Αιμοδοσία

Πρώτα ένα σύντομο φρεσκάρισμα της μνήμης. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας πολιτικός χώρος που έμπαινε - δεν έμπαινε στη Βουλή, με όποιο όνομα και όποια ηγεσία και αν εμφανιζόταν. 

Το 2009, μπήκε, αλλά κόπηκε στα τρία. 

Στις εκλογές της 6ης Μαΐου, ήταν προφανές ότι θα επωφεληθεί από την κατάσταση που δημιούργησαν στην κοινωνία οι κυβερνήσεις Παπανδρέου με τις επιλογές τους. 

Αν έπαιρνε 8%-10% θα ήταν θρίαμβος. Τι συνέβη και εκτινάχθηκε στο 17%;

Απέκτησε ξαφνικά πολιτικές θέσεις με απήχηση; Οχι. 

Ο,τι έλεγε και τότε που έπαιρνε 3% λέει και τώρα, σε γενικές γραμμές.
Παρουσίασε αξιόπιστο πρόγραμμα με συγκεκριμένες λύσεις στα προβλήματα; Οχι.  

Δεν έχει καν πρόγραμμα και τα... στελέχη του προτάσσουν ό,τι τους υπαγορεύουν η ιδεολογία, η κουλτούρα και οι γνώσεις τους.  

Εχει μήπως ο Αλ. Τσίπρας τη στόφα των πολιτικών ηγετών που ενθουσιάζουν και δημιουργούν ρεύμα με τον λόγο, τη σκέψη και το έργο τους; Χλωμό ακούγεται.

Η αιφνίδια συσπείρωση ψηφοφόρων στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αποτέλεσμα της πειστικής παρουσίας του στον δημόσιο χώρο. Ούτε της ακτινοβολίας του επικεφαλής του.

Στην πραγματικότητα, η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αποτέλεσμα τροφοδότησης από την εκλογική βάση του ΠΑΣΟΚ. Λειτούργησε υπέρ του ο εθισμός μεγάλου όγκου πράσινων ψηφοφόρων σε μια συγκεκριμένη ρητορική που απορρίπτει αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, ιδίως στο κράτος. Για τους ίδιους λόγους που λειτουργούσε πριν υπέρ του ΠΑΣΟΚ.

Το ρεύμα που τάχθηκε, άκριτα, υπέρ του Γ. Παπανδρέου στην εσωτερική αναμέτρηση του 2007 και τον απογείωσε στις εκλογές του 2009, αιμοδοτεί σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ. 

Από εκείνο το ΠΑΣΟΚ, κάποιοι έχουν προσχωρήσει αυτοπροσώπως στις γραμμές του, όπως η Λούκα Κατσέλη. Αυτό ακυρώνει την «ικανότητα αυτοπροσδιορισμού» που αναγνώρισε - από ουδέτερα έως κολακευτικά - στην Κουμουνδούρου ο Κώστας Λαλιώτης.

Η μαζική εγκατάλειψη ενός κόμματος που δεν μπορεί πλέον να εγγυηθεί ότι δεν θα αλλάξει τίποτε και η προσχώρηση σε ένα άλλο που υπόσχεται ότι δεν θα θιγούν «κεκτημένα», σημαίνει ότι η πολιτική που ακολουθεί ο Τσίπρας προϋπήρχε του Τσίπρα. 

Από αυτή την άποψη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι παγιδευμένος στην παρακμιακή πλευρά του ΠΑΣΟΚ. Και φυσικά, όπως έλεγε ο Αϊνστάιν, «τα προβλήματα δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με το επίπεδο σκέψης που τα δημιούργησε».

Του Γιώργου Λακόπουλου

KAPISTRI