Το προφανές δίλημμα, ενώπιον του οποίου επιχείρησε να θέσει το ελληνικό εκλογικό σώμα, χθες, ο φίλτατος Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, αφορούσε μια μάλλον μάταιη προσπάθεια, ή, με άλλα λόγια, ήταν τζάμπα κόπος…
Η «απειλή» του ήταν σαφής αλλά και περιττή.
«Αν όμως (στις εκλογές) ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. να μην μπορούν να σχηματίσουν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς», υποστήριξε σε συνέντευξή του.
Ούτως ή άλλως, εάν οι Έλληνες αναδείξουν κατά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις στην εξουσία, οι οποίες δεν θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις μας έναντι της τρόικας, η διακοπή της χρηματοδότησης, και κατά συνέπεια η πορεία της χώρας, πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν μας είπε κάτι καινούργιο ο κ. Γιούνκερ...
Μπορεί η φίλτατη Άγκελα να φοβέρισε χθες τους βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού, στην Μπούντεσταγκ, επικαλούμενη τις τραγικές συνέπειες που θα είχαν για την ευρωζώνη και για την ίδια τη Γερμανία ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία και έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, ώστε αυτοί να εγκρίνουν το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, όμως το έργο αυτό δεν μπορεί να παιχτεί για πολύ.
«Αν όμως (στις εκλογές) ακραία κόμματα ενισχυθούν σε τέτοιο βαθμό που το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. να μην μπορούν να σχηματίσουν πλειοψηφικό κυβερνητικό συνασπισμό και κληθούν να κυβερνήσουν πολιτικοί οι οποίοι θα αποχωρήσουν από το πρόγραμμα βοήθειας, τότε θα αποχωρήσουμε και εμείς», υποστήριξε σε συνέντευξή του.
Ούτως ή άλλως, εάν οι Έλληνες αναδείξουν κατά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση, «αντιμνημονιακές» πολιτικές δυνάμεις στην εξουσία, οι οποίες δεν θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις μας έναντι της τρόικας, η διακοπή της χρηματοδότησης, και κατά συνέπεια η πορεία της χώρας, πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Υπό το πρίσμα αυτό, δεν μας είπε κάτι καινούργιο ο κ. Γιούνκερ...
Μπορεί η φίλτατη Άγκελα να φοβέρισε χθες τους βουλευτές του κυβερνητικού συνασπισμού, στην Μπούντεσταγκ, επικαλούμενη τις τραγικές συνέπειες που θα είχαν για την ευρωζώνη και για την ίδια τη Γερμανία ενδεχόμενη άτακτη χρεοκοπία και έξοδος της χώρας μας από το ευρώ, ώστε αυτοί να εγκρίνουν το νέο πακέτο βοήθειας προς την Ελλάδα, όμως το έργο αυτό δεν μπορεί να παιχτεί για πολύ.
Κυριότερα, δεν μπορεί να παιχτεί εάν η όποια νέα πολιτική ηγεσία του
τόπου όχι μόνο γράψει στα παλιά της τα παπούτσια το μνημόνιο, όπως η
προηγούμενη, αλλά το διατυμπανίσει κιόλας.
Οι «ομόλογοι» του κ. Τσίπρα, του κ. Κουβέλη και ακόμη και της κ. Παπαρήγα, ήτοι η γερμανική Αριστερά, καταψήφισαν το νέο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα με το επιχείρημα ότι οι «κακοί» Έλληνες παίρνουν τα λεφτά μας για να ζουν σε βάρος μας, υιοθετώντας ακριβώς όση δόση λαϊκισμού χρησιμοποιεί, κατά τρόπο αντίστροφο, η εδώ Αριστερά.
Παρ’ όλα αυτά, κατά τις επικείμενες εκλογές, το ελληνικό εκλογικό σώμα αναμένεται να «τιμωρήσει» τα δύο κόμματα εξουσίας για τα έργα και τις ημέρες τους όχι μόνο στη διάρκεια της τελευταίας διετίας, αλλά και συνολικά των τελευταίων μεταπολιτευτικών δεκαετιών.
