Το τέλος του κοινωνικού κράτους και η υποκρισία των κομμάτων εξουσίας

Η αυτοκτονία στην Πλ. Συντάγματος δεν είναι ηρωική πράξη και δεν αξίζει ούτε εύσημα ούτε και τιμές. Είναι μια πράξη απόγνωσης. 

Μιας απόγνωσης που οφείλεται σε πρακτικές που υιοθετήθηκαν από το πολιτικό σύστημα προκειμένου να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ και να γλυτώσει υποτίθεται από την καταστροφική επιστροφή σε εθνικό νόμισμα με παράλληλη στάση πληρωμών στο σύνολο του χρέους.

Μια στάση πληρωμών που δεν θα είχε καμία σχέση με το κούρεμα για το οποίο κομπάζουν ότι επέτυχαν οι κυβερνώντες. 

Ένα κούρεμα που κούρεψε τον μικρομεσαίο και άφησε αλώβητες τις τράπεζες και ακέραια τα δάνεια των Ελλήνων πολιτών.

Μάλλον το πολιτικό σύστημα γλύτωσε και όχι η Ελλάδα. ...

Γλύτωσε για να έχει τώρα το θράσος να ξαναζητά την ψήφο του ελληνικού λαού διαγράφοντας όλα τα λάθη του παρελθόντος ισχυριζόμενο ότι κάνει σκληρή αυτοκριτική και ζητά συγγνώμη. 

Ε λοιπόν, ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ. Όπως ενας εγκληματίας δεν γλυτώνει την φυλακή με μια συγγνώμη, έτσι και ένας πολιτικός δεν πρέπει να γλυτώνει και να επανέρχεται δριμύτερος.

Τα πάντα βεβαίως θα κριθούν στις εκλογές.  

Αν ο Έλληνας ξαναψηφίσει τα ίδια πρόσωπα τότε θα είναι άξιος της μοίρας του και θα έχει συνδέσει τις ευθύνες των πολιτικών με τις προσωπικές του ευθύνες. Πλέον δεν θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν ήξερε και ότι εξαπατήθηκε.

Επιστρέφω στο θέμα της αυτοκτονίας που και πάλι πέρασε με λάθος τρόπο στην κοινωνία. Η πράξη αυτή βρίσκεται πίσω από μια πικρή αλήθεια: το τέλος του κοινωνικού κράτους. Διότι κοινωνικό κράτος σημαίνει την προστασία των αδυνάτων και όχι την εξόντωσή τους. Σημαίνει την στήριξη αυτών που δεν έχουν είτε τα μέσα είτε το σθένος να ανταπεξέλθουν σε περιόδους όπου τα κεκτημένα του παρελθόντος παύουν να αποτελούν δεδομένο.

Ένα κόμμα που ισχυρίζεται ότι είναι σοσιαλιστικό θα έπρεπε να έχει ως οδηγό της πολιτικής του ακριβώς αυτά. Βέβαια τώρα τελευταία το τροπάριο έχει αλλάξει σε "Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη". Πολύ δημοκρατική με εσωκομματικές εκλογές με έναν υποψήφιο και όχι μία φορά αλλά δύο. Δημοκρατία στα λόγια και τίποτε παραπάνω.

Οι συγκυβερνώντες της αντιπολίτευσης από την άλλη ενώ ήταν αναφανδόν κατά του μνημονίου αναμασώντας την καραμέλα ότι η Ελλάδα θα καταστρεφότανε αν δεν συμφωνούσανε στην εξόντωση μισθών και συντάξεων γίνανε μνημονιακοί και τώρα θέλουν ξανά να κυβερνήσουν και αυτοί προσθέτωντας ακόμη μία εναλλαγή των δύο μεγάλων κομμάτων στην εξουσία. Θέλουν να κάνουν διαχείριση της πολιτικής που η ίδιοι επέλεξαν να παραδώσουν αμαχητί στην Τρόικα της ΕΕ και του ΔΝΤ.  Διότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο αφού έχουν πλέον δεσμευτεί.

Δεν θα έχει καμία σημασία αν την επομένη των εκλογών κληθούν να κυβερνήσουν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ ή και οι δυο μαζί γιατί το κοινωνικό κράτος πέθανε όταν αποφάσισαν ότι τα πολιτικά τους τομάρια αξίζουν περισσότερο από το μέλλον της Ελλάδας.

center24