Θα φέρει κάτι η επίσκεψη Σαμαρά στη Ρωσία;

Η επίσκεψη του κ. Α. Σαμαρά στη Μόσχα, δεν μπορεί βέβαια να καλύψει το κενό που άφησε η επί διετία ασκούμενη εξωτερική πολιτική, σίγουρα όμως είναι ένα θετικό βήμα. Τουλάχιστον να σπάσει ο πάγος, που περιέβαλε τις ελληνορωσικές σχέσεις, ιδιαίτερα μετά τον επιχειρούμενο εμπαιγμό της ρωσικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού, από τον κ. Γ. Παπανδρέου.

Όπως κατ’ αποκλειστικότητα είχε δημοσιεύσει η voria.gr, ο κ. Γ. Παπανδρέου προφασιζόμενος ότι περιέρχεται την υφήλιο προκειμένου να βρει λύσεις στο χρέος της Ελλάδας -ενώ όπως αποκαλύφθηκε και από τον κ. Στρος Καν...

, ήδη από το τέλος του 2009 είχε προαποφασιστεί η προσφυγή στο ΔΝΤ- επισκέφθηκε τη Μόσχα τον Φεβρουάριο του 2010. Κι ενώ η ρωσική κυβέρνηση είχε προϊδεασθεί για παραχώρηση δανείου, ο κ. Γ. Παπανδρέου έκανε λόγο στον κ. Πούτιν για τα οικολογικά θέματα της υφηλίου.

Ο θυμός των Ρώσων δεν κρύφτηκε. Ο πρώτος που πλήρωσε «τα σπασμένα» ήταν ο Ελληνορώσος βουλευτής κ. Ιβάν Σαββίδης, που μεσολάβησε για τη συνάντηση των δύο πρωθυπουργών, και που δεν συμπεριλήφθηκε στο συνδυασμό του κ. Πούτιν και έμεινε εκτός Κοινοβουλίου. Δεν ήταν ζημία για τον ελληνισμό ένας Έλληνας στη ρωσική Δούμα.

Κυρίως όμως, παρά τις παρασκηνιακές ενέργειες, δεν έγινε δεκτός Έλληνας ΥΠΕΞ. 

Όπως επίσης δεν απαντήθηκαν ποτέ οι επανειλημμένες προσκλήσεις του κ. Γ. Παπανδρέου προς τον Ρώσο ομόλογό του να επισκεφθεί την Ελλάδα, η οποία διατυπώθηκε τον Φεβρουάριο του 2010 επίσημα, και επαναλήφθηκε τουλάχιστον σε δύο τηλεφωνικές συνομιλίες των δύο πρωθυπουργών, το Μάιο και τον Ιούλιο του 2010.

Πρόσφατα δε, η Ρωσία δεν προχώρησε στη διεξαγωγή κοινών ασκήσεων μεταξύ του ρωσικού Στόλου που διαπλέει τη Μεσόγειο και του ΠΝ, αλλά και της ΠΑ, καθώς η αρχική πρόθεση που είχε εκφραστεί πριν από ένα μήνα από τη Μόσχα δεν αποτυπώθηκε σε αίτημα. Πάντοτε η Ρωσία, όπου βρεθεί ο στόλος της, συνασκείται με τη χώρα στο FIR της οποίας βρίσκεται.

Το ποτήρι άλλωστε, προτού ξεχειλίσει, ήταν ήδη γεμάτο από άλλες αντιρωσικές ενέργειες. Ο κ. Γ. Παπανδρέου, το Μάρτιο του 2008, είχε δηλώσει για τον αγωγό: «εάν μιλάμε και για μια άλλη αναπτυξιακή πορεία, που βασίζεται σε νέες τεχνολογίες, στην πράσινη ανάπτυξη, σε ήπιες μορφές ενέργειας, στην προστασία αλλά και την αξιοποίηση της περιοχής της Θράκης, θα πρέπει όλες αυτές οι εξελίξεις, με τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη να μην έχουν αρνητικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις».

