Το πλαφόν των 2.400 ευρώ είναι υψηλό

Εδώ και περίπου μια δεκαετία, φωνάζω ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα της χώρας μας θα είναι η καταστροφή μας. (Διαβάστε: “Η άρχουσα τάξη και η βόμβα του ασφαλιστικού”). 

Τα τεράστια ποσά που δανειζόμαστε, με σκοπό να πληρωθούν συντάξεις που δεν έπρεπε ποτέ να πληρωθούν, είναι ένας από τους πολλούς λόγους της σημερινής κατάντιας.

Πολλοί τότε δεν πίστευαν σε αυτά που έγραφα, διότι μέχρι τότε, δεν είχε τολμήσει κανείς να ξεστομίσει ότι ίσως, ορισμένοι παίρνουν μεγαλύτερη σύνταξη από ό,τι θα έπρεπε. 

Κανείς δεν τολμούσε να πει ότι...

ξοδεύουμε για συντάξεις περισσότερα από ό,τι έχουμε και ίσως (λέμε τώρα), το να παίρνει κάποιος μερικά χιλιάρικα σε σύνταξη τον μήνα από πολλαπλές μεριές, ίσως να είναι άδικο (ειδικά όταν τα λεφτά δεν τα έχεις και πρέπει να τα δανειστείς – τα περί του “τα έχουμε πληρώσει”, αλλού παρακαλώ).
Σήμερα όμως έχουν αλλάξει τα πάντα. Αλλά ακόμα και σήμερα, σχεδόν κανείς δεν λέει ότι ένας από τους λογούς που φτάσαμε εδώ (ίσως ο σημαντικότερος) είναι διότι το συνταξιοδοτικό μας σύστημα είναι πανάκριβο, συντελείται με δανεικά και πάνω από όλα είναι άδικο.

Σήμερα λοιπόν, καθώς πέφτουμε από τον γκρεμό, αρχίσαμε την συζήτηση να θέσουμε πλαφόν στις συντάξεις στα 2.400 ευρώ (που για μένα είναι πάρα πολλά). 

Σήμερα ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι ίσως θα πρέπει να ενοποιηθούν όλα τα ταμεία και να υπάρχει μόνο μια εθνική σύνταξη. 

Σήμερα ξαφνικά αποφασίσαμε να ψάξουμε όλους αυτούς που παίρνουν συντάξεις αλλά δεν τις δικαιούνται και 

σήμερα ξαφνικά πήραμε την απόφαση να ανακαλύψουμε ποιοι έχουν πεθάνει και ποιοι όχι.

Το πιο αστείο της όλης υπόθεσης είναι ότι, δεν έχουμε κάνει τις μειώσεις στις συντάξεις από μόνοι μας, αλλά μας το έχει επιβάλει η τρόικα. Ενώ δηλαδή πολλά από αυτά που διαδραματίζονται σήμερα θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει από μόνοι μας, εμείς δεν κάναμε τίποτα και περιμέναμε κάποιον άλλον να μας τα υποδείξει, κυρίως για να ρίξουμε την ευθύνη σε κάποιους άλλους (η κακιά τρόικα το έκανε, δεν φταίμε εμείς...) για να αποφύγουμε εμείς το πολιτικό κόστος.

Οι πολιτικές ηγεσίες, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες καθώς και ένα μέρος του ανώτατου προσωπικού της δημόσιας διοίκησης, θεωρούσαν κεκτημένο δικαίωμα να ζουν αυτοί καλά με μεγάλους μισθούς και πλουσιοπάροχες συντάξεις (τις περισσότερες φορές από πολλαπλές μεριές) και όλοι οι άλλοι σε αυτή τη χώρα (κυρίως οι του ιδιωτικού τομέα) να ζουν στο όριο. Να μην κάνω αναφορά στις μίζες, τα γρηγορόσημα και κάθε είδους συναλλαγή που απαιτεί μπαξίσι... που επίσης θεωρούν κεκτημένο δικαίωμα.

Και προκειμένου να εισρέουν χρηματικά ποσά τέτοια, έτσι ώστε αυτοί να παίρνουν τις μεγάλες αυτές συντάξεις, κανόνισαν η Ελλάδα να έχει από τις υψηλότερες εισφορές στον κόσμο. 

Έχει φτιαχτεί ένα πολύπλοκο σύστημα εισφορών όπου, αναγκάζεται κάποιος επιστήμονας που θέλει να έχει το δικαίωμα υπογραφής, να είναι γραμμένος στο οικείο επαγγελματικό του επιμελητήριο, πληρώνοντας βέβαια εισφορές, ακόμα και όταν δεν κάνει τίποτα. Όλα αυτά για να υπάρχουν λεφτά να παίρνουν οι προηγούμενοι τις παχυλές τους συντάξεις, ακόμα και αν έχουν δώσει λάθος ΑΦΜ, αν δεν έχουν δώσει καθόλου ΑΦΜ, αν δεν έχουν κάνει ποτέ φορολογική δήλωση και ένας θεός ξέρει ακόμα τι θα ακούσουν τα αυτιά μας και θα δουν τα μάτια μας.