Αυτό, τουλάχιστον, καταγράφουν αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τελευταία, βάσει των οποίων σαφώς δεν προκύπτει ενδεχόμενο αυτοδυναμίας για τη Ν.Δ., ενώ υπό συγκεκριμένες συνθήκες ούτε καν σε περίπτωση συγκυβέρνησής της με το ΠΑΣΟΚ.
Κάτι το οποίο, σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον, ξορκίζει ο κ. Αντ. Σαμαράς, αλλά σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής εμφανίζεται να θεωρεί δεδομένο ο κ. Γιούνκερ.
Αντίθετα, πολιτικοί σχηματισμοί, όπως η Δράση του κ. Στ. Μάνου, δημοσκοπικά είναι περίπου ανύπαρκτοι, ενώ οριακές είναι και οι επιδόσεις της επίσης υπερμάχου των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων Δημοκρατικής Συμμαχίας της κ. Ντ. Μπακογιάννη.
Εάν, όμως, καταψηφιστούν τα δύο κόμματα εξουσίας επειδή φέρουν την κύρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας και αγνοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της τήρησης των δεσμεύσεων στους δανειστές μας, τότε ποιος θα μας βγάλει από αυτήν την κατάντια;
Ο κ. Τσίπρας, η κ. Παπαρήγα, ή ο συμπαθής κ. Κουβέλης, το «πρόγραμμα» του οποίου αποτελεί «μυστήριο»;
Οι «ομόλογοι» του κ. Τσίπρα, του κ. Κουβέλη και ακόμη και της κ. Παπαρήγα, ήτοι η γερμανική Αριστερά, καταψήφισαν το νέο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα με το επιχείρημα ότι οι «κακοί» Έλληνες παίρνουν τα λεφτά μας για να ζουν σε βάρος μας, υιοθετώντας ακριβώς όση δόση λαϊκισμού χρησιμοποιεί, κατά τρόπο αντίστροφο, η εδώ Αριστερά.
Παρ’ όλα αυτά, κατά τις επικείμενες εκλογές, το ελληνικό εκλογικό σώμα αναμένεται να «τιμωρήσει» τα δύο κόμματα εξουσίας για τα έργα και τις ημέρες τους όχι μόνο στη διάρκεια της τελευταίας διετίας, αλλά και συνολικά των τελευταίων μεταπολιτευτικών δεκαετιών.
Αυτό, τουλάχιστον, καταγράφουν αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τελευταία, βάσει των οποίων σαφώς δεν προκύπτει ενδεχόμενο αυτοδυναμίας για τη Ν.Δ., ενώ υπό συγκεκριμένες συνθήκες ούτε καν σε περίπτωση συγκυβέρνησής της με το ΠΑΣΟΚ.
Κάτι το οποίο, σε επίπεδο ρητορικής τουλάχιστον, ξορκίζει ο κ. Αντ. Σαμαράς, αλλά σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής εμφανίζεται να θεωρεί δεδομένο ο κ. Γιούνκερ.
Αντίθετα, πολιτικοί σχηματισμοί, όπως η Δράση του κ. Στ. Μάνου, δημοσκοπικά είναι περίπου ανύπαρκτοι, ενώ οριακές είναι και οι επιδόσεις της επίσης υπερμάχου των μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και των μεταρρυθμίσεων Δημοκρατικής Συμμαχίας της κ. Ντ. Μπακογιάννη.
Εάν, όμως, καταψηφιστούν τα δύο κόμματα εξουσίας επειδή φέρουν την κύρια ευθύνη για την κατάντια της χώρας και αγνοηθούν οι πολιτικές δυνάμεις που τάσσονται υπέρ της τήρησης των δεσμεύσεων στους δανειστές μας, τότε ποιος θα μας βγάλει από αυτήν την κατάντια;
Ο κ. Τσίπρας, η κ. Παπαρήγα, ή ο συμπαθής κ. Κουβέλης, το «πρόγραμμα» του οποίου αποτελεί «μυστήριο»;
Του Ν. Γ. Δρόσου / Euro2day
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου