Όνειρο ζούμε αλλά θα ξυπνήσουμε!

Ο κ. Πρωθυπουργός μας ζήτησε να δούμε τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση.

Επίσης είπε ότι δεν πρέπει να κοιτάμε μόνο τους αριθμούς π.χ. ανεργία 18% αλλά να βγούμε στη πόλη να δούμε.

Ακόμα είναι αισιόδοξος.

Υπάρχει κι ένας λοιπόν σ΄αυτό το τόπο που είναι αισιόδοξος. Και είναι ο κ.Πρωθυπουργός. Με εκείνο το μειδίασμα που δεν είναι ούτε χαρά ούτε λύπη, μ΄εκείνες τις σωστά υπολογισμένες κουβέντες ώστε να λέει με περίσσια ηρεμία ότι μας πάει για εκτέλεση αλλά να επικεντρωθούμε στο τρόπο που θα γίνει , μ΄εκείνο το στυλ που δεν αφήνει περιθώρια ούτε να το αγαπήσεις ούτε να το μισήσεις.

Ο «μη δίνουμε πολύ θάρρος στο κάθε πικραμένο» αλλά και μην ξυρίσουμε και το σβέρκο με τη ψιλή και μ’αναγνωρίσουν. Ο Πρωθυπουργός που κατόρθωσε να σπάσει κάθε μορφή διαμαρτυρίας γιατί πολύ απλά έδωσε απλά και κατανοητά στο κόσμο να καταλάβει πως και χαρακίρι να κάνει ενώπιον του Κοινοβουλίου,  το πρόγραμμα θα προχωρήσει κανονικα χωρίς να υπολογίζει (πως τις λενε? Παράπλευρες απώλειες?) . Δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές ούτε στο χαρακίρι!!...

Πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι. Δεν αμφιβάλω. Και ο Τεντ Μπάντυ πάντα ήταν αισιόδοξος πως κι ο επόμενος φόνος θα πετύχει, όπως αισιόδοξη ήταν η θειά μου η Θεοφύλακτη πως όλα θα γίνουν με το θέλημα του θεού. Αισιόδοξη είναι κι η χαζοχαρούμενη η Μαρίτσα η γειτόνισσα  γιατί ο κόσμος καίγεται και το μ ... της χτενίζεται, αισιόδοξος είνα κι ο Μητσάρας ότι θα πιάσει το στοίχημα...

Εκείνο το 18% δεν ξέρω αν είναι τόσο αισιόδοξο.

Εκτός κι αν δεν έχει καταλάβει ότι το 18% εκπροσωπεί ανθρώπους. Ξέρεις εκείνα τα πλάσματα με κεφάλι, στομάχι, καρδιά, συκώτι, κόκκαλα, σάρκα, αίμα....you know…

Ναι δεν είναι ένα μαγκουράκι με το σήμα του άπειρου κολλημένο παραδίπλα

Άνθρωποι είναι

Κι εκείνοι οι άλλοι που βλέπουμε στο δρόμο (δεν ξέρω αν σας πληροφόρησαν αλλά κάνουμε βόλτα στη πόλη) που κοιμούνται κάτω από τα χαρτόκουτα με ένα κυπελλάκι δίπλα , κάτι άλλοι αριθμοί που ψάχνουν για ένα μεροκάματο, κάτι πανικόβλητοι στις ουρές στη ΔΕΗ, κάτι κατατονικοί που κοιτάνε τα λουκέτα σαν να είναι ο λόφος του μαρτυρίου, κάτι άλλοι που σαλτάρουν από τα μπαλκόνια, άνθρωποι είναι καλέ, άμα τους μιλήσετε να δείτε που ξέρουν να αρθρώουν και λόγο.  Ναι βρε, αλήθεια σου λέω, μιλάνε κιόλας!

Βέβαια υπάρχει κι ένα δικαιολογητικό. Οταν λειτουργεί κανείς ερήμην των υπόλοιπων, όταν δεν υπάρχουν καν «οι υπόλοιποι» στα σχέδιά του,  κάποια στιγμή μπορεί να το μπερδέψει το θεματάκι και να μην τους βλέπει καν. Αλλωστε υπάρχει αυτό που μπορεί να συλλάβει ο νους μας. Αν δεν υπάρχει στο νου μας δεν υπάρχει ούτε στη πραγματικότητα έτσι δεν είναι?

