Τι θα συμβεί εαν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο Τσίπρας, ο Όσμπορν και η αλήθεια της κυρίας Μέρκελ

Την Κυριακή το βράδυ, οι Έλληνες μπορεί να αποφασίσουν ότι θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα για πρωθυπουργό. Σε δεκαπέντε μέρες από σήμερα, θα ξέρουμε όλοι πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.

Στις τελευταίες συνεντεύξεις του, ο κ. Τσίπρας εμφανίστηκε βέβαιος ή τουλάχιστον πολύ αισιόδοξος ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα το πουν όχι. Αν κάτι επαναλαμβάνει με σιγουριά, είναι ότι «κανέναν δεν συμφέρει να διαλυθεί η Ευρωζώνη» και ότι «αν η Ευρώπη κόψει τη χρηματοδότηση στην Ελλάδα, το αποτέλεσμα θα είναι να διαλυθεί η Ευρωζώνη»...

Αν δύο αξιωματικές προτάσεις καταλήγουν σε μια συμπερασματική, από όλα αυτά συνεπάγεται ότι δεν θα μας κόψουν τη χρηματοδότηση.
Το ωραίο είναι, ότι αυτό το πιστεύουν όλοι στο ΣΥΡΙΖΑ από τον Παπαδημούλη και το Δραγασάκη ως το Λαφαζάνη και τη Βαλαβάνη. 

Είναι έτσι όμως τα πράγματα;  

Το πόσο αξιόπιστη intelligence διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα όσα διαδραματίζονται στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες είναι το μεγάλο ερωτηματικό σε αυτή τη βεβαιότητα. Ένας από αυτούς που αποδεδειγμένα τη διαθέτουν, ο βρετανικός υπουργός Οικονομικών Τζωρτζ Όσμπορν είπε κάτι που βρίσκεται ακριβώς στον αντίποδα των αξιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ.
Υποστήριξε, ότι ενδεχομένως, η «θυσία» της Ελλάδας να συνέφερε το Βερολίνο, ώστε να πεισθούν οι γερμανοί πολίτες για το ευρωομόλογο: «Δεν δεν ξέρω αν τελικά θα πρέπει η Ελλάδα να αποχωρήσει από το ευρώ προκειμένου να πεισθούν οι πολιτικοί της ευρωζώνης να προβούν στις απαραίτητες κινήσεις για την διάσωση της νομισματικής ένωσης. Συγκεκριμένα, δεν ξέρω αν αυτό είναι το ζητούμενο ώστε να πεισθούν οι γερμανοί πολίτες για την αναγκαιότητα της τραπεζικής ενοποίησης και της έκδοσης ευρωομολόγου» είπε σε εκδήλωση των Τimes.

Στην πραγματικότητα οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις παίρνουν τα μέτρα τους για την εκλογή Τσίπρα, με πρώτο πιθανό κακό σενάριο ένα bank run στην Ελλάδα τη Δευτέρα, μπροστά το οποίο το Ευρωσύστημα θέλει να αντιμετωπίσει με προσωρινή απαγόρευση κίνησης κεφαλαίων στην Ευρωζώνη.

Από εκεί και πέρα, και αν αυτό αντιμετωπισθεί, το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι είναι ο ορισμός της διαπραγμάτευσης και η αλήθεια πιθανόν να βρίσκεται κάπου στη μέση ανάμεσα στις εικασίες Όσμπορν και Τσίπρα.

Δύο παράγοντες όμως δεν έχουν ακόμα επισημανθεί αρκετά:

Ο πρώτος είναι ότι ο Τσίπρας κινείται ήδη σε έδαφος υπονομευμένο. 

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έχουν βρει απέναντι τους κυβερνήσεις που δεν ήταν σε θέση να τηρούν τις δεσμεύσεις τους. Έχουν ακούσει δύο Έλληνες υπουργούς Οικονομικών να υπαινίσσονται, ότι αν μας αφήσετε να καταστραφούμε θα καταστραφεί η Ευρώπη, τον Παπακωνσταντίνου στη συνάντηση του Λουξεμβούργου και τον Βενιζέλο στο Eurogroup του Σεπτέμβρη του 2011, και έχουν τσιτώσει. Αν υπάρχει κάτι διάχυτο στα ευρωπαϊκά φόρα είναι δυσπιστία και ελληνοσκεπτικισμός.
Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ότι όσο και αν έχουμε πειστεί εμείς ότι το μνημόνιο δεν λειτουργεί, απέτυχε, είναι η λάθος συνταγή για τα προβλήματα της Ευρώπης και όλα όσα διατείνονται οι Βαρουφάκηδες, Κρουγκμανάκηδες, Στιγκλιτσάκηδες, Δραγασάκηδες, για τις αγορές αυτό δεν αποτελεί θέσφατο.

Το ότι η Γερμανία δανείζεται ακόμα φτηνά, ενώ έχει εκτεθεί άμεσα και με σχεδόν 8% του ΑΕΠ στην ευρωπαϊκή κρίση οφείλεται στο γεγονός ότι οι αγορές ακόμα πιστεύουν ότι τα μνημόνια μπορεί να λειτουργήσουν και ως εκ τούτου, δεν συνυπολογίζουν τα ποσά αυτά ως «χαμένη υπόθεση» στην πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας, αλλιώς θα την υποβάθμιζαν.

Ένας άμεσος κίνδυνος για την Γερμανία, που αναδεικνύεται έντονα τις τελευταίες μέρες στο γερμανικό τύπο είναι πως αν το Βερολίνο δεχτεί χαλάρωση των όρων οι αγορές μπορεί να κρίνουν ότι οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις δεν θα αποπληρωθούν. Αυτό συνκαθορίζει και τα όρια των παραχωρήσεων που μπορεί να κάνει η κ. Μέρκελ, και καθιστά εξαιρετικά εύθραυστη μια ούτως ή άλλως περίπλοκη διαπραγμάτευση.

Το βέβαιον είναι ότι δεν θα πλήξουμε…


Θέμης Δαγκλής