Γράφει: Γιάννης Λοβέρδος
Το προηγούμενο σχόλιο μου για την κατάντια του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος προκάλεσε αρκετές αντιδράσεις από αναγνώστες του aixmi.gr. Κάποιες θετικές κάποιες αρνητικές, από φίλους που φοβάμαι ότι αρνούνται να δούν κατάφατσα την πραγματικότητα.
Γι’ αυτό επανέρχομαι...
Tην ίδια ώρα που τα ελληνικά Πανεπιστήμια κατρακυλούν στις χαμηλότερες θέσεις της διεθνούς κατάταξης, στην περίφημη λίστα της Σανγκάης, οι πανεπιστημιακοί κατέρχονται σε απεργιακές κινητοποιήσεις και μαζί με τις κομματικές νεολαίες – που λυμαίνονται εδώ και πολλά χρόνια την Ανώτατη Παιδεία- ετοιμάζονται να εμποδίσουν την εξεταστική περίοδο.
Η Παιδεία, στην Ελλάδα, αναμφίβολα, καρκινοβατεί.
Εδώ και χρόνια πολλοί Έλληνες, που ανησυχούν για την κατρακύλα του τόπου επεσήμαιναν ότι η εγκατάλειψη της Εκπαίδευσης κι η υποβάθμιση της Παιδείας και της γλώσσας μας θα οδηγήσει στην οικονομική και κοινωνική κατάρρευση. Αυτό σήμερα, φευ, επιβεβαιώνεται.
Η μεγάλη ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί, που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή, στο τελευταίο της βιβλίο που κυκλοφόρησε στη χώρα μας με τίτλο «μαθήματα ελληνικών», επισημαίνει ότι επιδίωξη της είναι «να αναδείξει τις λεπτές εκφραστικές αποχρώσεις της ελληνικής και να ερμηνεύσει την εκπληκτική επίδραση αυτής της Γλώσσας αλλά και τη διάδοση σε έναν ευρύτατο γεωγραφικό χώρο, καθώς και το πώς άφησε τη σφραγίδα της στις περισσότερες ευρωπαϊκές Γλώσσες». Το βιβλίο της αείμνηστης Γαλλίδας ακαδημαϊκού απευθύνεται κυρίως στο ευρωπαϊκό κοινό. Αλλά θα έπρεπε, κυρίως ,να απευθύνεται στο ελληνικό, που δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες δείχνει να ξεχνά και τη Γλώσσα του, και τον Πολιτισμό του αλλά και την Παιδεία του για την οποίαν ο Ισοκράτης ήταν περήφανος.
Μπορούμε ως ο αρχαίος Αθηναίος σοφός να αναφωνήσουμε σήμερα ότι «Έλληνες καλούνται οι της ημετέρας Παιδείας μετέχοντες»;
Πολύ φοβάμαι πως η απάντηση είναι αρνητική. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη απόδειξη της κοινωνικής και αξιακής κατάρρευσης, που προηγήθηκε, φευ, της οικονομικής.
Δυστυχώς, στην Ελλάδα και στα πάρα πολλά Πανεπιστήμια και ΤΕΙ που φύτρωσαν ανά τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες για άλλους λόγους από την εκπαιδευτική τους προσφορά, δεν είναι ασύνηθες οι φοιτητές να περνούν τη μέρα τους στα καφέ και στα μπαράκια και να αποφεύγουν ως ο διάολος το λιβάνι τις αίθουσες διδασκαλίας, τις βιβλιοθήκες και τους χώρους ακαδημαϊκής μόρφωσης. Γιατί, στην Ελλάδα της ισοπέδωσης, που αρνείται τον υγιή ανταγωνισμό και την άμιλλα, η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος προϋπήρξε της οικονομικής κατάρρευσης. Και σε μεγάλο βαθμό την προκάλεσε.
Διότι μια χώρα χωρίς ανταγωνιστική κι απαιτητική Εκπαίδευση, χωρίς Πανεπιστήμια που θα προάγουν την κριτική σκέψη, την καινοτομία και την έρευνα, δεν μπορεί να υπάρξει και οικονομική ανάπτυξη.
Κι, όμως, αυτό το μοντέλο του ισοπεδωτισμού που προκάλεσε ο κυρίαρχος αριστερός λαϊκισμός των τελευταίων δεκαετιών, οδηγεί χρόνο με το χρόνο στην καταβύθιση των Πανεπιστημίων μας στη διεθνή κατάταξη και στη συνεχή υποβάθμιση του επιπέδου σπουδών μας, που αντανακλάται στο χαμηλό επίπεδο των πτυχιούχων και στην ανύπαρκτη έρευνα.
Με αποτέλεσμα σήμερα, η Ελλάδα να μη διακρίνεται σε κανέναν απολύτως τομέα. Και να μην υπάρχουν Έλληνες, που να έχουν σπουδάσει αποκλειστικά στην πατρίδα μας και να διαμένουν σε αυτή και να διαπρέπουν σε οποιονδήποτε χώρο, σε οποιοδήποτε γνωστικό αντικείμενο. Και τούτο διότι φοίτησαν στα καφέ και στα μπαράκια. Με αποτέλεσμα να μην έχουν αποκτήσει οποιαδήποτε μόρφωση και οποιοδήποτε κίνητρο να προσπαθήσουν και να διακριθούν. Και να θεωρούν ότι είναι ικανοί μόνον για να «βολευθούν» στο Δημόσιο.
Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η Ελλάδα, με τέτοια νοοτροπία και τέτοιο εκπαιδευτικό σύστημα, της ήσσονος προσπάθειας, κατέρρευσε. Κι η κατάρρευση της δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι πρωτίστως κοινωνική, ηθική, αξιακή. Και γι’ αυτό τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Ίσως όταν δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε στα καφέ, τότε να αποφασίσουμε να στείλουμε τα παιδιά μας σε πραγματικά ανταγωνιστικά Πανεπιστήμια. Μέχρι τότε η Ελλάδα των καφέ θα φυτοζωεί…
aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου