Πως θα αποφύγουμε την έκρηξη;

Τι είναι αυτό που θα σώσει την Ελλάδα από τη μεγάλη κοινωνική έκρηξη;

Ανεργία, συσσίτια, άστεγοι, συνεχείς και δίχως κριτήριο μειώσεις μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομές, φοροδιαφυγή, εμφανείς κοινωνικές αδικίες, αυτοκτονίες, απώλεια εθνικής αυτοτέλειας, λαθρομετανάστευση, εγκληματικότητα, συνθέτουν τον εφιαλτικό χάρτη της καθημερινότητας της χώρας.

Οι Έλληνες νιώθουν απροστάτευτοι.

Οι υποσχέσεις που ακούγονται από χείλη της κυβέρνησης ειδικού σκοπού, για προσπάθεια σωτηρίας της χώρας, φαίνονται, ιδίως στους άνεργους και εξαθλιωμένους πολίτες, εντελώς...

επιδερμικές, τη στιγμή που ο όρος «επίπεδο διαβίωσης», μετατρέπεται σε «επίπεδο επιβίωσης».

Η άμεση ανάκαμψη της ύφεσης, δεν είναι ορατή. Το αντίθετο με τη συνεχιζόμενη πολιτική, επιδεινώνεται.

Ο κύριος υπαίτιος αυτής της κατάστασης είναι οι διαχρονικές εγκληματικές διαχειρίσεις της χώρας, από τις εκάστοτε πολιτικές εξουσίες, που υποθήκευσαν το μέλλον της Ελλάδας, με μόνο γνώμονα την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων.

Ιδίως της τελευταίας, που μας οδήγησε στο μνημόνιο, είτε από ανικανότητα, είτε από πολιτική εμπάθεια και υστεροβουλία.

Τα κόμματα που θα διεκδικήσουν την είσοδό τους στη νέα Βουλή, φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εκτόνωση της κοινωνικής οργής.

Πρώτον, με το προεκλογικό πρόγραμμα που θα καταθέσουν. Αν από τις θέσεις τους δεν προκύπτει ότι έρχεται άσπρη μέρα για τη χώρα, αν δεν προκύπτει ανάπτυξη και μείωση των φόρων, αλλά μόνο νέα επίπονα αλλά αναγκαία μέτρα, τότε θα υπάρξει μαύρη μέρα για αυτούς…

Δεύτερον, αν τα πρόσωπα που θα απαρτίσουν τις νέες εκλογικές λίστες, φέρουν στις μνήμες των πολιτών, τις συμπεριφορές και τις ενέργειες που πλήγωσαν την ηθική, τις δημοκρατικές αξίες και κυρίως την οικονομική κατάσταση της χώρας, τότε θα υπάρχει σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα και παντελής απαξίωση των πολιτειακών θεσμών.

Αν δεν ισχύσουν τα παραπάνω, διακυβεύεται η αυτοδυναμία της ΝΔ και η «υγιής» αναζωογόνηση των υπολοίπων κομμάτων που θα συνθέτουν την αντιπολίτευση.

Είναι κοινωνικό προαπαιτούμενο η σύνθεση της νέας βουλής να μην έχει τα νοσηρά στοιχεία του παρελθόντος. Και εδώ βρίσκεται και η μεγάλη ευθύνη των αρχηγών.

Τα κόμματα πρέπει με τη στάση τους έστω και την ύστατη ώρα να δείξουν πως έχουν αντιληφθεί το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Πως με τα προγράμματα τους και τους εκπροσώπους που προτείνουν για τη βουλή, έχουν καταλάβει για τις αναγκαίες Εθνικές συνεννοήσεις που πρέπει να γίνουν, για την πραγματική σωτηρία της χώρας κι όχι μόνο τη λογιστική.

Αν δεν ικανοποιηθούν οι παραπάνω απαιτήσεις, η απάντηση των αγανακτισμένων και εξαθλιωμένων πολιτών, θα είναι άμεση και προ των εκλογών.

Αν δεν υπάρξει η πολιτική κομματική συνειδητοποίηση, που θα μεταφραστεί σε κοινωνική αποδοχή και μεγάλη προσέλευση στις επικείμενες εθνικές εκλογές, τότε κινδυνεύει η ισορροπία της Ελλάδας.

Γιατί στις επόμενες εθνικές εκλογές, όλοι πρέπει να εκφράσουν την άποψή τους για το μέλλον της χώρας. Κανείς δεν δικαιούται να κρυφτεί και να κρίνει εκ του ασφαλούς, δια της αποχής.

Είναι οι πιο κρίσιμες εθνικές εκλογές, μετά τη μεταπολίτευση.

Η αποδοκιμασία ή επικρότηση, των πολιτών σε πολιτικές και πρόγραμμα, πρέπει να εκφραστεί μόνο μέσα από τις εκλογές.

Αν όχι, αν δεν οδηγηθεί ο λαός σε αυτή τη δημοκρατική διαδικασία – και αυτό είναι ευθύνη των κομμάτων- αυτή που έχουμε όλοι μας αποφασίσει πως θα μας ορίσει τη νέα διακυβέρνηση, τότε δύσκολα θα είναι εφικτή η ανάκτηση της εναπομένουσας εμπιστοσύνης και κοινωνικής συνοχής.

Ο λαός, πρέπει να έχει, σύντομα, τη ρεαλιστική επιλογή να διακρίνει, ποιος, με ποιο τρόπο και πότε, θα τον βγάλει από την κρίση.

Και αυτό πρέπει να γίνει μόνο, μέσα από τις εκλογές.

ΠΑΝΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