Lucio Dalla: Ορφανό το Caruso, έφυγε ο πατέρας του…

Μόλις πριν λίγες ημέρες, ανέβηκε στη σκηνή του Σαν Ρέμο. 

‘Ηταν το κύκνειο άσμα του. 

Ο συνθέτης του Caruso, ο στιχουργός, ο τραγουδοποιός, ο άνθρωπος του έρωτα, ο αντισυμβατικός Λούτσιο Ντάλα, έφυγε σήμερα και εντελώς ξαφνικά για το μεγάλο του ταξίδι. 

Αφού έκανε τις καρδιές εκατομμυρίων ανθρώπων να ριγήσουν, αφού έκανε τις ψυχές να ευφραίνονται, λίγες ημέρες πριν τα 69^α γενέθλιά του, έφυγε για τις κοιλάδες των Παραδείσων.

Το κλαρινέτο κι η φυσαρμόνικά του έβγαζαν αγιασμένους ήχους κολλημένα

στα χείλη του...
Κι ας τον απειλούσε πιτσιρικά ο γνωστός καλόγερος των καπουτσίνων στην Μπολόνια, πατέρας Πίο, ότι αν ασχοληθεί με τη μουσική και όχι με τη θρησκεία θα πάει στην κόλαση!

Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στο φεστιβάλ του Cantarigo, το 1963, η φωνή του μάγεψε τους Ιταλούς. Με τζαζ αποχρώσεις και χροιά αγγέλου. Τρία χρόνια μετά, στο φεστιβάλ του Σαν Ρέμο, κατακτά την επιτυχία. Μπαίνει και στις πιο παγωμένες καρδιές.

Πάντα ατημέλητος, αδιάφορος για το φαίνεσθαι, εγκαταλείπει την τζαζ με το τραγούδι «Il Cielo» (ελληνιστί ο ουρανός), την ώρα που η ιταλική μουσική κατακτά την Ευρώπη.

Εκείνος, δεν ενδίδει σε προκλήσεις, προσκλήσεις και οτιδήποτε θεωρεί ότι τον αναλώνει.

Γράφει, τραγουδά, υποκλίνεται, υποκλινόμαστε. «Piaca Grante», «Ithaca», «Il gigante e la bambina». Ακολουθεί τον δρόμο του κοινωνικά στρατευμένου τραγουδιού.

Αργότερα έρχεται το θρυλικό «Caruso», το τραγούδι της ζωής του. Το τραγούδι της αιωνιότητας. Έρχεται και «Attendi al lupo», με τον θρυλικό Gianni Moranti. Έρχεται και το «Ciao», ο δίσκος στον οποίο εξηγούσε πόσο άβολα ένιωθε από τη συμμετοχή της Ιταλίας στους αεροπορικούς βομβαρδισμούς της Σερβίας.

«Λούτσιο, από σήμερα ο κόσμος θα είναι πιο σκοτεινός. Πιστεύω ότι ποιητές σαν και εσένα δεν θα έπρεπε να πεθαίνουν ποτέ. Ο ανθρώπινος αποχωρισμός από μεγάλους άνδρες και καλλιτέχνες όπως ήσουν εσύ, μας βρίσκει πάντα απροετοίμαστους», έγραψε στο διαδίκτυο ο Adriano Celentano.

Πόσο δίκιο έχει….