Η Ελλάδα χρειάζεται ένα… Blitzkrieg ( κεραυνοβόλο πόλεμο )

Ο όρος κεραυνοβόλος πόλεμος (μετάφραση του γερμανικού Blitzkrieg) αναφέρεται σε πολεμική τακτική, την οποία επινόησε και εφάρμοσε ο Γερμανός στρατηγός Χάιντς Γκουντέριαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Επονομάστηκε έτσι επειδή περιλάμβανε αιφνιδιαστικές επιθέσεις, ταχύτατες προωθήσεις δυνάμεων στην εχθρική περιοχή με συντονισμένη ισχυρή υποστήριξη από αεροπορικές δυνάμεις, που χτυπούσαν και αιφνιδίαζαν τον εχθρό όπως ακριβώς θα έκανε ένας κεραυνός.
Ο ελληνικός λαός οδηγήθηκε στις κάλπες για δεύτερη φορά μέσα σε πάρα πολύ μικρό χρονικό διάστημα...

Όποιο λοιπόν και αν είναι το αποτέλεσμα τη Κυριακή το βράδυ,το σίγουρο είναι πως τα πράγματα έχουν φτάσει σε ένα οριακό σημείο.

Το πρώτο κόμμα, το δεύτερο, τα πρόσωπα και τα κόμματα ρυθμιστές δεν είναι το διακύβευμα των εκλογών. Το διακύβευμα των εκλογών είναι ό,τι υπάρχει ένας λαός στην Ευρώπη που συμπιέζεται συνεχώς. Γι’αυτό άλλωστε κρίνεται απαραίτητη μία ”αστραπιαία” αλλαγή πλεύσης εντός και εκτός συνόρων.
Εντός συνόρων,η μονοκομματική, η δικομματική ή η κυβέρνηση εθνικής ενότητας που θα προκύψει πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη της την κατάσταση που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία.

Οι Έλληνες είναι προφανές πως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο παρόν πολιτικό σύστημα. Για να εμπιστευθεί ξανά ο Έλληνας τις πολιτικές παρατάξεις πρέπει να γίνει διάκριση ενόχων και αθώων για τη σημερινή κατάσταση της χώρας. Μόνο έτσι θα μπορέσει μία κυβέρνηση να επαναφέρει σε ένα σημείο την κοινωνική γαλήνη. Μία κοινωνική γαλήνη η οποία έχει διαταραχθεί καί από την αύξηση της εγκληματικότητας,το λαθρομεταναστευτικό,αλλά και το μείζον θέμα των φαρμάκων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Επίσης πρέπει να επαναφέρει την αξιοκρατεία στο δημόσιο βίο της χώρας και να ηττηθεί το κομματικό κράτος και ο Μινώταυρος της γραφειοκρατείας. 

Όταν ηττηθεί αυτή η λειτουργική και δομική παθογένεια του ελληνικού κράτους,τότε ίσως επανέλθει το ενδιαφέρον για επενδύσεις στην Ελλάδα και είναι πιθανό να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.

Τέλος,όσον αφορά τα εσωτερικά,πρέπει να προσανατολιστούμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης για τη πατρίδα μας.

Το νέο μοντέλο ανάπτυξης πρέπει να προσαρμοστεί στην αντίληψη του ελληνικού χώρου.

Είμαστε μία μεσογειακή χώρα. Άρα κατευθείαν καταλαβαίνει κανείς πως η αγροτική και κτηνοτροφική ανάπτυξη,οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας,ο τουρισμός και η ναυτηλεία αποτελούν τους παράγοντες πάνω στους οποίους πρέπει να στηριχτούμε στην επόμενη μέρα για τη χώρα μας.
Στο τομέα της εξωτερικής πολιτικής η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα είναι ως ένα σημείο διεθνώς ταπεινωμένη. 

Γι’αυτό πρέπει να δώσουμε μία τελείως διαφορετική εικόνα τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να καταφέρουμε και την επαναδιαπραγμάτευση των δανειακών συμβάσεων που έχει συνάψει η χώρα,αλλά πάνω απ’όλα θα είμαστε σε θέση να συζητάμε ξανά επί ίσοις όροις είτε με τους εταίρους μας στην Ευρώπη,είτε με οποιοδήποτε άλλον.

Κατά τη περίοδο της ελληνικής ευημερίας η Ελλάδα αποτελούσε μία περιφερειακή υπερδύναμη της γειτονιάς των Βαλκανίων. 

Δυστυχώς σήμερα απέχουμε πάρα πολύ από αυτή την ταυτότητα.

Η ανάγκη όμως για δυναμική άσκηση εξωτερικής πολιτικής είναι επιτακτική.

Πρέπει να έρθουν επενδύσεις στη χώρα,να επανατοποθετήσουμε τις σχέσεις μας με τους γείτονες μας και να μην αφήσουμε ανεκμετάλλευτη τη προσέγγιση Ισραήλ-Κύπρου στο τομέα της ενέργειας,και όχι μόνο.

Όταν διεθνώς προβληθεί μία χώρα, ένα έθνος σε μία προσπάθεια ανασυγκρότησης, η οποία ώς διαδικασία λαμβάνει χώρα κάτω από ένα εθνικό σχέδιο σύνθεσης και ενότητας,τότε δύσκολα θα μπορεί να καταφερθεί κανείς κατά της Ελλάδας και να προσβάλλει την αξιοπιστία της.
Η επόμενη μέρα για την Ελλάδα,καί στο εσωτερικό και στο εξωτερικό της χώρας,αποτελεί μία μεγάλη πρόκληση.

Ένα δυσβάσταχτο βάρος για όποια κυβέρνηση προκύψει.

Η ανάγκη συναίνεσης και σύνθεσης είναι πιό απαραίτητη από ποτέ άλλοτε.Πρέπει ώς κοινωνία να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στο καθρέπτη και να πούμε όλη την αλήθεια. Για το παρελθόν,το παρόν και το μέλλον μας.

19.06.2012 ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΗΤΟΓΛΟΥ