Το “πρώτο ημίχρονο” της μάχης με τον λαϊκισμό

Η επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, στις χθεσινές κομβικές για το μέλλον του τόπου εκλογές, αποτελεί ουσιαστικά το… πρώτο ημίχρονο της μάχης με τον λαϊκισμό.

Μιας μάχης με διαρκή επεισόδια και… επιμονή, την οποία η Ελλάδα χάνει πανηγυρικά από το 1981 και μετά. 

Μια οδυνηρή όσο και αυταπόδεικτη πραγματικότητα, που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό το κακό ριζικό του τόπου. 

Το πως φτάσαμε ως εδώ, όπως απορεί η… χιλιοτραγουδισμένη διαπίστωση. Ή, ακόμη πιο προχωρημένα, το γιατί… αργήσαμε να φτάσουμε ως εδώ...

Το νέο πρόσωπο του λαϊκισμού, αντανακλάται φυσικά στον καθρέφτη της πολιτικής ματαιοδοξίας του ΣΥΡΙΖΑ και της ηγεσίας του. 

Αντανακλάται ακόμη στην ευκολία με την οποία η Κουμουνδούρου άνοιξε τις πόρτες του “μαγαζιού” της, για να δεχθεί το “όλον ΠΑΣΟΚ”, διαχρονικά μοιραίο για την Ελλάδα.

Πάσης φύσεως συνδικαλιστές, στελέχη, βολεμένοι, συνδιαχειριστές της εξουσίας ακόμη και σε περιόδους κατά τις οποίες το ΠΑΣΟΚ δεν βρισκόταν στην κυβέρνηση, είδαν τον ΣΥΡΙΖΑ να είναι εξαιρετικά δεκτικός στο να υπηρετήσει την… κατανοητή επιθυμία τους να διατηρήσουν το ηγετικό imperium τους. Και να τους προσθέτει ως νέα συνιστώσα στο σχήμα του.

Ο μεγάλος αλλά υπαρκτός κίνδυνος είναι το “όλον ΠΑΣΟΚ” να απορροφήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Να τον οδηγήσει δηλαδή σε πολιτική και ιδεολογική… έξωση από την Κουμουνδούρου. Επικαιροποιώντας, με το αναγκαίο… photo shop, την ακατανίκητη επιδίωξη εδραίωσης του λαϊκισμού, ως κυρίαρχο ρεύμα και συμπεριφορική τάση στην ελληνική κοινωνία.

Γι’ αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό ότι κερδίσαμε μια πρώτη μάχη απέναντι στον λαϊκισμό. Η Ελλάδα στάθηκε όρθια. Ο πόλεμος όμως συνεχίζεται. Και δεν χωρούν εφησυχασμοί.

ΜΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗΣ