Σοκολατάκια, «βύσματα» και αντικαταθλιπτικά

Το επίπεδο της προεκλογικής αντιπαράθεσης ανεβαίνει κατακόρυφα.

Ιδού οι διαχρονικές μίζες του αιώνα, ιδού οι λόγοι της οικονομικής καχεξίας της Ελλάδας. 

Φρίττει ο αναγνώστης με τα συνταρακτικά ντοκουμέντα, τα δελτία αποστολής (τιμολόγια τα λένε, γιατί δεν έχουν κατανοήσει ακόμη τη διαφορά):

1. Σαμπάνια, σοκολατάκια, κουτί = 100+10+50 = 160 ευρώ

2. Καλάθι με πέντε κρασιά, σοκολατάκια ελιές, σοκολατάκια  = 10+60+6+10=86 ευρώ

3.Δίσκος με τέσσερα κρασιά = 16+40=56 ευρώ.

Κάτι παραπάνω από 300 ευρώ σε πέντε χρόνια βγάζει η ενδεικτική τιμολόγηση. Διέφυγε της προσοχής των δημοσιογράφων-ερευνητών, το... «χόρτο» που συνήθως βάζουν στα καλάθια με ποτά. Εκτός αν το έδωσαν στους αναγνώστες τους, αμάσητο.
Η Siemens που έλυνε και έδενε, που σπαταλούσε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για πλάκα, έδωσε …σοκολατάκια στον Σαμαρά.
Οι δαιμόνιο ρεπόρτερ, ανακάλυψαν τη διαπλοκή στα κρασιά και τα σοκολατάκια. Το επόμενο βήμα της τεράστιας έρευνας θα είναι να ψάξουν στα οικιακά σκουπίδια να δουν αν καταναλώνονται προϊόντα πολυεθνικών, τι μάρκα ηλεκτρικές συσκευές και  οδοντόβουρτσες κατέχουν.

Στη χώρα της μίζας, της προμήθειας και της ρεμούλας «ποινικοποιούνται» τα σοκολατάκια.
Διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο.
Κάποιο κόμμα έχει άλλωστε «υιοθετήσει» την γραμματέα του Χριστοφοράκου…
Δεν έχει τίποτα καλύτερο να μας δείξει, από τα δώρα «δημοσίων σχέσεων».
Και μην πει κάποιος ότι για να τα στείλει θα είχαν σχέσεις. Αυτά τα στέλνεις για να δημιουργήσεις οικειότητα. Αν υπάρχει, δεν χρειάζεται. Και τα έστελναν σε όλους…
Είναι ενορχηστρωμένη η επίθεση: κάποιοι ανακάλυψαν «δουλικότητα» στις επιστολές Σαμαρά του Φεβρουαρίου. Είναι οι ίδιες για τις οποίες τον κατηγορούσαν για «ξεροκεφαλιά»….

Για να είμαστε δίκαιοι και τον Αλέξη Τσίπρα χτυπάνε «επί προσωπικού» με αφορμή το στρατιωτικό του όπως ο ίδιος το περιέγραψε στο περιοδικό Schooligans:

  “Ναι, είχα βάλει βύσμα. Είχα έναν γνωστό, Πασόκο εκείνη την εποχή, τον οποίο τον πήρα τηλέφωνο για να κάνει κάτι.. Δεν μπορώ να πω ότι κακοπέρασα, αλλά εκείνη την εποχή αισθανόμουν ότι αν μ’ έπιανες από τη μύτη, θα έσκαγα. Στο τέλος, όμως, στάθηκα τυχερός. Είχα βρει έναν νόμο που είχε βγάλει τότε ο Τσοχατζόπουλος που έλεγε ότι αν είσαι στο στρατό και κατέβεις υποψήφιος βουλευτής, παίρνεις προσωρινή απόλυση και επανέρχεσαι μετά. Κατέβηκα, λοιπόν, στις εκλογές -ήμουν ο πρώτος οπλίτης στην ιστορία του ελληνικού στρατού που είχε γίνει υποψήφιος βουλευτής. Όταν επανήλθα στον στρατό, είχε μειωθεί η θητεία από 15μηνο σε 12μηνο. Κι έτσι εκεί που χρώσταγα έξι μήνες για ν’ απολυθώ, χρώσταγα ξαφνικά τρεις!  Άσε που είχε πέσει τρελό σύρμα στη μονάδα ότι ήμουν υποψήφιος βουλευτής κι από κει που με στέλνανε για αγγαρείες, μόνο προσοχές δε μου βαράγανε! Φοβερό! Έτσι είναι στον στρατό μωρέ…”

Μια τυπική θητεία φαντάρου με καλό πασοκικό βύσμα στα χρόνια του εκσυγχρονισμού.
Το θέμα θα είναι αν αυτός ο γνωστός θέλει ως αντάλλαγμα Υπουργείο, επί Πρωθυπουργίας Τσίπρα.
Μιλάνε όλοι για δυσκολίες στη θητεία.
Που να δώσει συνέντευξη ο Αϊβαλιώτης για το τι τράβηξε. Δεν θα ξέρετε που να κρυφτείτε γατάκια.
Και από τη θητεία των επίστρατων έκανε λιγότερο…
Πάντως υπήρχε και η δυνατότητα να υιοθετήσει κανείς 4 παιδιά και να γλίτωνε τη θητεία.
Αν ανήκαν και σε τέσσερις διαφορετικές κυρίες ακόμη καλύτερα…
Δεν υπήρχε κανένας λόγος να ανακατευτεί με την πολιτική και να οδηγήσει όλη τη χώρα στα αντικαταθλιπτικά Cipralex…
Ένα απολυτήριο ήθελε το παιδί, δεν φανταζόταν να διοικήσει τη χώρα…

Μ.Ο.

Από factorx