Οπότε εκείνη εκεί η γριά που ζητιανεύει για να φάει μια τυρόπιτα, δεν την σκέφτομαι, παφ! Εξαφανίστηκε από το χάρτη. Απλό δεν είναι?  Καλέ δεν ήταν αληθινή η γριά. Ηταν στα πλαίσια των ασκήσεων που έκανε ο Μορφέας στο Νίο!!!

Ομως ξέρετε κάτι? Εχω την εντύπωση ακόμα κι έτσι κοιμισμένοι που είμαστε  και καλωδιωμένοι στη παγκόσμια κασέτα που λέει ασταμάτητα sleep sleep sleep …. έχουν κάποιο φόβο για εμάς.   

Γιατί βλέπω ακόμα κάτι δηλωσεις του είδους,  «και αφού κάνουμε αυτά τον επόμενο χρόνο θα αρχίσει η ανάκαμψη»  Σε εκείνο το τελικό ψέμμα που καταλήγουν όλες οι καρμπόν δηλώσεις  και που όλος ο κόσμος το βλέπει πλέον σαν ανέκδοτο, διακρίνω ένα φόβο να υπάρχει ακόμα για το λαό (λαός=εκείνα τα διάφορα target group που προς το παρόν μασουλάνε ακόμα κάθε μνημονιακό προϊόν με το απλανές βλέμμα της αγελάδας)

Αλλιώς γιατί το λένε ρε παιδιά. Αν δεν μας υπολόγιζαν καθόλου η κάθε ανακοίνωση θα τελείωνε κάπως έτσι

«βρε άντε στο διάολο που θέλεις κι ενηνέρωση φτωχομπινέ, ψωριάρη!»

Αν δείτε λοιπόν κάποιον από αυτούς κάποια μέρα να βγαίνει και να λέει ακριβώς τη παραπάνω φράση... τότε αδέλφια ναι, θα έχουν τσεκάρει από όλες τις μεριές πως και το βούρδουλα να βγάλουν και να μας τουλουμιάσουν στο ξύλο θα λέμε «σφάξε με αγά μου ν΄αγιάσω...»

Προς το παρόν όλα είναι λίγο θολά, παίζει κάτι στην ατμόσφαιρα. Εκείνη η ενδιάμεση λάμψη λογικής μεταξύ μιας δόσης και της άλλης. Εκείνο το πεντάλεπτο διαύγειας του μαστούρη.

Γιατί είμαστε υπό την επίρρεια μιας κοσμικής μαστούρας. Μια πνευματική ντάγκλα.  Ερχονται σαν μακρινοί ήχοι στ΄αυτιά μας κάτι μούτζες από τους αγανακτισμένους,  το τρίξιμο από κάποια πανώ του ΠΑΜΕ, οι φωνές του Καμμένου στη Βουλή, το βρισίδι του Τράγκα, οι ατάκες του Λαζόπουλου, τα πατριωτικά συνθήματα από τη μία, κάτι ξεχασμένα αντάρτικα από την άλλη, κάπου στο βάθος διακρίνουμε το Λεωνίδα, το Κολοκοτρώνη ή τον Τσε (ανάλογα με τις οικογενειακές παραδόσεις),  βλέπουμε όλο το Κοινοβούλιο να κάνει κολοτούμπες, είναι και το πετρέλαιο στη τελευταία γραμμή και οι λογαριασμοί οι καρφιτσωμένοι στο τοίχο άρχισαν και πέφτουν από το βάρος, είναι κι ο κακός λύκος ντυμένος κοκκινοσκουφίτσα που θα μας φάει καλύτερα, είναι και το βατράχι που δεν μεταμοφρώνεται σε πρίγκηπα όσες μετάνοιες και να κάνουμε.....

Πολύ ντάγκλα,

Ονειρο ζούμε μην μας ξυπνάτε. 

http://vasiliskos2.blogspot.com/