Άντε α λα φαλιμέντο ντε Ισπανίκ

Η μια μετά την άλλη των περιφερειών της Ισπανίας θα χρειαστούν άμεση οικονομική βοήθεια από την κυβέρνηση της Ισπανίας, για να μην καταρρεύσουν οικονομικά. 

Είτε διότι έχουν μειωθεί τα έσοδα τους είτε διότι δεν έχουν κεφάλαια να αποπληρώσουν η να αναχρηματοδοτήσουν υποχρεώσεις που λήγουν σύντομα (κωδικός ομόλογα περιφερειών).

Ναι μεν η Ισπανία θεωρητικά δεν χρωστά όσο εμείς (ακόμα), αλλά αν χρειαστεί ένα τσουβάλι λεφτά για να σώσει ταμειακά τόσες περιφέρειες, τότε ο λογαριασμός του χρέους επί του ΑΕΠ θα ανέβει κατά πολύ.

Στο μεταξύ στην Ιταλία, ...

ειδικό πακέτο διάσωσης θα λάβει η Σικελία, διότι και εκεί η κατάσταση είναι φαλιμέντο. Αλλά ένα λεπτό, η Ιταλία ήδη χρωστά το 126% του ΑΕΠ της - πόσο άραγε είναι το χρέος των πόλεων και των τοπικών περιφερειών; Δεν έχω ιδέα αγαπητέ αναγνώστη, αυτό που απλά ξέρω είναι ότι όσα και να χρωστούν, αυτοί στους οποίους τα χρωστούν, δεν θα τα πάρουν.

Η οικονομία της τετάρτης μεγαλύτερης οικονομίας της ζώνης, η Ισπανία, συρρικνώθηκε κατά 0.4% τον πρώτο τρίμηνο. Η εγχώρια ζήτηση “είδε καθίζηση”, είπε η κεντρική τράπεζα της Ισπανίας. Οι προγραμματικές περικοπές στον κρατικό προϋπολογισμό, που θεωρητικά θα πρέπει να συντελεστούν έως το 2014, ισοδυναμούν με 10% του Ισπανικού ΑΕΠ. Πάω ένα στοίχημα ότι έως το 2014, η πτώση στο ΑΕΠ της Ισπανίας θα είναι αρκετά μεγαλυτέρου του 10%.

Ο πρωθυπουργός της Ισπανικός, που έχει εκλεγεί μόλις πριν οχτώ μήνες, ξαφνικά έχει να αντιμετωπίσει θυμωμένους ψηφοφόρους έξω από τα γραφεία του κόμματός του. Μαζεύονται καθημερινά από το πρωί έως το βράδυ χτυπώντας κατσαρόλες και κάνοντας πολύ φασαρία, απαιτώντας μια διαφορετική πολιτική από αυτή που έχει χαραχτεί. Άλλα λογάριασαν οι Ισπανοί ψηφοφόροι και άλλο τους βγήκε.

Όπως στην Ελλάδα, έτσι και στην Ισπανία αγαπητέ αναγνώστη, δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη στους γραφειοκράτες με τίποτα. Ειδικά σε αυτούς που σου λένε “λεφτά υπάρχουν”. Διότι όπως και στην Ελλάδα έτσι και στην Ισπανία, τα ίδια έλεγαν. Και τώρα οι Ισπανοί φοβούνται ότι θα οδηγηθούν σε μια Ελληνικού τύπου αναμέτρηση.

Άπαντες σχεδόν έχουν δεδομένο ότι θα γίνουν νέες εκλογές σύντομα και τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, θα μειώσουν την δύναμή τους και θα δούμε και στην Ισπανία την άνοδο των άκρων. Μάλιστα, το αστείο της ημέρας είναι ότι το ΣΥΡΙΖΑ στα Ισπανικά λέγετε ΘΥΡΙΔΑ (ο τόνος στο ύ).

Οι Ισπανικές τράπεζες με το κωδικό όνομα cajas, που είναι ας πούμε, κοινωνικές τράπεζες με ιστορία πάνω από 100 ετών, έκαναν αυξήσεις κεφαλαίου και εγκλώβισαν περίπου 700,000 επενδυτές, λέγοντας τους ότι οι προνομιούχες μετοχές που αγόρασαν ήταν καλή επένδυση (τι μου θυμίζει αυτό άραγε). Τώρα όλοι φωνάζουν ότι θέλουν τα λεφτά τους πίσω, διότι οι προνομιούχες αυτές μετοχές (τα υβριδικά που λέγαμε) έχουν γίνει σκόνη.

Και βέβαια όπως και σε ορισμένες άλλες χώρες που όλοι ξέρουμε (0νοματα δεν λέμε αγαπητέ αναγνώστη), δεν υπάρχει κανένας να λογοδοτήσει και κανένας να ζητήσει συγνώμη, για το γεγονός ότι τα ενημερωτικά δελτία κυκλοφορών στις τράπεζες λες και είναι πασατέμπος (ενώ όπως έχω πει δεν θα έπρεπε).

Αηδιασμένου με όλα αυτά, οι Ισπανοί ξαφνικά ανακάλυψαν ότι δεν θέλουν να ανήκουν σε κανένα κόμμα. Όλοι ξαφνικά, άσχετα του τι ήταν στην προηγούμενη πολιτική τους ζωή (συνήθως σοσιαλιστές η απλά αριστεροί), δηλώνουν ότι δεν είναι πλέον τίποτα!

Όλοι ψάχνουν για κάποιον πολιτικό που να δηλώνει ότι δεν έχει κάποια ιδιαίτερη ιδεολογία που να θέλει το κάλο του λαού. Με την έννοια “καλό του λαού”, εννοούμε βέβαια όπως το αντιλαμβάνεται ο λαός, που συνήθως δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα αριθμών. Στο μεταξύ, κάτι πήρε το αυτί μου και για ελλείψεις φαρμάκων και στην Ισπανία!

Προχτές το Ισπανικό δεκαετές έσπασε το φράγμα απόδοσης του 7.5%, με την Ιταλία να ακολουθεί πιστά από πίσω σε απόσταση 100 μονάδων βάσης. Να υπενθυμίσω ότι αυτά είναι τα επίπεδα από τα οποία αναγκάστηκε η Ιρλανδία και η Ελλάδα να ζητήσουν βοήθεια. Η μόνη διαφορά αυτή τη φορά είναι ότι, κατά διάφορες δηλώσεις παραγόντων της ΕΕ, βοήθεια (ανάλογη) για την Ισπανία δεν θα υπάρχει. Ευτυχώς για τους Ισπανούς λέω εγώ.
Η Ισπανία ακόμα θεωρητικά μπορεί να κρατηθεί ακόμα, διότι κατά μέσο όρο πληρώνει 4.1% και το χρέος της έχει μέσο όρο ζωής 6.4 χρόνια. Αλλά όπως όλοι ξέρουμε, η αγορά δεν περιμένει αλλά προεξοφλεί. Και αυτή τη στιγμή προεξοφλεί ότι σε λίγο καιρό ο πιστωτικός κόμπος θα φτάσει στο χτένι.
Και μέσα σε όλα αυτά, η απάντηση της Ισπανίας είναι να απαγορεύσει τις ανοιχτές πωλήσεις (όπως και η Ιταλία) για μερικούς μήνες.
Καλή τύχη λοιπόν στο να κατευνάσουν τους “κακούς κερδοσκόπους”, που τώρα δεν θα μπορούν να πωλούν short, απλά θα πωλούν οτιδήποτε γράφει πάνω Ισπανία όπου να ναι.

Γιώργος Καισάριος