε, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Εδώ στον Τσίπρα έθιξε ο Μαρτιν Σουλτς το ζήτημα των γερμανικών επενδύσεων που εκκρεμούν, δεν θα έρθει η Μέρκελ με έναν πλήρη κατάλογο απαιτήσεων;

Μια τελευταία λεπτομέρεια, που δεν είναι καθόλου λεπτομέρεια. Στις συναντήσεις της η Μέρκελ θα συνοδεύεται από τον γερμανό πρέσβη στην Αθήνα Βολφγκανγκ Ντολντ. Η επίσκεψη της είναι σε μεγάλο βαθμό και δική του επιτυχία. Είναι η πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες που οι Γερμανοί στέλνουν έναν «επιχειρησιακό» πρεσβευτή στην Αθήνα και όχι ανθρώπους που αντιμετώπιζαν το πόστο ως μια ήρεμη διετία πριν τη σύνταξη.

Ο Ντολντ έχει βαλθεί να βελτιώσει το κλίμα στις διμερείς σχέσεις, να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να καταλάβει τι συμβαίνει. Πιθανόν, η δουλειά του να έχει δημιουργήσει μια παρακαταθήκη, που κρύβει εκπλήξεις...

Θέμης Δαγκλής   

Σχόλιο:  Δυστυχώς όμως στα δυόμισι χρόνια της κρίσης οι ελληνογερμανικές σχέσεις έχουν πληγεί εξαιτίας αμοιβαίως κακών εκτιμήσεων και χειρισμών, ασαφειών και ολιγωρίας, και κυρίως επειδή διπλωματία άσκησαν αμετροεπείς πολιτικοί και λαϊκίστικα μίντια για τους δικούς τους σκοπούς.  
Η γερμανική ηγεσία άργησε να εκτιμήσει το βάθος και τη σφοδρότητα της ελληνικής κρίσης, η δε ελληνική ηγεσία δεν αποτόλμησε να εκθέσει όλο το πρόβλημα και να διαπραγματευθεί ένα βιώσιμο σχέδιο διάσωσης.  
Οι Γερμανοί πείσμωναν, οι Ελληνες κρύβονταν· και οι δύο μαζί απέτυχαν να συναντηθούν εγκαίρως σε μια λύση.

Τώρα το πρόγραμμα διάσωσης παραπαίει εν μέσω σφοδρής πολιτικής και κοινωνικής κρίσης, την οποία εν πολλοίς έχει προκαλέσει ή επιταχύνει το ίδιο. Οι λανθασμένες και παρακινδυνευμένες παραδοχές του έχουν καταστρέψει ήδη μία κυβέρνηση και τουλάχιστον δύο κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑΟΣ, ενώ απειλείται ήδη η τρίτη, κατά σειρά, κυβέρνηση μέσα σε τρία χρόνια. 

Η κ. Μέρκελ, αφού πίεσε ασφυκτικά τον κ. Σαμαρά να συμμεριστεί τη δική της μνημονιακή προσέγγιση, τώρα ίσως αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα βρίσκεται εν ασφυξία, στο όριο θραύσεως. 

Ζητάει να κερδίσει χρόνο για τις δικές της κινήσεις εντός της ραγισμένης Ευρωζώνης και εντός της προεκλογικής Γερμανίας. Το ζήτημα όμως είναι ότι ο χρόνος της Ελλάδας είναι διαφορετικός, εξαιρετικά πιο βραχύς και επείγων.