Ξεκίνησε έτσι μια περίεργη ρητορική που στη συνέχεια εξελίχθηκε σε ευθυγράμμιση με τα πρώτα περιβαλλοντικά προσκόμματα της Βουλγαρίας επί του έργου, δυναμιτίζοντας την υλοποίησή του. 

Δεν είναι γνωστό ποιος ενέπνευσε ποιον, ο κ. Μπορίσοφ τον κ. Παπανδρέου, το αντίστροφο, ή κάποιος τρίτος.

Και τον Σεπτέμβριο του 2009, ο κ. Παπανδρέου δηλώνει ότι «η διακρατική συμφωνία κατοχυρώνει τα συμφέροντα μόνο της μιας πλευράς. Εμείς θα διασφαλίσουμε τους περιβαλλοντικούς όρους και σε ξηρά και σε θάλασσα» και λίγες ημέρες αργότερα αναπτύσσει ρητορική επαναδιαπραγμάτευσης του αγωγού Πύργου - Αλεξανδρούπολης δημιουργώντας δυσφορία στην πλευρά της Ρωσίας. Σε όλο αυτό το διάστημα έχουν προηγηθεί επισκέψεις και επαφές του με παράγοντες της Βουλγαρίας με τους οποίους εμφανίζεται μια απόλυτη σύμπλευση απόψεων και θέσεων.

Όλα αυτά τα αρνητικά, οφείλει η Ελλάδα να τα απαλείψει. Με μεγάλη προσοχή όμως, και όχι με τις μεθόδους της κυβέρνησης του κ. Κ. Καραμανλή, που έδειχναν στροφή προς το άλλο στρατόπεδο. 

Μπορεί οι ανεύθυνες μεγαλοστομίες «προοδευτικών» κύκλων να απαιτούν την απομάκρυνση της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και εν γένει τις δυτικές συμμαχίες, αλλά η πολιτική απαιτεί σοβαρότητα. 

Η Ελλάδα δεν έχει δυστυχώς τη δύναμη να αποφασίζει μόνη της. Και όσο ισχύει η «νέα Γιάλτα» του 1972-73, θα ισχύει η ρήση του Κωνσταντίνου Καραμανλή «ανήκομεν εις την Δύσιν», είτε μας αρέσει είτε όχι.

Απαράβατος κανόνας στην άσκηση επιτυχούς εξωτερικής πολιτικής, είναι η ταύτιση των συμφερόντων της χώρας με τα συμφέροντα της εκάστοτε μεγάλης δύναμης. 

Δυστυχώς, δεν λαμπρύνθηκε επί δεκαετίες το ΥΠΕΞ με πολιτικούς, που να «ταυτίσουν» τα συμφέροντα και όχι να τα οδηγήσουν σε εξάρτηση.

Κανείς σώφρων πολιτικός -με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα- δεν θα επιδίωκε απομάκρυνση της Ελλάδας από το δυτικό μπλοκ. Όχι όμως και να οδηγηθούμε στο εντελώς αντίθετο άκρο, όπως συνέβαινε κατά δυο τελευταία χρόνια. 

Με αυτό το σκεπτικό, το «άνοιγμα» της ελληνικής πολιτείας στη Μόσχα με τον κ. Σαμαρά, μόνον θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει. Δεν είναι ανόητοι φυσικά οι Ρώσοι να μη γνωρίζουν ότι ο κ. Σαμαράς είναι προσκολλημένος στη Δύση και δεν έχει διάθεση να απομακρυνθεί από αυτήν. 

Υπάρχουν όμως πολλοί τρόποι συνεργασίας με αμοιβαία συμφέροντα, χωρίς να προκληθεί η μήνη των ισχυρών και ξανακαεί η Πελοπόννησος.

Ο Μακεδών

Πηγή:Voria

parapolitika.gr