Παράλληλα δε, έκαναν αδύνατο ή πολύ δύσκολο να μπορεί κάποια επιχείρηση να απολύσει κάποιον, νομίζοντας ότι έτσι θα αναγκαστεί η επιχείρηση να συνεχίσει να έχει στο ενεργητικό της τον εργαζόμενο, για να υπάρχει η ταμειακή ροή προς τα ασφαλιστικά ταμεία (τόσο τους κόβει).

Εμ το άλλο, που είδαν τους μετανάστες σαν μια δωρεάν πηγή εισφορών, νομίζοντας ότι όλοι αυτοί δεν θα προλάβουν να κατοχυρώσουν δικαίωμα συνταξιοδότησης και τις εισφορές αυτές θα τις φάμε.

Όπου και να κοιτάξει κανείς, θα δει κρατήσεις υπέρ τρίτων, που πάνε στα συνταξιοδοτικά τους ταμεία. Η τελευταία ιδέα που ακούστηκε, είναι το 50% του ΛΑΦΚΑ να πάει για να καλύψει το κενό στο εφάπαξ του ταμείου πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων.

Ειδικά για το εφάπαξ έχω να πω το εξής. 

Αυτοί που παραπονιούνται ότι έχουν πληρώσει από τον μισθό τους και τώρα “δεν υπάρχει σάλιο” στα σεντούκια των ταμείων, να πάνε να τα πάρουν από τις διοικήσεις αυτών των ταμείων, που αυθαίρετα αποφάσισαν να δίνουν πολύ περισσότερα λεφτά από ό,τι θα έπρεπε στους δικαιούχους, διότι έτσι τους βόλευε.

Δεν έχει καμία δουλειά να πληρώσει τη νύφη ο Έλληνας φορολογούμενος και ειδικά αυτός που παίρνει ψίχουλα, στο όνομα ότι αυτοί τα έχουν πληρώσει. Ο κάθε ένας από εμάς πληρώνει αμέτρητα ποσά που κανείς δεν ξέρει που πάνε, για να διατηρήσουν αυτοί τα προνόμιά τους και να για να μπορούν μελλοντικά να παίρνουν το ανώτατο όριο των 2.400 ευρώ τον μήνα σύνταξη.

Πέρυσι μου είπαν για κάποιον ανώτατο απόστρατο αξιωματικό που έπαιρνε 8.000 ευρώ τον μήνα σύνταξη. Όταν του μειώθηκε στις 6.000, έβριζε και φώναζε. Ο φίλος μου ο Χρήστος αποστρατεύτηκε στα 45 του από την Αεροπορία και έπαιρνε 2.300 τον μήνα... και είχε και παράπονο!!!

Κανείς δεν ξέρει πόσες είναι οι διπλές συντάξεις (νόμιμες και παράνομες) και πόσο κοστίζουν οι μεγάλες συντάξεις. Πουθενά δεν υπάρχουν στατιστικά στοιχεία για το τίποτα, διότι έτσι μας βολεύει και έτσι μπορούν οι άρχοντες της δημόσιας διοίκησης να συνεχίσουν να απομυζούν τον μέσο πολίτη.

Για αυτό τον λόγο χάρηκα ιδιαίτερα που επιτέλους θα μπουν εισοδηματικά κριτήρια σχεδόν στα πάντα. Επίσης θα ήθελα να δω εισοδηματικά κριτήρια ακόμα και στις συντάξεις, διότι όπως σας έχω πει, οι εισφορές δεν είναι κουμπάρας αλλά κοινωνικός φόρος. (Διαβάστε: “Γιατί δεν πρέπει να παίρνουν όλοι σύνταξη”).

Τέλος, είναι αστείο ότι αυτοί που κάνουν την μικρότερη φασαρία είναι αυτοί που παίρνουν τα λιγότερα και πληρώνουν τα περισσότερα. 

Η κρατική γραφειοκρατική μηχανή έχει πείσει τον μέσο πολίτη ότι αυτοί (η άρχουσα ανώτατη διοικητική τάξη) αξίζουν τις συντάξεις που παίρνουν και ότι θα πρέπει να ανεβούν οι άλλοι, αντί να μειωθούν οι ίδιοι. Η γραφειοκρατική προπαγάνδα τόσων ετών έχει πιάσει τόπο.

Γιώργος Καισάριος