Έτοιμος για «σύγκρουση» με την Μέρκελ ο Αντώνης Σαμαράς

Στη συγκρότηση ενός μετώπου των ευρωπαϊκών «αναπτυξιακών δυνάμεων» ποντάρουν στην ΝΔ, προκειμένου να ενταθούν οι πιέσεις απέναντι στο Βερολίνο ώστε να προχωρήσει άμεσα στην αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής στην Ευρώπη, προτάσσοντας πολιτικές ενίσχυσης των ευρωπαϊκών οικονομιών.
Με αυτόν ως κεντρικό στόχο μεταβάινει σήμερα στις Βρυξέλλες ο Α. Σαμαράς, προκειμένου να μετάσχει στην αυριανή Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. 
Τα δεδομένα για τον Πρόεδρο της ΝΔ έχουν προφανώς διαφοροποιηθεί αισθητά από το παρελθόν, όταν επέστρεφε από την βελγική πρωτεύουσα με ...ματια μαυρισμένα και πλευρά σπασμένα από το «πολιτικό ξύλο» που είχε φάσει από τους...
ομοϊδεάτες του στο ΕΛΚ.
Σταδιακά, στην Ευρώπη, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η κατανόηση του αδιεξόδου στο οποίο οδηγεί η ακολουθούμενη πολιτική, διαμορφώνει πολιτικές συμπεριφορές που δικαιώνουν τα όσα έλεγε ο Σαμαράς. Αυτό όμως δε φαίνεται ακόμη να έχει λειτουργήσει ως ανάχωμα στις δημοσιονομικές αντιλήψεις του σκληρού άξονα Γερμανίας- Ολλανδίας- Φνλανδίας.
Στο διεμβολισμό αυτού ακριβώς του άξονα στοχεύει πλέον η στρατηγική της Συγγρού, με την απαραίτητη βοήθεια των άλλων δύο χωρών που βρίσκονται υπό τον πέλεκυ του Μνημονίου – Πορτογαλία και Ιρλανδία- αλλά και της Ισπανίας, τα οικονομικά της οποία βρίσκονται σε εξίσου δυσχερή θέση και μόνο τυπικοί λόγοι κρατούν τη γιγαντιαία αυτή οικονομία εκτός του μηχανισμού στήριξης.
Ο κ. Σαμαράς πλέον αναμένει στην αυριανή Σύνοδο αλλά και το δείπνο, να έχει τη στήριξη των κ.κ. Ραχόι, Κοέλιο και Κένι (πρωθυπουργοί της Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας αντίστοιχα) καθώς και την ενισχυμένη υποστήριξη της αναπτυξιακής κατεύθυνσης από τον νέο Γάλλο Πρόεδρο κ. Ολάντ.
Δηλαδή την υποστήριξη των χωρών του Νότου!
Επιπρόσθετα, ως μοχλός πίεσης προς το Βερολίνο εκτιμάται ότι θα αποτελέσει το ιρλανδικό δημοψήφισμα της 31^ης Μαΐου για το δημοσιονομικό σύμφωνο. Καίτοι το κλίμα δείχνει να γέρνει προς την υπερψήφισή του από τους Ιρλανδούς, πολιτικές γκάφες των προηγούμενων ημερών αλλά και η έντονη αντιμνημονιακή ρητορική του Σιν Φέιν, ενδεχομένως ανατρέψει την ισορροπία.
Ενώπιον του κινδύνου αυτού –που θα αποδομήσει πολιτικά αφ’ ενός τον κ. Κένι, του οποίου η κυβέρνηση διαρκώς λαμβάνει τα εύσημα της τρόικας για την ορθή εφαρμογή του Μνημονίου και αφ’ ετέρου την κ. Μέρκελ- το Βερολίνο πιθανώς αναγκαστεί να αναθεωρήσει τη στάση του και να αφήσει ανοιχτό παράθυρο για αλλαγές στην ευρωπαϊκή οικονομική πολιτική.


Πάνος Ρασσιάς