Ποιοι «κλαίνε» για την ΑΤΕ και ΓΙΑΤΙ

Χρειάστηκε να φθάσουμε στην κρίση για να αρχίσει να επαληθεύεται παλαιότερη πρόβλεψη του προέδρου της Alpha Bank, κ. Γιάννη Κωστόπουλου, ότι η ελληνική τραπεζική αγορά δεν σηκώνει περισσότερες από τρεις, το πολύ τέσσερις εμπορικές τράπεζες.

 

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Έτσι, σήμερα στο τραπεζικό προσκήνιο συζητούνται πλέον σοβαρά η συγχώνευση της Alpha Bank με την Εμπορική Τράπεζα και η απορρόφηση του υγιούς κομματικού της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ) από την Τράπεζα Πειραιώς. 

Ευθύς ως έγινε γνωστή η πρόθεση κατά κύριο λόγο της Τράπεζας Πειραιώς, ξεκίνησαν στην χώρα, ως είθισται, οι απειλές, οι δαιμονολογίες και βέβαια οι έμμεσες επιθέσεις κατά της διοίκησης της Πειραιώς. 

Σαφώς δε οι «ανησυχούντες» για την ΑΤΕ ποσώς ενδιαφέρονται για το πόσο έχει κοστίσει στον Έλληνα φορολογούμενο η τράπεζα αυτή.... Το πρόβλημά τους έγκειται στο ότι μία κρατικο-κομματική τράπεζα ξεφεύγει από την αγκαλιά των εκάστοτε κομματικών εξουσιών και περνά στον ιδιωτικό τομέα.

Θα πρέπει εδώ να τονιστεί ιδιαιτέρως ότι η ΑΤΕ υπήρξε η ναυαρχίδα του κομματισμού και του πελατειακού συστήματος στην χώρα μας.  

Μέσω αυτής εξαγοράστηκαν εκατομμύρια ψήφοι, χρηματοδοτήθηκαν υπαρκτοί και ανύπαρκτοι συνεταιρισμοί και υπερπλούτισαν απίθανοι και θρασείς αγροτοπατέρες με δάνεια τα οποία ποτέ δεν επέστρεψαν. Εν ολίγοις, περισσότερο από τράπεζα, η ΑΤΕ υπήρξε ένα πολιτικο-κομματικό εργαλείο μέσω του οποίου τα ελληνικά πολιτικά κόμματα χρηματοδοτήθηκαν με 240 εκατ. ευρώ –τα οποία και ποτέ δεν θα επιστρέψουν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους αρχιμάστορες του κρατισμού η ΑΤΕ ήταν ένα πραγματικό «λουκούμι», που τώρα χάνεται. Έτσι νομίζουν, τουλάχιστον. Διότι, ουσιαστικά, όπως είπε και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Γ. Προβόπουλος, η Αγροτική όδευε προς κλείσιμο, με τις συνακόλουθες περιπέτειες για τους καταθέτες της, που συνολικά μπορεί να κόστιζαν μέχρι και 20 δισεκατ. ευρώ στον Έλληνα φορολογούμενο. Υπενθυμίζεται στο σημείο αυτό ότι τα τελευταία 15 χρόνια έγιναν αλλεπάλληλες ενέσεις κεφαλαίων στην ΑΤΕ, που σωρευτικά ανέρχονται σε 4 δισεκατ. ευρώ –και σε σημερινές τιμές ξεπερνούν τα 5 δισεκατ. Το ίδιο χρονικό διάστημα, οι αδύναμες επιδόσεις της τράπεζας δημιούργησαν σωρευτικές ζημίες 4,9 δισεκατ. ευρώ. Δηλαδή, ο Έλληνας φορολογούμενος όχι μόνον είχε αρνητική απόδοση για τα χρήματα που έβαλε, αλλά επιπλέον θα εκαλείτο να βάλει άλλα 5 δισεκατ. ευρώ για να καλύψει την μαύρη τρύπα της περιόδου αυτής και να συνεχίσει η ΑΤΕ την λειτουργία της –ανεβάζοντας έτσι το συνολικό κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο στα 10 δισεκατ. ευρώ περίπου. 

Σήμερα, που η χώρα αναζητά μέσα από οδυνηρές θυσίες 11,5 δισεκατ. ευρώ, αντιλαμβάνεται κανείς την σημασία του μεγέθους μιας τόσο μεγάλης ζημιάς της Αγροτικής.

Εξάλλου, ακόμα και στις χρυσές χρονιές των ελληνικών τραπεζών, ήτοι την περίοδο 1997-2010, η ΑΤΕ, παρά τις ισχυρές κεφαλαιακές ενέσεις που δέχθηκε, σωρευτικά είχε κέρδη 190 εκατ. ευρώ –όταν οι άλλες τέσσερις μεγάλες ελληνικές τράπεζες πλησίαζαν τα 15 δισεκατ. ευρώ. Είναι έτσι κατάδηλο ότι η τράπεζα, για πολιτικο-κομματικούς λόγους αλλά και λόγω της δημοσιολαγνείας που επικρατεί στο εσωτερικό της, είχε ασήμαντη κερδοφορία. Πλην όμως, απασχολούσε 6.000 άτομα, με εντυπωσιακές αμοιβές και πολλά προνόμια. 

Εξάλλου, όπως μάς έγινε γνωστό, με αφορμή την απορρόφηση από την Τράπεζα Πειραιώς, οι εργαζόμενοι της ΑΤΕ θα απολυθούν, θα λάβουν κατά μέσον όρο 18.000 ευρώ αποζημίωση και θα επαναπροσληφθούν από την Πειραιώς χωρίς να θιγούν οι μισθοί τους. 

Παρόλα αυτά, όχι μόνον απεργούν, αλλά έχουν απενεργοποιήσει και τα ΑΤΜ της τράπεζας. 

Εις επίδειξιν κοινωνικής «ευαισθησίας»…