Διπλωματικές ασθένειες και ασθενής διπλωματία

ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΠΑΝΟΥ

«Μάλλον θα πρέπει να κάνουμε κανά ευχέλαιο στο Μαξίμου»... 

Το σχόλιο ανήκει σε υψηλόβαθμο κυβερνητικό στέλεχος, που προσπαθεί να συνοψίσει σε μία φράση τα τεκταινόμενα των τελευταίων 48 ωρών, που δείχνουν ότι τα πράγματα, απλώς πηγαίνουν εντελώς ανάποδα.

Εν αρχή ήτο μία ασθένεια. Η εξέλιξη της υγείας του πρωθυπουργού ήταν λίγο- πολύ προδιαγεγραμμένη. Ο Αντώνης Σαμαράς – και λόγω της υψηλής του μυωπίας- είχε πρόβλημα με το δεξί του μάτι από τις προεκλογικές περιόδους ακόμη...

.

Περίοδοι με πολλή πίεση που επιδείνωσαν μια ήδη βεβαρυμένη κατάσταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς, στα διαλείμματα ανάμεσα στις εριοδείες και τις ομιλίες του, επισκεπτόταν τον προσωπικό του ιατρό και υπεβάλλετο σε θεραπείες με λέιζερ, οι οποίες κατά την ιατρική σύσταση, θα έπρεπε να ακολουθούνται από ξεκούραση. Φεύ.

Η επιλογή –και υποχρέωση- του κ. Σαμαρά να εντείνει τις προεκλογικές του παρουσίες εν όψει της εκλογικής μάχης, οδήγησε σε επιδείνωση της κατάστασης. Η εξέλιξη ήταν μάλλον αναμενόμενη, αν και ουδείς θα μπορούσε να προβλέψει ότι η μετεγχειρητική περίοδος θα διαρκούσε περί τη μία εβδομάδα και θα έθετε μια σειρά απαγορεύσεων για τον πρωθυπουργό, με κυριότερη όλων εκείνη της μετάβασής του στις Βρυξέλλες. Μόνο ενθαρρυντικό το γεγονός ότι η Ελλάδα, δεν περιλαμβάνεται στην ατζέντα των συζητήσεων.

Η παρουσία Σαμαρά ωστόσο θα παρείχε στην κυβέρνηση ένα τακτικό πλεονέκτημα, εκείνο της κατανόησης των διαθέσεων των ευρωπαίων εταίρων ως προς τη διαμόρφωση ενός ενιαίου μετώπου απέναντι στο Βερολίνο. Δεύτερο κρούσμα, η κρίσιμη κατάστασης της υγείας του παρολίγον υπουργού Οικονομικών Βασίλη Ράπανου. Από πολύ νωρίς και ενώ η μη ορκομωσία του κ. Ράπανου έδειχνε ως ένα συμπτωματικό γεγονός, στα δημοσιογραφικά γραφεία κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο κ. Ράπανος, ουδέποτε επρόκειτο τελικά να ορκισθεί ως υπουργός Οικονομικών.

Μετά από ένα πενθήμερο θρίλερ, χθες το απόγευμα δημοσιοποιήθηκαν οι επιστολές των κ. Ραπάνου και Σαμαρά. Είχε προηγηθεί τηλεφωνική επικοινωνία των δύο, με τον κ. Ράπανο να διαβεβαιώνει τον πρωθυπουργό ότι είναι σε θέση να διαχειριστεί το χρόνιο πρόβλημά του και μετά την αποθεραπεία του θα είναι σε θέση να ορκιστεί.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο κ. Ράπανος κρίθηκε από το πολιτικό και τραπεζικό σύστημα ως ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, στον κατάλληλο χρόνο. Η αποδοχή της πρότασης απο τον ίδιο συνοδευόταν από μία σειρά επιλογών ως προς το επιτελείο του στο υπουργείο Οικονομικών, οι οποίες όμως δεν έγιναν δεκτές.

Το ερώτημα βέβαια παραμένει: Είναι δυνατόν ο κ. Ράπανος να έχει αποδεχθεί τη θέση του υπουργού Οικονομικών δίχως να γωρίζει τα στελέχη που θα τον πλαισιώσουν; Δύσκολο. Ως εκ τούτου, πέραν της πραγματικά δυσμενούς κατάστασης της υγείας του κ. Ράπανου –γνωστή εν πολλοίς στο ίδιο και το ευρύτερο περιβάλλον του- η ασθένειά του πιθανώς έχει και τη «διπλωματική διάσταση.

Βέβαια, μπορεί η διπλωματική ασθένεια να θεωρείται αποδεκτή από τους πολιτικούς κύκλους, ως κρίσιμο ωστόσο ανακύπτει το ερώτημα ως προς το κατά πόσο αποδεκτή είναι η ασθενής διπλωματία.

Το κρούσμα της ελληνικής εκπροσώπησης στη Σύνοδο Κορυφής με την εναλλαγή Αβραμόπουλου- Παπούλια, αποτελεί κορυφαίο δείγμα ανικανότητας με επιτελικά στελέχη της ΝΔ να κάνουν λόγο ευθέως για «ασυγχώρητο σφάλμα».

Στο Μαξίμου φαίνεται να υπάρχει βεβαιωμένη άποψη για το ποιος ευθύνεται για την γκάφα που οδήγησε την κυβέρνηση σε αναστροφή την ύστατη ώρα και ενώ υπήρχαν εν εξελίξει συσκέψεις για τη στάση που πρέπει να τηρήσει η ελληνική πλευρά στην Σύνοδο Κορυφής.

Το ερώτημα παραμένει για το αν τελικώς οι ευθύνες θα χρεωθούν και σε ποιον βαθμό.

Πάνος Ρασσιάς